Volg ons op facebook
|
< terug
'Gewone Jongens Genoeg' (deel 2) door Marcel Elisen (HUMOR)
Toen Marcel de volgende dag zijn auto had geparkeerd in de Nieuwlandstraat en richting "De Toermalijn" liep, zag hij nog net Henk Sambo naar binnen gaan.
Die had zojuist zijn gestolen tweewieler aan de ketting had gelegd. Het liep tegen het middaguur en Elisen was wel toe aan een lekker hasjjointje.
Het zonnetje werkte mee vandaag en dat maakte de meeste mensen toch net een slag vrolijker.
'Ha die Elisen', klonk het ineens vanuit het bushokje dat Marcel op het punt stond te passeren.
In het bushokje zat een wazig en aan drugs verslaafd Swiebertje-sujet.
'Ha die Willem,' groette Elisen terug en "Swiebertje" antwoordde woordloos met een brede glimlach.
'Hoe issie nu met je, oude teelbal?' vroeg Marcel vrolijk, 'Gaat ie een beetje?'
De twee kenden elkaar, omdat Marcel vier jaar vrijwilligerswerk had gedaan voor dak-en thuislozen in de regio.
'Hij gaat lekker, Marcel. Met dit weer slaap ik lekker onder Gods blote hemel, zalig man. Als ik mijn dagelijkse quota heb bereikt qua straatkrantverkoop, zet ik dat om in een pakkie shag en een builtje wiet en een setje pils en dan is het tot de volgende dag rentenieren geblazen, zal ik maar zeggen.'
Elisen gaf hem twee euro vijftig.
'Als je bushokjesdienst erop zit, kun je hier een joint voor gaan halen, mits u zin heeft.'
'Bedankt, hè. Jij was altijd al een aparte. Bedoel ik goed hoor, weet je,' antwoordde "Swiebertje."
Hij liet het geld in zijn broekzak van zijn duidelijk overversleten jeansbroek glijden.
'Ik doe dat omdat de situatie van de daklozen niet is om over naar huis te schrijven Willem.'
Het terrasje begon wat bezoekers en passanten te trekken en het terras schitterde als een nest zuurstokken in de zon. Bij binnenkomst bleek het ook gezellig druk en de bar was redelijk bezet. Sambo hing al met een glas water en een wietjoint in zijn vaste hoek bij het toilet, en er klonk muziek van reeds lang overleden drugsmuzikanten.
Bij het plaatsen van zijn bestelling, viel het hem pas op dat Geoffrey een poging deed om haar onder zijn neus te kweken.
'Hé, mislukte Thatcher. Je hebt uitslag onder je kegel. Of heb je frites met extra appelmoes op gisteren?' vroeg Marcel met betraande ogen.
De deur ging open. Het was dakloze Willem, die had besloten dat het geld in zijn broekzak moest stoppen met springen. Hij kwam het snel omzetten in een pretsigaret.
Een knipoog viel Elisen ten deel en die stak zijn inmiddels ontstoken hasjjoint omhoog ten teken van 'geniet er maar van.'
Er klonk een slappe UB40-tune toen de deur weer openzwaaide en John Kopke zijn entree maakte.
'Goedemiddag allemaal, stelletje klootzakken,' riep Kopke uiterst vriendelijk.
Opvallend wel, want John zijn ochtendhumeur was normaal pas om half twee gedaan, en een fles of vier cola hielp daar dan bij. Marcel bestelde voor zijn kameraad een colaatje en duwde de barkruk naast hem vrij.
Het kleine Peruaanse ventje was zo stoned, dat hij niet eens merkte dat hij op zijn handgevlochten tas met vijf panfluiten was gevallen, die spontaan een heel ander geluid lieten horen.
Niemand keek van die duw op, omdat algemeen bekend was dat het Kopkes vaste plek was.
Het kereltje uit Peru was het ook snel met Marcel eens dat je nooit stoned vijf panfluiten ter revisie moest gaan aanbieden.
'Goed onthouden, Eppo: eerst fluitjes wegbrengen en dan pas blowen,' zei Marcel beheerst. Peruaanse Eppo bood beide heren een consumptie aan.
'Solly, ikke lullo. Jullie lekkel dlinken,' en hij poetste de spreekwoordelijke plaat.
'Onze Chico is me toch aan de schijt sinds vanmorgen, gewoon zielig,' zei Kopke. Chico is zijn grijze roodstaartpapegaai, die hij al jaren heeft.
'Ik bedoel, als hij geen vlammetjes lustte, zou hij toch al bij de eerste zoiets gehad hebben van: ik flikker hem weg,' zei Kopke vertwijfeld.
'Lijkt me misschien net iets te gekruid voor papagaaien, denk ik, Johnny,' zei Elisen enigszins verwonderd.
'Weet jij nog, Johnny, dat ik die van mij een plak spacecake had gegeven? Sjonge, dat beest was net Erica Terpstra op stilettohakken.'
Hij had ook een papegaai, een Senegalees bont boerke, genaamd LouLou, die hij eens ooit via internet had verworven. Beide heren moesten er smakelijk om lachen, al was het Erica Terpstra-gedoe wel licht kwetsend voor de papegaai uiteraard.
'Heb jij dat schaamhaar onder de neus van die Engelse klootviool al gezien?' vroeg Elisen aan Kopke, terwijl hij meer dan overduidelijk naar Geoffrey wees.
'Iedereen heeft zijn fouten,' zei Kopke, 'en hij al helemaal.'
'Heb je die auto wel eens gezien van die mislukte Thatcher?' liet Marcel zich ontvallen.
'Het is een VW Passat Stationwagon van twaalf jaar oud waar hij een Volvogrill in heeft gelast.'
'Aha,' zei Kopke, 'dus die goudkleurige frikadel is van Maggy,' en hij maakte zijn eerste cola leeg.
'Wanneer gingen wij ook weer naar die workshop voor ontregeld pluimvee en snaveldieren? Weet jij dat zo uit je hoofd?' vroeg Marcel nadat hij een bestelling had geplaatst bij de inmiddels licht geïrriteerde Geoffrey.
'Die vrouw die de workshop zou verzorgen, heeft zelfmoord gepleegd, hoorde ik gisterenmiddag vertellen,' zei John.
'Ze gaf ook nog een workshop voor depressieve randgroepbejaarden met parkinson, die wilden kantklossen. Dat is alles bij elkaar misschien te veel geworden.'
'Dan hebben we mooi vier uurtjes over om iets leuks te doen of zo,' zei Elisen blij.
'Je kent die Unicef-en Memisatelevisiespotjes toch wel, hè Kopke? Die spotjes waarmee ze geld inzamelen voor Hansaplast, melkpoeder en merkkleding met foutjes voor een derde wereld?'
'Die worden gewoon in de Bijlmer opgenomen, hoorde ik laatst toen ik weer eens moest figureren voor SBS6.'
'Sta daar niet van te kijken, eerlijk gezegd,' zei Kopke.
'Ik wel hoor,' antwoordde Marcel, 'Vooral toen ze me vertelden dat ze de vliegen voor op de gezichten van de negerkinderen gewoon bij een dierenspeciaalzaak halen.'
'Televisie is allemaal nep,' kraamde Kopke uit.
'Hebben ze dat geintje met die Twin Towers ook op de computer gesimuleerd dan? Leek me vrij echt,' brabbelde Marcel.
Kopke vond deze uitspraak van Marcel nog al hard.
'Je kunt die arme Bijlmernegertjes toch niet vergelijken met twee te hoog uitgevallen kantoorflats!' Marcel haalde inhalerend van zijn pretsigaret zijn schouders op en bestelde nog een perziksapje en een cola.
'Die film, "In de ban van de ring," gaat toch ook niet over trouwen,' glimlachte Elisen.
Schouderophalend en verbaasd verliet John Kopke de shop om op weg te gaan naar zijn auto.
feedback van andere lezers- ivo
leuk geschreven ...
Elisen: Hartelijk dank voor je reactie beste ivo. - muis
Zoals beloofd:) Ik volg nog steeds
groetjes
Elisen: Haha, houd vol hoor... Bedankt voor je reactie. - erinneke
heel hollands eigenlijk, leuk om lezen
Elisen: Haha, hartelijk dank erinneke, vanacht volgt deel 3. - Mistaker
Ik volg! Trouwens zó Hollands vind ik dit niet, maar ja ik ben zelf een randstedeling.
Groet,
Greta
Elisen: Leuk dat je deze verhalenstroom gaat volgen... - RolandBergeys
Ja, ik vind dit wel Hollands, maar erg leuk!
Elisen: Dank je Roland, leuk om te vernemen. Deel 3 volgt vanacht... - Ghislaine
Leuke troep ongeregelden bij elkaar! Niet bepaald prettig en goed gezelschap dunkt me. Ze leveren wel een muze op.
Elisen: Haha, ja zo iets ja... Bedankt voor je reactie.
|
