|
< terug
Eradi en het land van Millo: Hfst.4(a): 'Brief voor de koning'
De hoofdweg bespaarde Eradi een dag reizen, deze keer op de hengst van Betran daar de koppigheid van de merrie nog fris in het geheugen zat. De schoonheid van de natuur kon hem niet bekoren. Het verlies van Betran speelde hem parten. Een innige band had hij niet, een langdurige vriendschap evenmin. Toch voelde hij zich niet goed, hij rouwde...
Woorden van wijsheid,
van hier ver vandaan,
stroomden over jouw lippen,
ons lot jou begaan.
Het zingen van de bomen,
wind van weleer,
Een laatste zucht,
en dan... niets meer.
Eradi schrok wakker. De tranen in zijn ogen hadden hem slaperig gemaakt. Hij besloot even af te stappen en zich te verfrissen aan het zachtstromend beekje naast de weg.
Het water gaf hem een schaamtelijke blik. Een snotneus in vodden gekleed. Eradi keerde zijn gezicht de andere kant. Neen, dit beeld was niet aan hem besteed.
In de verte zag hij reeds de muren van Taubi. Nooit gedacht dat hij zo vlug zou terugkeren. Een leeg gevoel overmeesterde hem. Hij had honger.
Het brood dat de vorige dag, dienst had gedaan, zag er nu smakeloos uit. Hij dopte het even in het water en at de laatste stukken op.
De stad lag er leeg bij. Iedereen verschalkte zich achter dichtgetimmerde ramen en deuren. Het huis van Betran daarentegen, was nog steeds in volle pracht te bewonderen.
Eradi kreeg een krop in zijn keel. Binnen zag hij Fiande heen en weer lopen. Met knikkende knieën klopte hij aan. De dood van Betran leek haar niets te doen, alsof ze een hart van steen had. Eradi wist niet beter. Vanbinnen verdorde haar levensbloem, de hoop, de liefde. Hij nam haar in zijn armen. Haar boezem drukte zich tegen hem aan, doch van verleiding was geen sprake. De brief kon wachten tot de volgende dag.
De warme gloed van het vuur werkte bedwelmend. Fiande liet los en besloot naar bed te gaan. Eradi nam plaats voor het vuur, en verkeerde al gauw in een diepe slaap. De nacht was onrustig. De wind was met de avondval opgekomen en waaide nu door gaten en kieren. Het geluid versterkte Eradi's droom, woelig, verward.
Eradi was als eerste op. Hij besloot het ontbijt te bereiden voor Fiande en haar dan om uitleg te vragen over de brief. Bovenaan de trap gekomen, merktehij dat ze niet gekleed was. Haar mooie vormen waren nu nog meer te bewonderen. Het was de eerste keer dat hij een naakte vrouw zag, maar het was een beeld dat hij nooit zou vergeten.
Hij kuchte even. Fiande keerde zich om en zag hem in het deurgat staan. Ze lachte even. Haar ogen stonden wat gezwollen; ze had de hele nacht gehuild. Eradi gaf haar kleed aan en knoopte het achteraan dicht.
"Ik heb ontbijt gemaakt" zei hij zachtjes en liet onbewust zijn ogen terug vallen op haar borsten. Fiande knikte. Ze kon die kinderlijke onschuld wel vergeven.
Na het ontbijt haalde Eradi de brief boven. "Ik hoopte dat je me hier wat meer over zou kunnen vertellen."
Ze vertelde hem dat Betran op één van zijn reizen op een goed bewaard geheim stootte dat van levensbelang was voor het koninkrijk. Die vriend in de hoofdstad was één van de informanten van Zijne Majesteit. De koning had jaren terug zijn regeerschap over het koninkrijk verloren. Hierbij verviel het rijk in kleine stadstaten, met de grootgrondbezitters als leiders. Hij bleef streven naar een ééngemaakte natie en diens trouwe dienaars werden verspreid over het hele land.
feedback van andere lezers- Henny
Nu is het net of ik een stuk mis. Hoe is Betran om het leven gekomen? bijvoorbeeld. En hoe is Eradi aan die brief gekomen? Het lijkt mij een goed idee om dat in het volgende deel uit te werken.
eradi: In hfdst.3 b geeft Betran Eradi de brief ... Eradi vertrekt onmiddellijk omdat hij de executie van Betran niet wil zien (Hier komt nog een staartje: executie zal uiteindelijk nooit uitgevoerd worden, maar dat komt verder aan bod in een verder hoofdstuk). - ivo
zeer mooi geschreven ..
eradi: Dank je wel :) - erinneke
ben vergeten fb te geven hier, grandioos geschreven, ik volg dit verhaal graag
eradi: Bedankt :) Ik ben blij met de fan :) - SabineLuypaert
fermstukje weer (ik vrag me ineen af hoe je aan die heerlijke namen komt? geeft gelijk een fantasytintje he)
eradi: wel, ik had eerst Frans klinkende namen voor de personages en de steden, nl. Gerardi en Madelene. Nu vond ik, dat met deze namen iedereen het verhaal zou situeren in Frankrijk zelf, en zou er dus aan eigen fantasie banden gelegd worden. Nu wou ik dat de namen klonken als iets uit de fantasie van de lezer, die fantasiewereld. Dus heb ik alle namen die ik had neergeschreven, en ben ik letters beginnen schrappen:
(G)era(r)di = Eradi
(M)ade(le)ne = Adene
Toen ik een gebergte nodig had werd het :
Mo(u)nt( )Evere(st) = Montevere
:) Klein trucje met mooie resultaten :) - muis
Ziezo, weer een knap stukje. Benieuwd hoe het verder verloopt
groetjes
eradi: Ik wacht in volle spanning de volgende commentaar af... (die ik zodadelijk zal lezen :) )
|
