|
< terug
Fjew...
Gewoon rot…
Alles flitst door mijn hoofd aan een razend tempo, ik ben kapot vanbinnen voor de zoveelste keer, alle indrukken van vroeger en vandaag tollen me om het hoofd, mijn maag draait zich om in mijn lichaam, ik moet kotsen.
Waar zijn de warme harten? Waar zijn ze allemaal gebleven? Ben ik gedoemd om alleen verder te gaan, ik weet het niet meer, wil ik eigenlijk wel iemand rond mij? Moet er altijd iemand in de geburen zijn?
Er flitsen me allerlei gedachten door mijn verdwaasde hoofd, van vroeger en nu…ik hoor hun stemmen in mijn hoofd, zou dit gek worden zijn?
Ik heb de neiging om te vluchten van dit alles, alles achterlatend en me terug te trekken in een peperkoeken huisje waar alles op maat zou zijn, ergens ver weg van hier, ik droom van een miniatuurhuisje in het warme zuiden van Frankrijk.
Zelfs dit neer te pennen lukt me niet te best meer, de mallemolen draait gewoon te snel voor mij, ik wil eraf springen, doen waar ik al zo lang van droom, ik wil simpelweg gelukkig zijn met de kleine dingen, niet meer meedoen met de ratrace.
Steeds meer trekt de natuur mijn aandacht, het groene gras, de ondergaande zon, een lachende specht die overvliegt..
Sommigen bestempelen me als een rasechte dromer en glimlachen als ze me bezighoren, ik weet wel beter, ik ben nu eenmaal zo. Ik ben het buitenbeentje, de zwerver, de eenzaat diep vanbinnen..er wordt hier nog eens diep gezucht en stiekem hoop ik op beterschap, ik wacht nog eens af voor de zoveelste keer..vraag me niet op wie of op wat, ik heb er geen antwoord op.
feedback van andere lezers- ivo
oeps wat een verhaal. De moeite van de pen brokkelt zich door al de zinnen door en hoe ...
ik heb geleerd dat als je hier niet gelukkig bent, je het nergens kunt zijn, de droom van hoop ergens ver weg is een droom van een nachtmerrie die in uitstel enkel nog veel erger is.
Hoop en geluk zit niet in omstandigheden, maar in de wijze waarop je de realiteit stockeert en verwerkt. Zelfs in de diepste smurrie kan een mens zich gelukkig voelen. En natuurlijk is het ongelukkig voelen een moment opname en er zijn situaties waarin de mens zich mateloos zinloos vindt en kan de omstandigheid zo wreed zijn dat alle geluk ook minimaal wordt gewrongen tot een bittere pil. Maar de pit om te blijven wie je bent, die blijft wel hoopvol branden, zonder een morbide of depressieve inslag, die hoop is zo sterk dat het de donkerste tijden overwint.
het zich onthecht voelen van alle materiële zaken is geen rariteit, heel veel mensen kunnen zich in deze overdaad maatschappij toch gelukkig staande houden zonder al die luxe en die overdaad.
veel sterkte ....
roggemanj: Amai van oppeppende woorden gesproken, ik heb je reactie aandachtig gelezen en er schuilt veel waarheid in, bedankt voor deze woorden.
Gegroet, Johan
|
