Volg ons op facebook
|
< terug
'Gewone Jongens Genoeg' (deel 5) door Marcel Elisen (HUMOR)
Het had geregend die ochtend en de rood-wit gestreepte parasolletjes waren dichtgeklapt.
De stoeltjes stonden schuin tegen de terrastafeltjes geplaatst, maar de deur van "De Toermalijn" stond wagenwijd open.
Binnen was het al gezellig druk toen Elisen en Kopke binnenliepen.
'Hallo, goedemorgen, stelletje kokosmakronen,' riep Marcel ter begroeting.
Ze keken achter de bar en beseften dat het een topdag zou worden, want Geoffrey had zich ziek gemeld en ene Sylvie viel voor hem in.
Deze mooie, blondgelokte dame was amper zevenentwintig jaar oud en had niet achteraan gestaan bij het uitdelen van borsten. Haar tuitlippen vormden een mooie pruilmond en haar korte jeansrokje met high heels in rood leder deden beslist geen afbreuk aan het geheel.
'Wat mag het zijn heren?' vroeg ze aan Elisen en Kopke.
'Jij bent onmogelijk het zusje van die afgeknepen Engelse gladiool. Mag ik beleefd vragen wie gij wel zijt?' vroeg Marcel terwijl Kopke zijn wenkbrauwen fronste.
'Ik heet Sylvie,' zei ze, 'en val voorlopig even in voor Geoffrey. Ik sta normaal in een andere coffeeshop, van dezelfde eigenaar, zie je.'
'Laat me eens raden. Jij bent zeker de schrik van de shop waarvoor Geoffrey me waarschuwde. Daarbij zou je de grootste botterik zijn die hij kende, is me ter oren gekomen,' zei Sylvie.
Elisen keek Sylvie diep in haar fonkelogen en zei relaxed: 'Daar snap ik nou helemaal niets van,' terwijl hij zijn hoofd draaide en Kopke aankeek.
'Voor mij volledig abracadabra,' zei Kopke lachend.
Marcel bestelde een cola, perziksapje en een hasjjoint. Sylvie plaatste haar barkruk van achter de bar in het uiterste hoekje zo dicht mogelijk bij de beide heren. Ze had zichzelf voorgenomen eens uit te vissen waarom Elisen altijd zo vervelend was tegen haar collega Geoffrey.
Ze wachtte rustig af tot Marcel een halve joint op had en vroeg toen zo naturel mogelijk: 'Hé Marcel, luister eens. Jij mag die vaste barjongen van hier niet zo, toch?'
'Ik mag jou tot nu toe zeer, dus laten wij het zo houden,' brabbelde hij terug, waarmee haar voorgenomen gesprek meteen zo goed als stil viel.
'Er zijn zo veel leuke en boeiende gespreksonderwerpen te bedenken, toch?' vulde Elisen aan.
'Denk eens aan fruitvliegjes in het algemeen of de huishoudbeurs in het bijzonder.'
Sylvie begon een aardig idee te krijgen van wat haar collega bedoelde, maar mocht Marcel op slag. Dit om onbekende instinctieve en intuïtieve redenen.
Kopke mengde zich zo tactisch mogelijk in het gesprek.
'Zijn jouw tieten echt, Sylvie, als ik zo onbeschoft mag zijn?'
Elisen keek Kopke aan als een haan die van zijn roesje was geduveld.
'Dat vraag je toch niet, man. Je vraagt toch ook niet aan een non of je aan haar vingers mag ruiken. Spreek die veertig eurocent aan style die je hebt toch eens aan in damesgezelschap.'
Sylvie keek de beduusde Kopke aan en zei: 'Zo, dat was het onderwerp tieten voor vandaag, dacht ik zo, heren. Over vingerende nonnen maar gezwegen.'
Marcel keek Sylvie aan, zei dat hij het werkwoord vingeren niet had gebruikt en bestelde een pretsigaret.
Het zonnetje was ondertussen stevig back in town en zorgde voor zo'n heerlijke zesentwintig graden. Sylvie maakte aanstalten om de parasols open te klappen en de terrasstoeltjes recht te zetten.
Elisen en Kopke gingen ondertussen met elkaar in conclaaf over het feit dat het een verademing was, een vers en nieuw gezicht achter de bar.
'Buiten het feit dat, is ze heerlijk om naar te kijken,' bracht Kopke in.
'Dat is dan meegenomen, maar het kon er ook niet op achteruitgaan,' zei Marcel lachend.
Het terrasje trok automatisch zijn eerste gegadigden. Sylvie hielp wat jongeren van boven de achttien aan jointjes en losse wiet en zette een cd op van de nog betrekkelijk jonge reggae-en funkgroep Beef.
Marcel, die al een aantal maanden lijp was van hun speciale sound, reageerde blij verrast.
'Lekker muziekje, nieuwe bardame,' zei hij enigszins uitgelaten.
Hij nam een paar flinke trekken van zijn joint en begon zowat foutloos mee te drummen, met zijn handen op zijn knieën, terwijl zijn rechtervoet een basdrum imiteerde.
"Late Night Sessions" van Beef is een te gek groovy nummer man,' vulde Elisen aan en hij ging vrolijk verder met zijn geïmproviseerd stukje percussie.
Kopke zat erbij en keek glimlachend toe. Zijn kameraad was nu eenmaal dol op muziek. Zijn vriend had thuis een complete cd-wand met albums van Elvis Presley, Herman Brood and His Wild Romance, Willy DeVille, Fats Domino, Jerry Lee Lewis, Status Quo, Chuck Berry, Kiss, Chris Jagger en vele anderen.
Kopke bestelde bij Sylvie twee tosti's ham-kaas en voor Marcel nog een hasjjoint om het af te leren, en bracht toen een bezoekje aan het toilet.
De tosti's werden net door de met tuitlippen gesierde bardame voorgezet, toen Kopke weer bij zijn kruk arriveerde na een volgens hem lastig wc-bezoek.
Elisen zat klaar voor zijn eerste beet in de betreffende tosti toen Kopke toelichtte: 'Ik kon zojuist moeilijk van mijn drol af komen. Er zat een beginstuk aan van ebbenhout, zeg.'
Elisen legde zijn tosti neer.
'Hallo, dokter Oetker. Ben aan het eten hoor, als je het niet erg vindt.'
Kopke kleurde lichtbordeauxrood en begon in stilte ook maar aan zijn tosti.
Sylvie sloeg het geheel lachend gade en waste ondertussen enkele vuile kop en schotel met de hand om, terwijl een stonede Marokkaan stond te gebaren in haar richting om een broodje varkensfilet te bestellen.
Het terras liep langzaam maar zeker vol en onze bardame zou het die middag druk genoeg hebben, bedachten Marcel en Kopke.
Naast de heren was de stonede Marokkaan aan zijn broodje varkensfilet begonnen. Hij zat tot aan zijn mondhoeken vol met de betreffende filet en hij smekte als een hoogbejaarde
vrouw zonder gebit.
'Hé, afgekeurde Shakazulu. Hebben ze jou vroeger in die boomhut geen manieren geleerd?' vroeg Elisen licht geïrriteerd door de geluidsoverlast van zijn Marokkaanse buurman.
'Jij mag van jouw geloof toch geen varkensvlees eten?'
De Marokkaan nam zijn laatste hap van het broodje en stamelde: 'Mijn vader vriend van slager zijn die hier ham leverd voor broodje. Vader vaak oppassen op zaak en dan varken penetreren met lid. Varken bevat meer zaad dan beestjesvlees in verhouding, dus goed zijn.'
Elisen viel van verbazing zowat achterover en vroeg: 'Hoe kan je ouweheer zoiets doen, man. Gekke allochtone schnitzelfreak!'
'Mijn vader gewoon varken hoofddoek opgedaan en beetje snor bijgemaakt met stukje steenkool. Vader zeggen is net mamma,' antwoordde de Marokkaan.
'Laat maar zitten die hele gynaecologie, Hassan,' brabbelde Marcel en vond het beter het gesprek te beëindigen en te vervallen tot het roken van zijn zoveelste hasjjoint.
feedback van andere lezers- ivo
een zeer vreemdsoortig verhaal voor me, haast niet herkenbaar, gewoon omdat het mijn wereld niet is, maar daarom niet minder mooi of fantastisch .. ik word in een wereld getrokken die totaal de mijne niet is, een apart avontuur ....
Elisen: Leuk dit te vernemen ivo, bedankt voor je reactie... - miepe
wat een dialogen op die barkruk!
en heel diplomatisch Sylvie-antwoord op de tietenvraag
stereo-tiepe "beelden", hoor ze graag vooral als ze uitgevonden zijn (ggg!)
ik volg de rest van je barkrukkendialogen
Elisen: Dank je voor je leuke reactie miepe... - Mistaker
Blijft leuk!
Groet,
Greta
Elisen: Dank je wel Greta, xx. - muis
Vooral dat laatste stuk is vreemd maar toch fijn om te lezen.
En we volgen nog steeds in de mate van het mogelijke:)
groetjes
Elisen: Dank je muis....
|
