|
< terug
Belevenissen van een controleur. De een wat meer, de ander wat minder.
Zoals in iedere stad was ook in mijn woonplaats een geduchte wijk. Verschillende, vooral wat jongere controleurs durfden daar vaak niet naar toe omdat er regelmatig in die wijk geschoten werd. Ook waren ze bang dat ze bij een controle uitgescholden werden of erger. Omdat ik me toch overal uit kan kletsen had ik daar geen moeite mee.
Op een avond kreeg ik de controlepapieren van de inspecteur van de dierenbescherming. Daartussen zat een formulier over een hondje in de beruchtste straat van die wijk. Het zal me benieuwen, dacht ik en besloot er de volgende dag naar toe te gaan. Het was rond twee uur in de middag toen ik de straat in fietste. Veel mensen zaten buiten op de stoep aan een tafeltje koffie of iets sterkers te drinken. Meteen viel er een stilte en ik voelde dat ik nagestaard werd. Al snel had ik het goede huisnummer gevonden en ik stapte van mijn fiets af. Een gezette man zat op de vensterbank, doordat hij alleen een onderhemd als bovenkleding aanhad kon ik zien dat hij bijna helemaal getatoeëerd was.
"Wat kom je doen?" vroeg hij argwanend terwijl ik mijn klapper uit de fietstas viste.
"Ik ben Henny van het dierenasiel, ik kom kijken hoe het met uw hondje gaat," ik wees op een toch wel erg dik hondje dat bij zijn voeten lag. Ras; een Van Gansewinkel.
De man begon te stralen en riep tegen de mensen buiten: "Ze is van het asiel en ze komt kijken hoe het met onze Rambo gaat. Lief hè!"
De mensen knikten en begonnen weer met elkaar te praten.
"Kom binnen," nodigde hij hartelijk uit en hij liep voor mij door de gang, de huiskamer in. Als snel viel mij op dat die kamer regelmatig 'verbouwd' was en niet in de goede zin van het woord. Aan tafel zat een broodmagere vrouw met een angstige blik in haar ogen. Twee kinderen, ook erg mager keken mij schuw aan. Ik besloot achterlijk Jetje te spelen en begon tegen ze te praten.
"Hé, Trees! Ga eens koffie zetten voor ons," riep de man tegen zijn vrouw.
De man wees een stoel bij de tafel aan en sommeerde mij te gaan zitten. Ondertussen haalde hij een stapel fotoalbums uit een kast en kwam hij bij me zitten.
"Kijk, dit zijn foto's van mijn vorige honden en van Rambo natuurlijk. Vooral Rambo heb ik goed bij gemest moet eens kijken hoe mager hij was toen hij bij ons kwam," hij liet mij de foto's zien. Ik zag een hond met een normale bouw, niets mis mee.
De man bleef maar door praten over zijn honden en hoe goed hij er voor was. Een van de kinderen kwam dichterbij staan. Ik rook de weeïge geur van vuile kleding en urine.
"Ik weet dat het eigenlijk niet mag maar tijdens het eten voer ik hem stukken vlees van mijn bord onder tafel."
"Dat kunt u inderdaad beter niet doen. Dat is heel slecht voor honden, hondenbrokken zijn beter. Wat u wel kunt doen," grapte ik, "het vlees aan uw kinderen geven, zij moeten er nog van groeien."
Ik kon het niet laten en schrok eigenlijk van mezelf.
"Verrek, dat hebben meer mensen tegen mij gezegd," antwoordde hij tot mijn verbazing.
"Dan zal ik daar toch maar eens mee beginnen."
Na nog een aantal fotoboeken te hebben bekeken kon ik eindelijk gaan. Zijn vrouw liep schichtig mee naar voren om mij mee uit te zwaaien en ik zag een voorzichtige glimlach bij haar mondhoeken.
Toen ik de straat uit fietste zwaaiden de mensen op straat naar mij. Ik groette vriendelijk terug alsof ik ze al jaren kende.
"Kom je ook bij mij als ik een beestje uit het asiel haal?" riep een vrouw naar mij.
"Bij u altijd," riep ik vriendelijk terug. "Ik zal er dan zelf zorg voor dragen dat ik het formulier krijg."
De hond had het goed, veel te goed.
De vrouw en kinderen hadden het slecht, veel te slecht. Jammer genoeg kon ik daar, als controleur niets aan doen… Of misschien toch een beetje.
feedback van andere lezers- ivo
gezellig mooi geschreven, net of ik zat mee aan de koffie ..
Henny: Je bent er snel bij ivo. Ik ben blij dat ik het zo geschreven heb dat je mee aan de koffie kon zitten. - Mistaker
Leutig verhaal Henny.
Groet,
Greta
Henny: Dank je en er komen nog een paar deeltjes. - Ghislaine
Enof je daar wat kan aan doen! Maatschappelijke assistenten werken bij jullie efficiënter dan hier in dit kikkerland.
Henny: Dit speelde zich zo'n 25 jaar geleden af. Nu is er zeker meer aan te doen. Bedankt voor je reactie. - gono
Goed geschreven!
Henny: Dank je en vandaag post ik weer een deel. - erinneke
geweldig Henny, heb een paar dagen minder tijd gehad maar ben nu volop aan het bijlezen
Henny: Dat heben we allemaal wel eens, maar bijlezen is ook leuk. (hug) - aquaangel
ik heb niet veel tijd gehad om te lezen
en de situatie was thuis nogal hectisch maar je ziet
ik kom langzaam weer bij met lezen :))
Henny: Thuis gaat voor en ik hoop dat het beter met je broer gaat. (hug) - Vansion
pakkend en zorgvuldig neergezet ... ik volg je langzaam ... tot volgende ronde!
Henny: Dank je! Doe maar rustig, het blijft hier nog heel lang staan. - Hoeselaar
Zo hier en daar kom ik eens kijken en lezen
Willy
Henny: leuk dat je even kwam kijken. (y)
|
