|
< terug
De dag des oordeels
Ik slaap zoals gewoonlijk slecht die avond.
Het is bijna onmogenlijk geen hoofdpijn te hebben,
zoveel gedachten spoken er nog door mijn hoofd...
Mijn nachtrust wordt verstoord door een nachtmerrie.Waarin ik opnieuw in jouw ogen ondeugende dingen deed... Kreeg klappen van jou, zoals dat vroeger een gekende, en tijdelijk geroemde opvoedings-methode was...
Het geruzie, het geschreeuw, alles komt in mijn droom terug...
Levendig voel ik nog de klappen op mijn oor en wang.
Ik schreeuw woedend en hevig verontwaardigd in mijn droom : ,,Was je maar dood, dood ! "
Totdat ik verstijft van angst wakker word, en merk dat het slechts een droom was...
Naast mij in de slaapkamer lag mijn vader rustig in bed te slapen.
Hij was al een paar dagen thuis van het werk, vooral door stress...
En was die morgen net als ik al om zeven uur wakker geworden...
,,Loekie, wil je mij een glas water halen?"
Zoals meestal gehoorzaamde ik prompt, gewoon omdat het moest.
Geen enkele negatieve gedachte kwam wat dat betreft bij me op...
Snel bracht ik hem het glas water...
Even later toen ik weer in bed was, belde mijn moeder de dokter.
Waarom hij na een derde telefoontje nog steeds niet gekomen was...
,,Gelooft U mij niet dokter?, vraagt ze angstig aan de telefoon, en legt de haak op de hoorn.
Als de dokter eindelijk komt, kan hij niets meer doen.
Mijn vader was net een paar minuten voor zijn komst aan een hartaanval overleden...
Hij gaat enigszins geirriteerd weg, en ik kijk hem onder aan de trap woedend aan...
feedback van andere lezers- erinneke
Al vind ik het taalgebruik en de zinsconstructies niet altijd even goed, inhoudelijk staat dit er wel. Het gebrek aan totaal sentiment vergroot het gevoel van ellendig verlies en allesomvattende emotie.
lazey: merci, voor je f.b.al ben ik het niet helemaal met je eens... - RolandBergeys
Ik sluit me aan bij Erinneke. Ik ben dit gaan verbeteren, maar blijkbaar duurde het te lang (heus te veel fouten), zodat, wanneer ik m'n fb verstuutde, daar niks van overbleef. Herbeginnen doe ik niet.
Je zet een sfeer die best kan boeien, maar je verhaallijn is wat verwarrend, je kan misschien je personages uitdiepen. Voorts doe je er best aan je verhaal eerst te herlezen op spellingsfouten (om maar niks te zeggen over de stijl).
Toch een leuke poging.
Toche en leuek poging.
lazey: okay, bedankt... - ivo
een heel droevig verhaal dat vol van emotie sprekend over eigen ervaringen en kijk op het leven.
ik voel met je mee
lazey: merci ivo...
|
