|
< terug
Mijn stukjestijd.
(los tussendoortje, eerder een mijmering)
De term 'in stukjes leven' is gewoon hatelijk en toch lijkt het wel of ze die speciaal voor mij hebben uitgevonden. Mijn dagindeling past immers wonderwel in alles wat deze uitdrukking behelst en dekt dan ook volledig de lading van mijn ietwat helse levenswijze!
Het is dan ook niet echt een keuze, eerder noodzaak. Een overlevingsstrategie die nog net houdbaar is! Zo lijkt het wel of ik twee jaar terug ergens uit een vliegtuig sprong en mij nog steeds in een wervelende vrije val bevindt. Handen klaar om de parachute te openen maar steeds weer dat stemmetje dat waarschuwt om toch nog even te wachten. Dat het nog te vroeg is! Het lijkt heerlijk, toch is het maar de vraag hoelang je dit kunt uitstellen voor je ook daadwerkelijk te pletter slaat? Wanneer is de grens overschreden en is er geen weg meer terug?
Laat dit nu net het gevoel zijn dat langzaam de boventoon aan het voeren is omdat ik mij steeds meer vragen stel naar het waarom en vooral het hoelang nog. Maar zoals ik al zei, het is noodzakelijk!
Een voorbeeldje van mijn dagindeling is dan ook niet min te noemen! Die bestaat voor mij echt wel uit vierentwintig uren en grotendeels in stukjes. Een begin is er niet echt. Kan evengoed ergens midden in de nacht zijn en ja, laat ik daar maar aanvangen!
Twee uur dertig! Ik doe een krantenronde van goed 150 stuks en dit is het tijdstip om deze op te gaan halen en vervolgens in evenzovele huizen te bussen! Dit gebeurt met een bromfiets. Heerlijk in de zomer, ietwat minder bij regenweer of in de winter. Rond vijf uur dertig is deze klus geklaard en kan ik, uiteraard na het lezen van een overgebleven krant, een eerste stukje slapengaan. Dit tot ongeveer tien uur in de voormiddag! Het is meteen ook het grootste slaapblok van mijn vierentwintig uren schema.
Na tien uur is het boodschappen doen met mijn vriendin en daarna gezellig verpozen bij een bakje koffie of twee. Een dagelijks weerkerend ritueel dat héél ontstressend is en ons steeds weer de kans geeft om één en ander bij te praten. Ook de verdere dagplanning wordt op dit moment grotendeels ingevuld met de meest prangende vraag, 'wat te eten vandaag?'
Kort na de middag zijn wij meestal terug thuis en begint de voorbereiding naar het avondeten toe. Tussendoor vind ik meestal wel een uurtje of zo om even wat te schrijven, een gedicht of verhaal te posten. Daarboven nog wat te lezen en commentaartjes geven en voor ik het goed en wel besef is het zestien uur geworden. Niet alleen het tijdstip waarop onze drie schoolgaande kinderen thuiskomen, maar tevens het moment om stilaan mijn avondjob aan te vangen! Klokslag zeventien uur begint die. In een groentenversnijbedrijf sta ik in voor het algemene reinigen en ontsmetten van zowel machines als de werkvloer. Natuurlijk gebeurt dit pas nadat alles voor die dag versneden en verpakt is en daar ben ik dan zeker tot eenentwintig uur zoet mee.
Terug naar huis, stukje eten, nog wat schrijven, het nieuws meepikken en voor je het weet is het middernacht! Tijd voor mijn tweede dutje van de dag tot even later die stomme wekker weer eens rinkelt en aangeeft dat het opnieuw twee uur dertig is geworden! Tijd dus om krantjes te bussen.
Dit zes dagen op zeven zorgt ervoor dat ik mij op de enige rustdag van mijn week niet eens goed in mijn vel voel! Ontwenningsverschijnselen heet zoiets. Afkicken!
Hoef ik er nog aan toe te voegen dat mijn weken voorbijvliegen!
Zoef… Daar gaat er weer eentje!
feedback van andere lezers- ivo
het mijmert inderdaad, het sprak me ook niet zo aan, maar dat zal wel aan mij liggen hoor, trek je er niet te veel van aan ...
dannycant: Inderdaad verre van hoogstaand.... ook niet de bedoeling, gewoon wat mijmeringen op een rijtje.....
Bedankt en groetjes - Ghislaine
Dit is niet je beste werk Danny. Ik ben beter van je gewend. Daarom is het niet slecht hoor. Maar hetgeen je schrijft, telt voor veel mensen.
dannycant: Daarin heb je volkomen gelijk.... beschouw het als een 'los' schrijfseltje.... groetjes en bedankt - SabineLuypaert
en ik vind het wel goed, mochten wel een witregelte of wat bij , maar de titel dekt de volledige lading, allemaal in stukjes, vraag me af of dit autobio is, zo ja, wees dan zeker dat ern nog veel stukjesmensen zijn (smile)
dannycant: Vol autobio.... zeker weten... maar zo zijn er inderdaad wel meer.... :-)
Bedankt en groetjes - RolandBergeys
Je hebt al betere dingen geschreven, vind ik ook.
-en mij in vrije val bevind: met d, geen dt (ik bevind me in-)
dannycant: Dank voor de verbetering en beschouw het maar als een tussendoortje... :-)
|
