writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

met Mzee Jérôme naar Ernesto Ché Guevara

door miepe

(vervolg)

Mzee Jérôme ontvouwt z'n enorme handen. Het is net of er een gil uit ontsnapt. De binnenkant is ruw, eeltig en geschilferd. Hij drukt beide palmen tegen het aangezicht en bevoelt de rimpels en littekens met de vingertoppen alsof hij er in braille zijn eigen geschiedenis leest.
Ik merk dat zijn rechter wijsvinger kromt. Dit is geen misvormertje van Moeder Natuur. Waar zij echter wel verantwoordelijk voor was, was voor de geboorte van deze Jérôme in Butaré (Zuid-Rwanda) ergens bij klaarlichte dag in 1945.

Jérôme Sebasoni werd niet onopgemerkt geboren. Hij raasde de wereld in. Zijn moeder, Fortunata, had de haast waarmee dit zevende kind geboren wou worden niet voelen aan komen. Jérôme kwam op een terugweg, omringd door voetgangers en hun liefde ter wereld.
Ondanks het feit dat vader werkte als functionaris op het gemeentehuis, werden geboortepapieren nooit opgemaakt. Zijn voornaam werd gewoon toegevoegd aan de "carte de séjour", de identiteitskaart van de ouders. Er stond "Jérôme 1945". Verder teken van leven was hij zelve en dat kon tellen!

Het gezin woonde onder hetzelfde functionarissendak als de grootouders en Tonton Mutembe Kibingo.
Ook hij werkte voor het gouvernement, maar stond een trap hoger dan vader Sebasoni.
De familie werd erkend en geapprecieerd om het lef en de moed die ze toonden ten aanzien van de "blanke overheerser".
Op een nacht in 1960, terwijl het in het buurland Kongo al langer onrustig was, bonkte het noodlot op de deur.
Tonton Mutembe draaide zich een pagne om de lenden en deed open. Voor hem stond een blanke man bijgestaan door een gehoorzame lokale patrouille. Het huis was omsingeld. Tonton Mutembe had zelfs de tijd niet om haat noch schrik in de ogen te leggen. Hij werd koelbloedig afgemaakt.
Jérôme zag hoe Tonton neer zeeg en zijn kostbare bloed de eigen grond liet insijpelen. Verstopt achter de slaapkamerdeur sloeg hij dit alles gade. Pas toen iedereen vertrokken of gevlucht was, doopte Jérôme de vinger in het rode bloed en tekende een hart op de muur.
Hij zwoer zijn eigen boezem en bloed te schenken aan de aarde van zijn volk. Iedereen was verdwenen, behalve deze knaap van amper vijftien. De jong-revolutionair stond op.

De familie vluchtte vervolgens naar het buurland Burundi. Jérôme maakte er het vijfde leerjaar af, maar koos verder voor militaire scholing. Een jaar later vocht en verloor hij zijn eerste oorlog tegen het gouvernement, de Kayibanda.

Terug op het bankje.
Mzee Jérômes woorden stokken. Hij ziet toe hoe dat kleine meisje van me haar vinger in hibiscussap doopt en figuurtjes tekent op de betonnen muur.
"Hibiscussap stroomt ook door mijn aderen."

Hij neemt de bril terug op en zet die op zijn plaats. Hij plukt opnieuw mijn handen uit de schoot en draait ze in allerlei posities.
"Jij hebt mooie handen. Ze zijn zacht en kalm. Je nagels zijn roze met witte maantjes. Je twee ringen schitteren zonder waarde. Ik hou van handen die sieren zonder schittering."
Met zijn kromme wijsvinger omrandt hij de wijnvlek op de binnenkant van mijn handpalm.
"Wat is dat?"
"Mijn moedervlek"
"Dan heb jij geluk. Het is vast niet iedereen gegeven."

Mzee staat op. Ik ook.
"Kom morgen terug. Ik breng je dan tot Ernesto Ché Guevara."
Hij bekijkt nog even de voetballende jongens. "Het zijn geen vechters. Hun spel betekent niet meer dan een duel."

Mzee Jérôme raapt zijn "coupe-coupe" terug op. Wat verder zwaait hij in tchak-tchak-cadans het wapen door het hoge gras. Onkruid en sprieten sneuvelen …

 

feedback van andere lezers

  • SabineLuypaert
    het lijkt of ik in een andere tijdsbeeld stap
    zo ludiek je gedichtenstijl zo velkruipend je verhalende
    maakt buiging
    miepe: o dank je wel!
    dat doet echt deugd!
  • RolandBergeys
    Prachtig, Hilde!
    miepe: bedankt, Roland!
  • gono
    Wacht op vervolg, vind het verrukkelijk om te lezen,meer van dat hé?
    miepe: als je het mij vraagt...
  • feniks
    Knap.
    Kabbelend bovengronds, ondergronds bruisend.
    miepe: en het gaat straks spugen, want ik werd al gewaarschuwd op dit continent (...)
  • Theo_Roosen
    Buitenmaats. Het mooiste van wat ik de laatste weken heb gelezen. Benieuwd naar het vervolg ??? Theo.
    miepe: ik ook benieuwd eigenlijk....
  • ivo
    ontroerend mooi en zeer diep geschreven.
    Met je vingers de rimpels voelend alsof je in braille je eigen gescheidenis leest, wat een mooie gedachte, deze gedachte op zich is al een gedicht waardig.

    sterk en zeer mooi geschreven,

    een applaus is hier echt niet genoeg ..
    miepe: bedankt, Ivo!
    (en zeg het nog eens tienduizend maal)
  • Mistaker
    Top!

    Groet,
    Greta
    miepe: pleziert me!
  • aquaangel
    super hoor

    (ik lees wel delen door elkaar.......maar goed... beetje vreemd... ik xx)
    miepe: bedankt voor je lezen, Aquaangelengeltje!
  • Ghislaine
    Simply the master.
    miepe: ach, met een verzekerd achterwerk...
  • muis
    Je trekt de lezer het verhaal mee in, knap gedaan Miepe!
    groetjes
    miepe: bedankt, Muizeken!
  • Lucky
    ooo...meer meer....kan nie wachten...wat mooi dat je dit overkomt

    is raar maar dit doet me een beetje denken aan Carlos Castaneda...
    Ken je dat? Hij gaat naar mexico voor onderzoek en komt een oude indiaan tegen...misschien gaat de vergelijing niet helemaal op maar kwam wel in me naar boven...
    miepe: was ik ook van jou niet vergeten!
  • mistral
    miepe, je schrijfstijl is zo boeiend! dit vraagt echt om meer! schrijf je een boek? indien wel, zou ik het zeker lezen!

    wanneer komt het vervolg???????
    miepe: ben blij dat je zo denkt
    ik kan geen boeken schrijven
  • Henny
    Het voordeel van later aan een verhaal beginnen is dat ik delen achter elkaar kan lezen en dat ga ik ook met plezier doen.
    miepe: joepie!
    hield je je vast?
  • lin
    Die zin met die rimpels en die braille...
    Ongelooflijk mooi...
    miepe: o hops het doet me plezier dat je volgt, Lin!
  • backie
    Idem dito, dus ongelooflijk goed!! Misschien wel het beste stukje van allemaal. Ik dacht hier toen ik het de eerste maal las, het lijkt wel echt gebeurd. Miepe, de lieve radiomedewerkster in Rwanda, maakt hier iets mysterieus mee.
    groetjes.

    miepe: het IS ook waar, lieve Backie!
    ik kan heel slecht liegen
  • ERWEE
    Denk dat ik de derde ben op die bank.
    miepe: op de derde bank, misschien
    ggg!
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .