Volg ons op facebook
|
< terug
op zoek naar de oud-kolonel, Mzee en Ché
Donder kraakt. Het onweer barst los boven Kigali. De ruitenwissers zwiepen in vierde versnelling. Ik rij steeds langzamer, zie geen steek. De ruiten beslaan. Ik probeer nog met het vlakke van mijn hand een zichtvlek open te wrijven, maar Serge houdt me tegen en wrikt aan het stuur.
"Zet je aan de kant"
Ik doe het, een alternatief heb ik niet. Ook die bui werd bij het complot betrokken.
Hier zit ik nu gevangen in een auto, onder een regenstolp en met een dekselse engerd op m'n dak.
De auto bolt uit, de motor slaat af, de handrem staat op. Ik probeer mij en de situatie meester te blijven.
Serge prutst een pakje Impala uit zijn borstzak en klopt er een sigaret uit. Hij neemt ook een aansteker, brandt het topje en pompt met de lippen aan de filter. Ik zie met hoeveel voldoening hij zijn roodgloeiende assentopje bestudeert.
Serge is, moet ik toegeven, een smakelijk roker.
Hij duwt het pakje terug in de hemdzak. De kleine papierkrabbeltjes verkreukelen.
"Hoe kwam jij eigenlijk aan het briefje?" vraag ik.
Hij antwoordt niet.
Hij tuit zijn lippen en blaast een rookpluim tegen de voorruit. Langzaam draait hij het hoofd en fluistert: "Jij eerst"
Zijn sigaret drukt hij welhaast in mijn gezicht.
"Jij bent een blaaskaak!" zeg ik. "Ik hoef je niks te vertellen."
Serge krult de onderlip en fronst de wenkbrauwen.
"O, ben jij me er zo eentje! Wel, goed dan, hier het relaas van de blaaskaak."
Serge kwam een tweetal maand geleden naar Rwanda om er een nieuwe universiteit op te starten. Dit is althans de officiële versie, want hij is ook, en vooral, freelance journalist.
Zijn bijzondere interesse gaat uit naar de verantwoordelijkheid van de (oude?) Belgische Staat in de hedendaagse conflicten rond "de Grote Meren".
Ik glimlach en maak me de bedenking wàt hedendaags heet en wannéér dat hedendaagse begon.
Serge enquêteert dus alles en iedereen en dat doet hij vast zonder scrupules. Beperkt blijft echter het aantal nog levende getuigen. Verscheiden kan ik zijn interviewpubliek dus niet noemen.
"Dat onderwerp interesseert me niks," laat ik hem weten.
Maar Serge is een geoefend ondervrager en dwingt me tot het geven van verantwoording.
"Je kan een volkerenmoord nooit rechtvaardigen, noch verklaren, laat staan uiteindelijk snappen!" verdedig ik.
Hij stoot een venijnige wolk in mijn gezicht. Zijn kijk is aanblik en inzicht. Hij is doordringender en gewiekster dan ik vermoedde.
"Jij wil er niks meer over horen, want jij was hier natuurlijk zelf in 1994. Ik merk het aan je schichtige ogen telkens ik het woord genocide uitspreek. Ik merk het aan je schielijke blik."
Misschien is dit speculeren, bluffen. Misschien ook niet. Ik probeer Serge bewust op een verkeerd spoor te zetten. Ik besluit te doen alsof die "hedendaagse" verantwoordelijkheid ook mij bezighoudt…
"Hoe kwam jij dan aan dat briefje?" vraag ik nog eens.
Serge drukt de sigaret uit. Die buigt zonder knakken.
"Jij vertelt me straks ook alles!" en hij priemt hard met zijn wijsvinger op mijn neus. Schaamrood komt op. Gek, hij intimideert me.
"Ik had een afspraak met een oud-kolonel, Kolonel Mutemboberezi. Ik dacht hem gewoon wat uit te vragen over zijn verleden. Pech voor mij, want hij verscheen niet op de afspraak. Ik vond een briefje achter op mijn brommer."
"En wat heeft die oud-kolonel dan volgens jou te maken met de volkerenmoord?"
Serge bekijkt even zijn nagels en zonder het hoofd te bewegen rollen zijn ogen in de mijne:
"Jij weet best dat we het niet in het héden moeten zoeken. Probeer me niet op het verkeerde been te zetten, want dat onderwerp interesséérde je niet. Jij wéét wat of wie ons samenbrengt. Vertel nu!"
Ik dis de door mij eerder gefantaseerde ontmoeting op tussen de Lumumbist Jérôme en mijn jonge laborantenmoeder. Ik maak hem wijs dat ze beiden in 1960 heimelijk verliefd waren en dat mijn moeder me vroeg…
Maar hoe langer ik doorga, hoe minder ik mezelf ernstig neem en hoe ongeloviger Serge me bekijkt.
Ik probeer nog even in een ultieme overtuigingspoging een theorie over het bestaan van toeval op te hangen, maar dan… plooien en breken de lachrimpels. Ik ben een heel slecht leugenaar.
Ik voel me volledig verloren en lach uit onmacht. Serge knijpt me met iets giftiger dan tedere bedoelingen in de nek. Het lachen vergaat me en ik vertel hem in enkele woorden hoe ik Jérôme werkelijk ontmoette. Ik vertel hem ook over Ernesto Ché Guevara.
Opeens klopt hij op het dashboard. Even vreesde ik zelfs dat de airbag er zou uit floepen.
"Kibamba!" roept hij tenslotte. Hij herhaalt het nog zo'n drietal keer en slaat zich evenveel maal voor het hoofd "Kibamba!"
Hij grijpt me bij de schouders en kust mijn wangen.
"Kibamba!" blijft hij maar krijsen.
Eindelijk valt zijn enthousiasme stil. Ik hoor de laatste regendruppels op het dak tikken. Hij bijt op de onderlip en knijpt de ogen piepklein.
"Jij brengt me nù naar Jérôme"
Met een immens plezier stel ik hem teleur: "Net als jouw oud-kolonel is Mzee Jérôme verdwenen."
Hij kijkt niet op, maar zijn vraag voelt indringerig en confronterend:
"Heb je bewijzen van die relatie tussen de Mzee en Ché?"
Serge lijkt op sommige momenten een leugendetector.
Ik lieg: "nee"
Op dat ogenblik biept de GSM.
Serge grabbelt me bij de pols. Het toestel hou ik nog in mijn hand.
Op het schermpje lezen we het eerdere bericht van Ivo:
"brieven vertaald. Waar ben jij mee bezig?"
Serge lijkt ziedend. Zonder het hoofd te bewegen rollen zijn ogen in de mijne…
Een ongeopend envelopje knippert in de linker bovenhoek van het schermpje.
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
indringend geschreven weer, dat kleine zinnetje, 'gek, hij intimideert me' zegt zoveel meer dan er staat. Straf gepend weeral
miepe: ja, die intimideert...
(net als jij, maar op een ander vlak) - gono
Allé, al bij al, is 't ne goeie, want hij rookt hé?
miepe: en hij intimideert! - ivo
dit is meesterlijk .. en zeer goed onderbouwd ...
ik sta altijd verbaasd dat gsm ook ginds in het verre Arfrika kan werken, terwijl in Walonië men soms heel veel last heeft om overal een GSM te laten werken.
miepe: jij moet dus dringend komen herbronnen in het ferm ontwikkeld afrika, Ivo
(EN OOK DE REST VAN DE SITE! ggg) - Lucky
het is te snijden...
miepe: bedankt, monsieur le cowboy - Henny
Verdorie nu ben ik bijgelezen en moet ik wachten, net als de anderen. Spannend hoor!
miepe: hopelijk KAN en MAG ik verder schrijven... - lin
Je gebruikt zulke goede vondsten. Subliem, echt waar.
"Zijn kijk is aanblik en inzicht" bijvoorbeeld.
Dat de gsm overal in Africa is doorgedrongen hoorde ik onlangs van mijn broer, die met 22 wagens meedeed aan "Go for Africa" om deze wagens te doneren aan technische scholen in Gambia. Hij vertelde dat de mensen daar weinig hebben, maar eerder om een gsm bedelen dan om voedsel of kleding. Ze zien ons rijke westerlingen met die dingen en denken dat dat noodzakelijk is als je bij de rijken wilt horen.. Maar goed, dit even terzijde. Je zet hier een terdege uitgedacht verhaal neer dat me vanaf het begin boeit! Liefs, lin
miepe: leuk!
en ja, de bedelaar zit soms met een gsm
nieuw beeld wel!
mooi gezien van je broer - Mistaker
Topverhaal weer!
Groet,
Greta
miepe: dan ga ik verder... - ERWEE
Geweldige episode weeral.
(hier is 't inmiddels 1 augustus)
miepe: en hier 1 zzzzeptember,
verdorie tijd slaapt
bedankt!
|
