Volg ons op facebook
|
< terug
'Gewone Jongens Genoeg' (deel 7) door Marcel Elisen (HUMOR)
Het was dan wel droog die dag maar het weer liet te wensen over. Voor het raam op de vensterbank lag Klotekat, zo heette het beest nu eenmaal, languit te kijken naar wie er de coffeeshop zou binnentreden.
Sylvie had haar korte jeansrokje verruild voor een strakke Levi's broek, hoewel haar high heels kennelijk nog wel dienst hadden die dag. Ze droeg een wit bloesje, bezaaid met rode lotusbloemen, dat ze aan de voorzijde nonchalant had dichtgeknoopt. Haar pruilmond was bedekt met ferrarirode lippenstift en de roze kauwgum in haar mond werd gekneed door haar parelwitte tanden en veroorzaakte een licht smakkend geluid.
Henk Sambo had zojuist bij haar afgerekend en stond klaar om zijn vaste shopje voor die dag te gaan verlaten om thuis zijn pantysokjes op het droogrek te gaan hangen. Omdat hij de gekochte en vernoemde sokjes niet meer kon omruilen, had hij geprobeerd deze thuis over een kop van een etalagepop uit Duitsland te trekken, voor een nachtje. Het zou volgens zijn berekeningen twee maten moeten verschillen. Gezien het een Duitse etalagepop was, ging hij uiteraard uit van een grote, dikke kop.
Terwijl Sambo buiten zijn ontvreemde tweewieler van slot haalde, koos Sylvie binnen voor een cd van Herman Brood en in no time klonk "Saturday Night" over de boxen.
Vrolijk als altijd stapten Elisen en Kopke binnen, ze begroetten de aanwezigen en Sylvie in het bijzonder.
'Goedemiddag, schrik van alle middelmatig mooie vrouwen,' liet Marcel zich ontvallen.
'Mag ik van jou onze vaste bestelling, structuurkippen als wij zijn.'
'Heb jij ooit een bad hairday?' brabbelde Kopke tegen Sylvie en nam plaats naast zijn kameraad aan de bar.
'Doe ons ook maar meteen twee tosti's ham-kaas, nu het nog niet zo druk voor je is,' zei Marcel.
Het nummer "Dope Sucks" van de Brood-cd spetterde uit de speakers. Kopke slurpte wat van zijn colaatje en zijn kameraad stakde fik in zijn hasjpeuk.
'Twee overheerlijke tosti's voor de heren,' zei Sylvie, twee met servetten versierde borden neerzettend.
'Laat het jullie smaken, en kijk uit, ze zijn bloedheet.'
Klotekat was het vensterbankliggen kotsbeu en gaf dit overduidelijk aan door pal voor de deuropening een fikse haarbal uit te braken.
Gammel en lichtslingerend kwam de kat weer de shop in en nam plaats in de motorhelm van een Belg met psoriasis, die aan de bar een koffie verkeerd aan het drinken was. Dit in combinatie met een aangeschafte voorgedraaide skunkjoint.
De Belg bleek Fons te heten en worstelde, buiten zijn huidaandoening, ook met een pas aangebrachte stoma waarvan de daadwerkelijke opening lekte.
Dit bezorgde Fons een minderwaardigheidscomplex. Hij had Sylvie juist uitgelegd, dat door die lekkage de mensen dachten dat hij in zijn broek gescheten had. Dit laatste was uiteraard niet het geval, want zijn anus was juist buiten functie gesteld en omgeleid naar heuphoogte.
Maar leg maar eens uit dat iemand die uit zijn nek lult, ook nog eens scheten laat net bij de broeksriem. Nee, deze Fons was duidelijk een probleemblower en daar distantieerden Elisen en Kopke zich van.
'Hoe is het trouwens met die besnorde Churchillfoetus? Al bekend wanneer hij komt werken?' vroeg Marcel aan Sylvie.
'Niet dat het haast heeft, hoor. Ik was zomaar nieuwsgierig,' vulde hij aan.
'Aanstaande maandag kan hij op therapeutische basis beginnen, heb ik vernomen,' had ze geantwoord.
'Half dagje dan, bedoel ik. Geloof vier uurtjes.'
Elisen krabde cynisch lachend even achter zijn rechteroor en zei: 'Mag ik een A4-velletje van je en een pen? Dan gaan we met de vasteklantenclub alhier aanwezig poolen of hij binnen een, twee, drie of vier uur op therapeutische basis wegrent.'
'Schrijf dat poolgedoe dan maar letterlijk op je buik, want ik werk er niet aan mee,' snerpte Sylvie hem toe.
'Genoeg is genoeg.'
Kopke, die het relaas had aangehoord, riep Sylvie apart en brabbelde dat als Geoffrey hier inderdaad zou opsodemieteren, er waarschijnlijk voor haar een plek was hier achter de bar. De eigenaar kon dan wel een ander zetten op haar oorspronkelijke barplek.
Ook liet Kopke zich ontvallen haar binnenkort uit te leggen waarom Marcel steeds zo tegen Geoffrey deed, dat het allemaal niet zomaar was.
Maar ze had reeds gehoord wat ze wilde horen en zei: 'Soms moet een meisje opkomen voor wat ze zelf wil, dus hier is het gewenste A4-vel en een pen. Poolen maar, hoor.'
Lachend en uitgelaten riep ze: 'Pest die beschimmelde schapenzak maar weg dan. Het doel heiligt de middelen.'
Elisen had verbaasd het vel papier en de pen aangepakt en begon met het noteren van de aanwezigen die belangstelling toonden om mee te poolen.
Iedereen deed mee, op een aanwezige na. Die ene was uiteraard de Belg Fons, want principes moesten er wezen, probleemblowers mochten niet participeren.
Kopke wenkte Sylvie en bestelde nog een cola en een per-ziksapje en een hasjjoint.
'Lijkt me echt tof hoor, jij voor vast hier achter de bar, en beter voor de tosti's ook.'
Alledrie barstten ze spontaan in lachen uit en Belgische Fons vond het tijd om op te stappen.
Terwijl de Belg verwoede pogingen deed om Klotekat uit zijn motorhelm te krijgen, kwam er een onverzorgde, tandeloze vrouw binnen die haar ruim zestig kilo overgewicht in de richting van de bar sleepte.
Toen ze de bar bereikte, zocht ze een schaarse vrije kruk en nam plaats. Dat wil zeggen: ze ging zitten en drapeerde haar onderbuiken zorgvuldig, zodat ze niet scheefgetrokken aan de bar zou zitten.
Ook waren haar enkels onzichtbaar voor derden, omdat haar verlepte onderbenen er overheen hingen. Ze bestelde twaalf tosti's met dubbel ham en dubbel kaas en een jointje voor tussendoor.
De verslonsde dikke dame in kwestie werd overal waar ze in het gezichtsveld kwam, bespot en nagekeken.
Met dit laatste had ze minder problemen, het nakijken dan. Dat vond ze prachtig, want het deed haar terugdenken aan haar jeugd toen ze topmodel was voor Michelin.
De tosti's werden ingepakt en afgerekend en de Shermantank van vlees rolde in de richting van de uitgang, met de joint als een minikanonsloop rokend en blazend in de tandeloze versnellingsbak. Alleen al de aanblik van de corpulente vrouw deed de pudding van Elisen en Kopkes Eerste Heilige Communie omhoogkomen.
'Ik houd nog liever een Tupperwareparty dan dat ik die vrouw oraal bevredig,' zei Kopke.
Marcel had ondertussen de rekening voldaan, beiden groetten ze Sylvie met een knipoog alvorens de shop voor die dag definitief te verlaten.
Bij hun auto's kletsten de twee gezworen kameraden nog heel even na en gingen toen ieder, tot de volgende dag, hun eigen weg.
feedback van andere lezers- ivo
het intrieste van de mens zo banaal vertelt - heel sterk
Elisen: Hartelijk dan\k ivo.... - muis
Een sterk stuk vervolg weerom
groetjes
Elisen: bedankt voor je toffe reactie. - Mistaker
Heel knap weer!
Groet,
Greta
Elisen: Dank je wel...
|
