|
< terug
Belevenissen van een controleur. Te gek voor woorden.
Al vrij snel kwam de inspecteur van de dierenbescherming er achter dat ik goed met mensen en dieren om kon gaan.
In het asiel kwamen al een paar weken klachten binnen van een man. Hij had een paar honden uit het asiel en was niet tevreden over de gang van zaken. Nu had de inspecteur zelf weinig tijd omdat er op het moment veel hondengevechten waren, dat opsporen ging voor. Daarom vroeg hij of ik een kijkje wilde nemen. Ik kreeg het adres en beloofde er de volgende dag heen te gaan.
"Wel een afspraak maken," zei hij, "want meneer wil er nu zelf bij zijn."
Dat deed ik. Met mevrouw maakte ik een afspraak voor de volgende dag.
Ik fietste de brede oprijlaan van de enorme villa op. Ondertussen maakte de man met een nors gezicht de voordeur open.
"Eindelijk iemand anders dan dat vervelende nest," gromde hij.
Ik keek hem niet begrijpend aan en stelde mij voor.
"Kom binnen en we lopen meteen door naar de keuken," commandeerde de man min of meer, "daar zijn ook de honden."
Even later nam ik plaats aan tafel, twee hondjes kwamen kwispelend op mij af om een knuffel te bemachtigen. Ik aaide ze en vroeg wat het probleem was, want ik zag een paar gezonde, levenslustige honden.
"De honden zijn het probleem niet, de controleur!" beet de man me toe.
"Dat mens komt elke week kijken of mijn vrouw en ik het door haar opgelegde 'huiswerk' hebben gemaakt.."
"Wat zegt u," vroeg ik verbaasd, "huiswerk? Dat moet u mij toch even uitleggen."
De man was zichtbaar opgelucht en liep naar een kast. Daar pakte hij een paar boeken uit, nam ze mee en gaf de boeken aan mij. Het waren boeken over honden en hun opvoeding.
"Daar moeten we elke week een hoofdstuk uit lezen en vertellen wat wij daarvan hebben geleerd."
Ik kon bijna mijn lach niet onderdrukken en vroeg of hij enig idee had waarom mijn voorganger dat deed. Dit soort advies opleggen en zo uitvoeren is namelijk niet gebruikelijk.
"Dat mens vroeg of ik naar de cursus opvoeden van het asiel ging. Daarop antwoordde ik dat ik, als arts, daar geen tijd voor had. Zij kwam daarop een dag later met die boeken aan en zei dat zij het wel zou oplossen. Als het zo moet gaan die honden terug! Wij zijn gek op ze, maar zo is er geen beginnen aan." De man begon emotioneel te worden.
"Meneer, u hoeft u niet meer druk te maken. Ik neem de boeken mee en u krijgt geen controle meer. Wat u overkwam is niet de normale gang van zaken, ik zorg ervoor dat u geen problemen meer ondervindt."
Het gezicht van de man klaarde helemaal op en hij bedankte mij hartelijk. Eindelijk verlost van dat vervelende mens.
Later op de avond belde de inspecteur mij om te vragen wat mijn bevindingen waren.
"Dit is te gek voor woorden," brieste hij. "We zijn juist blij dat er een dier een goede plek krijgt en dan gaat zij van die streken uithalen! Ik bel haar meteen op."
Ze kreeg haar boeken terug. Haar pasje werd ingenomen, zo ook haar controleformulieren. Later bleek dat meer mensen op deze manier 'slachtoffer' van haar waren. Vanaf die tijd gingen ervaren controleurs nieuwelingen begeleiden in omgang en advies.
feedback van andere lezers- muis
Dat is weer zo ééntje geweest die zich per force interessant wilde maken. Je ziet toch direct of een dier goed zit ja of nee? Gelukkig is haar pasje afgenomen.
Graag gelezen Henny, mooi verhaal:)
groetjes
Henny: Je slaat de spijker op de kop! Je moet er toch niet aan denken zo'n mens over de vloer te krijgen! Bedankt voor je reactie. - erinneke
heel knap geschreven, ik voel me helemaal betrokken bij jouw verhalen, ben dan ook een echte dierenvriend
Henny: Dan kun je zeker van meer verhalen van mij genieten, want ik ben dat ook. {} - aquaangel
heel graag gelezen goed gedaan henny xx
Henny: Nog eentje te gaan en dan stopt deze serie. Gekker konden ze het niet maken. ;) - ivo
Henny je verovert harten als je zo blijft schrijven ...
Henny: Ivo, hier word ik een beetje verlegen van. Dank je wel!
|
