Volg ons op facebook
|
< terug
Zijn vlag (WO II - 4)
Onderstaand treft u het vierde verhaal uit de herinneringen van een zesjarig jongetje dat tijdens Wereldoorlog II in Dordt woonde, aan de Oranjelaan. Het relaas van een jochie dat in die zo merkwaardige tijd in zijn huis, alsook in de omgeving ervan, allerhande avonturen beleefde. Soms heuglijk of vermakelijk, menigmaal ook onplezierig of zelfs hachelijk.
Maar let wel:
In het episodisch geheugen liggen gebeurtenissen vast. Deze bestaan uit onderling verbonden elementen die bewaard blijven zonder dat het tafereel is herhaald. Dit geheugen lijkt moeiteloos te functioneren, maar het is allerminst volmaakt. Dat blijkt uit tegenstrijdige getuigenverklaringen bij ongevallen en uit ruzies over wat bij een bepaalde gelegenheid is voorgevallen. Mensen onthouden verschillende onderdelen van dezelfde gebeurtenissen en vullen, na verloop van tijd, zonder dat te beseffen, gaten in het geheugen met verzinsels op.
Uit: Prof. P. Vroon: Psychologie in het dagelijks leven. Uitg. Sesam, 8e druk okt 1993
Zijn vlag
Nog niet lang geleden vertelde een vaag naamloos vriendje, wonend in een zijstraat van zijn eigen Oranjelaan, dat zijn pa zei dat het binnenkort vrede zou worden. Want de "moffen" zouden er gauw worden uitgeschopt. Een beetje beschroomd glimlachend deed hij deze mededeling; waarschijnlijk omdat ook hij de draagwijdte van de optimistische bewering niet overzag. En ook voor hemzélf was vrede een fenomeen dat zijn begrip te boven ging. Gek eigenlijk, dat hij er thuis nooit naar had gevraagd. Maar ja, hij had nooit anders meegemaakt dan oorlog. Zelfs zonder besef van wat dat nu eigenlijk ínhield; laat staan dat er ook nog iets anders zou kunnen zijn. Maar eindelijk was het dan zover dat hij achter de betekenis kwam van dat geheimzinnige woord.
Samen met zijn vaste vriendjes rende hij met hinkende wilde passen, dwars door een uitgelaten mensenmenigte, de Oranjelaan op en af. Tot hij door een klein duwtje tegen een lantaarnpaal tot stilstand kwam. Daardoor moest hij even terugdenken aan het onplezierige avontuur dat hij eerder op diezelfde plek had beleefd. Tijdens die donkere en mistige avond waarop hij zijn moeder vergezelde; terugkerend van een kort bezoek aan kennissen. Hij had gepoogd zijn moeder te behoeden voor een botsing met diezélfde lantaarnpaal. Een poging die hem een pijnlijke maar bóvenal onverdiende draai om zijn oren had opgeleverd.*)
De nare herinnering deed hem echter weer snel terugkeren in het feestgedruis van de werkelijkheid. In korte tijd werd de Oranjelaan bedolven onder rood-wit-blauwe dundoeken en oranje wimpels; die God-weet-waar zo ineens allemaal vandaan kwamen! Ook zijn moeder, ofschoon doorgaans de hand op de knip, had tot zijn verrassing en vreugde beslag weten te leggen op een Nederlandse driekleur. Weliswaar van uiterst gering formaat en met punaises bevestigd aan een stok van het kaliber bezemsteel. Maar aan de top ervan pronkte gelukkig een elegant tolvormig oranje knopje. Enigszins teleurgesteld ontdekte hij na enkele ogenblikken wel dat deze vlag, zíjn vlag, bijkans ten onder ging in het wapperend geweld aan de enige gevelwand die destijds de Oranjelaan op dit gedeelte rijk was.
In extase evenwel keek hij toe bij wat er plaatsgreep bij de familie Verhaeff, van het schildersbedrijf. Geassisteerd door zijn zoons stak vader, helemaal vanuit het zolderraam, triomfantelijk een immense vlag naar buiten. Een vlag die vervolgens, als het ware met een klap, zich geheel ontrolde tot bijna aan de begane grond. Een verblúffend schouwspel! In weerwil echter van dit magistrale- en superieure vertoon bleef hij, ook uit solidariteit met zijn moeder, toch ook fier op 'zijn' eigen bescheiden exemplaar. En dat bijgevolg de merkwaardig stijve stof waaruit het was vervaardigd, helaas niet verder kwam dan een enkele lusteloze poging tot wapperen.
*) Zie het verhaal "Duisternis (WO II - 2)" http://www.writehistory.be/?p=verhaal&id=4182
feedback van andere lezers- Ghislaine
Voor sommige was de bevrijding het begin van hun eigen nachtmerrie
stater: dank je, Ghislaine.. voor deze reactie en je waardering.. enne.. tja.. zwarthandelaren.. bunkerbouwers.. nsb'ers.. 'moffenhoeren'.. van de infame en vileine mishandeling van laatstgenoemden was ik ooggetuige.. griezelig.. zo'n bijltjesdag.. - RolandBergeys
een boeiend stukje
stater: fijn, Roland.. dat dit stukje je vermocht te boeien.. dank je wel.. - ivo
knap en mooi geschreven ...
stater: dank voor je fijne reactie, ivo..! - Mistaker
Interessant en goed geschreven verhaal!
Groet,
Greta
stater: het verheugt me dat dit verhaal je kan bekoren, Greta.. dank je zeer.. - Henny
Na de bevrijding begon vaak nog meer problemen en de wederopbouw moest beginnen. Komen er nog meer delen?
stater: gewend aan de bezettingssituatie begon ook voor mij, bijna 7 jaar 'oud', een heel nieuw leven.. zonder angsten.. en ja.. ik denk dat ik nog wel wat in petto heb.. dank voor je reactie, Henny.. - lin
Dit is weer een mooi beschreven voorval uit die moeilijke en angstige tijd, die zeker zijn sporen zal hebben achter gelaten bij zo'n jong ventje. Heel interessant zou ik het vinden om daar eens iets van te lezen. Hoe hebben ervaringen uit de oorlog invloed gehad later in het leven? Zijn er specifieke momenten aan te duiden? Zijn er verhalen over te schrijven?
Een kleinigheid over het verhaal: misschien kun je één van de twee keer 'even later' (eind derde, begin vierde alinea) vervangen door een alternatief?
Dat verhaal van die lantaarnpaal herinner ik me trouwens nog!
Fijn dat je die verhalen met ons wilt delen! liefs, lin
stater: dank je zeer voor je observaties, lin.. en stellig zijn de ervaringen uit die nare bezettingstijd, in 't bijzonder die van het bombardement, van grote invloed geweest op het verdere leven.. zo niet tot op de dag van vandaag.. van slachtofferhulp had men nog niet gehoord.. ook daarover zou ik iets kunnen schrijven.. als een soort vervolg op deze oorlogsserie.. daar ga ik over denken.. en dank voor je suggestie.. ook daar ga ik naar kijken en zonodig een verandering aanbrengen.. liefs terug..
|
