Volg ons op facebook
|
< terug
Kwekkie het eendje dat niet wilde luisteren
Er was eens een klein eendje. Dat eendje leefde samen met zijn ouders, broertjes en zusjes in een sloot. De eendjes luisterden altijd goed naar papa en mama. Dat moest ook wel, want er waren veel gevaren. Jonge eendjes kunnen onder een boot komen. Of nog erger, door een kat gevangen worden. Daarom bleven ze dicht bij hun moeder zwemmen. Mama en papa wisten wel wat ze moesten doen als er gevaar was.
"Jullie zijn nu wat groter. Daarom gaan we nu verder zwemmen dan normaal," zei moeder.
"Dus goed bij elkaar blijven."
"Ja mama," zeiden de eendjes in koor.
"We zwemmen heel ver weg. Naar een plek waar veel riet groeit," zei papa. "Dus voorzichtig zijn. Er kunnen dieren zitten die graag eendjes eten.
"Maar, papa, waarom gaan wij er dan naar toe?" vroeg Kwekkie.
"Omdat jullie nog veel moeten leren over de sloot en wie er wonen," zei vader. "Zo weet je straks wie je vrienden zijn en wie niet."
Dat was natuurlijk ook zo. Ook mensenkinderen moeten leren wie wel en niet aardig zijn. Daarom moeten kinderen ook goed naar papa en mama luisteren.
Ze gingen op weg en zwommen allemaal netjes dicht bij elkaar.
Kwekkie zag zoveel! Hij wist bijna niet waar hij kijken moest. Toen ze net voorbij een brug waren hoorde hij iets.
"Kwaak, kwaak, kwaak!"
Een grote, groene kikker zat aan de kant. Kwekkie wilde er naartoe om de kikker beter te bekijken.
"Kwekkie, doorzwemmen!" riep vader. "Bij de groep blijven."
"Ja maar, papa. Ik wil."
"Gewoon bij de groep blijven," riep papa weer.
Kwekkie zwom door, maar toen hij weer de kikker hoorde kwaken ging hij terug. Net toen zijn familie een bocht maakte.
"Wat ben jij voor een dier?" vroeg Kwekkie.
"Een kikker en ik kwaak graag," antwoordde de kikker.
"Ik ben een eendje en ik piep graag," zei Kwekkie stoer.
"Dat geloof ik," zei de kikker, "maar moet jij niet snel naar je familie toe?"
"Puh, die weet ik zo te vinden," antwoordde het eendje stoer. "Ik ben al groot en kan alles al zelf."
"Ga toch maar snel naar je familie voordat je ze niet meer kunt vinden,"zei de kikker. De kikker sprong het water in en Kwekkie was alleen.
Het eendje keek rond. Hij zag niemand meer.
"Papa! Mama!" piepte hij hard, maar niemand hoorde hem. Zo snel als hij met zijn pootjes kon peddelen zwom hij naar de plek waar hij papa en mama het laatst zag! Niets. In de bocht waren er opeens niet een maar twee sloten. Welke moest hij nemen?
Moeder keek achterom.
"Waar is Kwekkie?" vroeg ze geschrokken.
"Het is niet waar!" riep vader verschrikt. "Is hij toch terug naar de brug gegaan. Het is veel te gevaarlijk voor een eendje alleen. Mama, ik zwem terug, blijf jij hier met de kinderen."
Zo zwom papa terug, goed kijkend tussen de planten en struiken of hij de stoute Kwekkie zag.
Ik ga maar naar rechts, dacht het eendje. Daar is veel riet. Rustig zwom hij langs het riet. Opeens stond daar een grote, grijze vogel met een heel lange bek!
"A ha!" zei de vogel luid. "Wat hebben we hier, een kuikentje?"
"Ik ben geen kuikentje maar een eendje. En wat ben jij?" vroeg Kwekkie nieuwsgierig.
"Ik ben een reiger. Jij bent een dom kuiken omdat jij niet weet dat reigers eendjes eten," zei de reiger heel gemeen lachend.
Toen schrok kwekkie wel!
"Papa, mama!" piepte hij bang. "Waar zijn jullie? Help!"
"Niemand hoort je," grijnsde de reiger. "Ik heb nu een volle buik omdat ik net een kikker op heb. Ik bewaar je voor later."
Kwekkie dacht aan de kikker bij de brug. Zou de reiger die kikker…?
"Daarom bijt ik je pootjes af zodat je niet weg kunt zwemmen," ging de reiger door.
Van schrik gingen de veren van het eendje overeind staan. Was hij maar bij zijn familie gebleven. Had hij maar naar zijn ouders geluisterd. Was hij maar niet…Van schrik wist hij niets meer te zeggen..
Opeens was er een hoop kabaal in de sloot. Een witte zwaan landde op het water, vlakbij de reiger en Kwekkie.
Nog een grotere vogel! Kwekkie werd nu zo bang dat hij zijn hartje tegen zijn borst voelde kloppen. De zwaan vouwde zijn vleugels op zijn rug en keek de reiger boos aan.
"Gerret Grijpert, heb je weer een eendje gestolen?" siste de zwaan.
Als zwanen sissen zijn ze heel erg boos en kun je beter weggaan.
"Nee, deze zwom zelf naar mij toe," verdedigde reiger Gerret zich.
"Maakt niet uit. Dom kuiken, klim op mijn rug en ga onder mijn vleugels zitten. We gaan je ouders zoeken."
Al snel begreep Kwekkie dat de zwaan hem geen kwaad wilde doen. Snel klom hij op de rug en zwommen ze de sloot uit. Weg van de gemene reiger.
Bij de splitsing zag de zwaan een vadereend paniekerig zoeken. Hij zwom er naar toe.
"Iets kwijt?" vroeg de zwaan.
"O politiezwaan Raaymakers, ik ben mijn zoon kwijt. Hij is terug gezwommen terwijl ik hem zo gezegd heb bij de groep te blijven. Ik ben zo bang dat hem iets overkomen is." De tranen van verdriet biggelden over de wangen van papa.
"Kijk eens onder mijn linkervleugel. Is die kneuter van jou?"
Zwaan Raaymakers tilde zijn vleugel op. Kwekkie zag zijn vader en riep: "Papa, ik ben het, Kwekkie!"
"Dat is mijn zoon! Mag hij met mij mee?" Papa was zo blij dat hij met zijn vleugels begon te klapperen.
"Het lijkt mij beter dat jij naar je gezin vliegt. Ik kan sneller zwemmen dan jij. Zo weten je vrouw en kinderen dat Kwekkie veilig is."
Zo gebeurde het. Kwekkie was snel terug bij zijn broertjes en zusjes. Mama was zo blij dat ze Kwekkie bijna doodknuffelde. Nadat ze het avontuur van het eendje gehoord hadden, wist iedereen het zeker: voortaan altijd goed naar mama en papa luisteren!
Op de terugweg zag Kwekkie de grote kikker bij de brug zitten en hij knipoogde naar hem.
En zo kon het gebeuren dat ze nog lang en gelukkig leefden.
feedback van andere lezers- ivo
een kinderverhaaltje dat er wel mag zijn van mijn part, ik zou het zo kunnen voorlezen aan een stuk of acht ..
Henny: Fijn ivo, ik schrijf graag kinderverhaaltjes. Om een of andere reden ligt mij dat wel. - SabineLuypaert
smeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeelt, (smile)
Henny: Dank je Sarbine. Je reactie is duidelijk. Hahaha - jbrouns
Voor zover ik verstand heb van kinderverhaaltjes lijkt me dit wel oké te zijn. 'als hij met zijn voetjes kon peddelen ', hebben eendjes voeten? :-) Ciao
Henny: Fijn dat je het verhaal goed vond en die voetjes ga ik heel snel in pootjes veranderen. Bedankt voor je oplettendheid. - nutswritingkate
Leuk, heb een zwak voor kinderverhaaltjes ;)
Henny: Dan zal ik je er nog regelmatig mee verblijden. Bedankt voor je fijne reactie. - Ghislaine
Topklasse Henny. Welkom in ons schrijverhuis, laat wel de deurstijlen staan als je met de deur in huis wil vallen (smily)
Henny: Dank je Ghislaine en ik zal de deurpost laten staan. - Mistaker
Ik ben ex-schooljuf dus heb heel wat kinderverhalen gelezen en deze vind ik heel erg goed!
Groet,
Greta
Henny: Dank je, mijn achterbuurkinderen vonden het verhaal ook erg leuk. - freke
veel kan ik hier niet meer aan toevoegen
een pracht van een verhaal
ggreetzz
Henny: Je laat mij bijna blozen. Het verhaal kwam in mij op toen ik langs een vijver liep en eenden zag zwemmen. - RolandBergeys
Een vijfsterrenkinderverhaaltje! *****
Henny: Hier ga ik echt van blozen. Bedankt! - aquaangel
kwekkwak, dat heb je prima gedaan xx
Henny: Dank je, hier gaat de snavel van blijheid krullen
|
