Volg ons op facebook
|
< terug
Aangereden
Een man worstelt om zijn tractor te besturen. De regen viel hard gisteren, modderstromen creëerend en paden wegspoelend. Het werk voortzettend als generaties voor hem, ploetert hij voort. Hij is nog jong, een heel leven voor hem. Zijn wiel slipt langzaam weg, alsof het een eigen wil heeft,dieper omlaag wil gaan. Ver weg van de wereld om hem heen.
*****
Als hij afstapt en zijn schop gaat halen glijdt hij zelf uit en valt languit op zijn buik. Vol modder klautert hij recht, kijkt instinctmatig om hem heen en haalt diep adem. Als hij verder gaat ziet hij in de gracht een schim, een hoopje ellende, overblijvend van wat ooit een ree was. Het lichaam half vervormd, benen versplinterd, haar huid gescheurd. Ze kijkt hem aan met angst flakkerend in haar ogen. Hij staat daar, bewegingsloos, terwijl de gure wind zijn gezicht aan flarden snijdt. Hij vervloekt God en alles rond hem, de vervloekte stadsmensen, de fabrieken en het geld. Hij draait zich om en zet zich langzaam in beweging, zijn schop ligt nog steeds waar hij ze gisteren achterliet. Het is simpeler dan hij dacht, één harde slag en haar lijden was voorgoed voorbij. Als hij daar zo staat ziet hij dat haar bloed in het water een spoor vormt, als de rook van zijn sigaret die zich met de lucht mengt. Hij gaat terug naar zijn tractor en maakt die los. Haar bloed zit op zijn overall, droogt op zijn handen tot korsten en valt er dan gewoon af. Eenmaal de machine terug gestart is gaat hij langs haar, neemt haar mee voor een laatste rit. Als hij thuis aankomt vilt hij haar, hakt haar in stukken tot ze later in tientallen delen aan zijn balken hangt, net zoals zijn vader hem geleerd heeft. Zoals hij zelf met de laatste koe gedaan had.
*******
Het overmant hem soms, te weten wat je bent. Wat je moet doen en wanneer. Als hij aan haar ogen denkt welt een traan op. Hij verbijt het gevoel en gaat door. Er is geen keuze.
feedback van andere lezers- Vansion
merkwaardig stukje proza
pakkend zonder melig te zijn
suggestief in de details (beeld van het korstend bloed is bv. prachtig!)
ik zou aan het eind van de tweede par. één keer het woord "stukken" wegwerken
"en haar lijden WAS voorbij" : waarom plots verleden tijd?
maar dat zijn maar details
het opduiken van de vader en de laatste koe : sterk
stormvonk: DAnk je, heb het veranderd in stukken en delen, klinkt idd wat beter
groet - muis
Een ontroerend verhaal, uit het leven gegrepen.
groetjes
stormvonk: Dank je,heb ooit een toneelstuk geschreven over een vlaams keuterboerke die de nacht bij zijn laatste koe doorbrengt. het beest ligt op sterven en met haar een droom, een generatie, een leven - littlefairytale
ploetert
glijdt hij
overmant hem, tt
Vreemde gewaarwording dit verhaal.
Alsof het enkel een deksel is voor een onderliggend niet nader benoemd gebeuren. Een beetje verward verteld en een inconsequent gebruik van tijd en plaatsing in die tijd.
Toch nestelt het zich tussen huid en voelen, kleeft een onbestemd verdriet aan en een vleugje angst. Laat een gevoel achter van iets te hebben gezien wat niet voor mijn ogen bestemd was.
Hallucinant. tine
stormvonk: Dank je,
groet Storm - Ghislaine
Heb ooit staan snotteren omdat ik een poezebeest had doodgereden. Dat heb ik nog lang mogen horen, want lief zijn collega's echt niet met fijn gevoeligheid.
stormvonk: Ja, ik heb ooit in't ziekenhuis gelegen omdat ik een fret probeerde te redden van een gewisse dood en als dank gebeten werd en bloedvergiftiging kreeg - ivo
in het harde cru gestelde realiteit van de mens en in het onvermijdelijke dat soms ongenuanceerd op de mens afkomt
is dit een verhaal dat een filosofische achtergrond heeft, waar ik U tegen zeg. Niet dat ik met de ondertoon akkoord ga, maar daar gaat het nu dan ook niet om. Want dat maakt juist de mens tot mens, hij kan wel kiezen ... maar soit, het ging hier niet om.
Het door hebben van deze realiteit getuigt mi enkel over een mens die hierover veel heeft nagedacht.
dit is een klasse verhaal - ik ben heel blij dit te mogen lezen ...
stormvonk: Dank je,
Ik vraag me af hoe het moet zijn, zo een hiet uitstervend ras. Ik ben werkzaam in de natuursector. Kan niet tegen fabrieken, en werken in de natuur zoals onze voorouders is onmogelijk geworden. Boeren stoppen massaal en wij voeren hier gigantisch veel producten in van verafgelegen gebieden wat qua vervuiling (vervoer), arbeidsomstandigheden en gebruik van pesticiden etc zeker af te raden is - aquaangel
mooi weergegeven
stormvonk: Dank je
groet - Henny
Het moest gedaan worden om het dier uit zijn lijden te verlossen... De dieren hebben geen ruimte meer en de industrie rukt op. In een kort verhaaltje goed onder woorden gebracht.
stormvonk: Dank je, probeerde ook de leefwereld van de tegenwoordige boer weer te geven - thijl
Realistische weergave van de teloorgang van het boerenbestaan en de steeds kleiner wordende habitat van 'wilde dieren' door de oprukkende industrialisatie.
stormvonk: Juist, vakgewijs kom ik (te)veel in aanraking met die kant van onze maatschappij. De boeren leven mee met de natuur, wat er ook mag beweert worden...en er zijn nu "teveel" ree?n, of beter gezegd, te weinig bossen en pfffff. 't Is toch wel triest hoor... - erinneke
alles is al gezegd voor mij, knap!
stormvonk: Dank je, ben bezig met een roman over een boer en zijn laatste koe (maar ben al h?????l lang bezig met al die wh-afleiding)
groet Storm
|
