Volg ons op facebook
|
< terug
'Gewone Jongens Genoeg' (deel 8) door Marcel Elisen (HUMOR)
Het weer was vandaag duidelijk bezig met een inhaalslag en de zon deed haar uiterste best.
Het terrasje voor de coffeeshop deed weer goede dienst en bood plek aan dorstigen en softdrugbehoevenden.
Aan een tafeltje halverwege het terrasje zat een duidelijk boulimiegeval, die herhaaldelijk een sorbet bestelde om die daarna weer uit te kotsen, om vervolgens een tosti te bestellen en ook die weer uit te braken.
Een tafeltje of twee verder zat een amateurfotograaf, die spontaan het idee had opgevat wat artistieke foto's te gaan schieten van de zojuist geproduceerde kleurrijke kotsplak.
Binnen in de shop zaten twee bezoekers aan de bar en Sylvie was bezig met het aanvullen van allerlei sapjes en drankjes. Over de boxen klonk "Spanish Harlem," vertolkt door Willy DeVille.
Langzaam kwamen er meer mensen op het terras. Twee bezoekers verkozen zelfs de binnenbar.
Elisen en Kopke parkeerden ongeveer gelijktijdig hun auto's op het tegenoverliggende parkeerterrein en schakelden hun autoalarm in.
'Ha, die Kopke,' groette Marcel vrolijk.
'Wat een weertje vandaag, hè.'
'Heerlijk,' zei Kopke.
'Een lekker koud colaatje fietst er wel in.'
De heren betraden de shop en zochten hun vaste stekkie op aan de bar bij Sylvie.
'Goedemiddag, Sylvie. Hoe gaat ie vandaag?' Elisen opgewekt.
'Nog van me gedroomd vannacht?'
Sylvie lachte en vroeg de heren naar de bekende weg.
'Wat mag het zijn voor de heren vanmiddag?'
Kopke gaf de vertrouwde bestelling op en Marcel las vluchtig een artikeltje in een twee dagen oude krant die op de bar lag naast Klotekat.
'Dat is me ook wat,' brabbelde hij korte tijd later, nog steeds met zijn neus in de oude krant.
'Wat?' vroegen Kopke en Sylvie praktisch synchroon.
'Dat stukje dat ik net las, gaat over een opa die hallucinerende paddestoelen heeft geprobeerd met blijkbaar dodelijke afloop.'
'Er stond dat de 69-jarige opa na het nuttigen van de paddo's eerst oma heeft onder geplast,
die geen kant op kon zonder rolstoel, en toen gehurkt op de salontafel heeft gepoept.
Hierna heeft hij de plumeau gepakt, de steel ervan in zijn aars gepropt, en is hij op negen hoog van het balkon afgedoken, onder het roepen van de kreet: 'Ik ben een vanariekogel'.'
Kopke en Sylvie haalden hun schouders op en Sylvie zei: 'Bejaarden en drugs gaan niet samen, algemeen bekend.'
Tebbes had de krant terzijde geschoven, zijn hasjjoint tussen zijn lippen gestoken en was op zoek naar zijn aansteker.
Een derderangse huismoeder met uitgezakte haardos en verlopen permanent (permanent verlopen misstond haar overigens ook niet) kwam binnen, zette haar plastic Wibratasje tegen de bar en ging op de kruk naast Marcel zitten.
Ze keek Elisen vluchtig aan en bestelde bij Sylvie een jointje en een glas melk.
Na een paar slokken melk leek haar donkere snor ineens wit. Marcel stootte de vrouw aan en zei: 'Weet u dat ik u heel knap vind als u boos bent.'
Hij bleef de vrouw aankijken. De vrouw voelde zich instinctief ongemakkelijk.'
'Ik ben helemaal niet boos.'
Waarop Marcel meteen antwoordde: 'Mooi, u bent ook helemaal niet knap.'
Kopke spuugde de zojuist genomen slok cola terug in zijn glas en Sylvie wist even niet of ze moest lachen of zich omdraaien, ze deed beide.
De derderangse huismoeder wierp haar halfopgerookte joint in het restant van haar melk, griste de Wibratas bij haar voeten vandaan en verliet snikkend het pand.
Buitengekomen, nam ze haar mobieltje en belde haar maatschappelijk werker op.
Binnen bestelde Marcel voor zichzelf en zijn metgezel een tosti ham-kaas en Sylvie zocht een geschikte cd.
'Nog twee nachtjes slapen en dan weten we wie de pool heeft gewonnen,' zei Elisen ineens.
'Het is zo maandag en dan komt die Engelse baliekluiver weer.'
'Klopt,' zei Kopke, 'Maar laat ons eerst eens van het weekend genieten als het jou hetzelfde blijft.'
De bestelde tosti's werden voorgezet en Sylvie had de bordjes zelfs opgesierd met gekleurde rauwkost. De heren lieten het zich smaken en aten op hun gemak.
Sylvie hielp ondertussen een jongeman, die op zijn gezicht de hele serie acne compleet had, aan een paar jointjes. De jongeman kwam zo af en toe eens een paar pretsigaretten kopen voor zijn vriendjes, die te jong waren om een coffeeshop te betreden.
De jongere vriendjes waren van de pukkelkop afhankelijk als ze wilden blowen, en in ruil voor zijn diensten deden ze in zijn bijzijn alsof hij een gave huid had.
Zodra hun pokdalige softdrugkoerier uit beeld was, noemden ze hem gewoon weer de stinkschar met de Clearasilsmoel.
'Gisteren heb ik gelachen, man,' zei Elisen tegen Kopke en Sylvie nadat de lege bordjes voor hun neus waren verwijderd.
'Ik stopte gisteren met mijn auto langs de kant van de weg en sprak een man aan die daar liep. Ik vroeg hem of hij in Putte de Woestijnstraat wist. De man had nagedacht en zich verontschuldigd met het antwoord het echt niet te weten. Hij had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord, zei hij nog. Ik heb toen gezegd tegen de man dat ik het wel aan een andere kameel zou gaan vragen,' lachte Marcel.
Kopke en Sylvie konden er beiden de humor wel van inzien en de bardame besloot dat het tijd was om de door haar gekozen cd in de cd-speler te plaatsen. "Highway To Hell" van ACDC weerklonk en Kopkes cola en Elisens' perziksapje waren nodig aan vervanging toe.
Beide heren hadden in gezelschap van een nieuw drankje een plekje op het terras gezocht en gevonden.
Ze bekeken vanaf hun tafeltje de voorbijgangers.
'Ik heb vandaag Henk Sambo hier nog niet gezien,' zei Kopke terwijl hij van zijn ene op zijn andere bil ging zitten.
Klotekat was bezig de plek te likken en te besnuffelen, waar het kunstwerk van sorbets en tosti's had gelegen.
De zon brandde flink en de parasolletjes deden goede dienst. Marcel keek naar een klein groepje kwallen met scooters die zijn Audi TT Cabrio aan het bewonderen waren.
Aan het tafeltje voor hen zat een gescheiden veertiger met zijn kibbelende zoontje en dochter te genieten van hun ijsje.
Toen de vader niet keek, trok het dochtertje met een harde ruk aan de haardos van het zoontje. Toen vaders hoofd weer in de oorspronkelijke richting draaide, was het kwaad al geschied.
Het zoontje kon zijn boosheid niet verhullen en riep "lebberkut" naar zijn irritante zus.
Vader die net in al zijn naïviteit wilde vragen of de ijsjes smaakten, gaf zoonlief een muilpeer die men twee straten verder kon horen.
'Ja, de humor ligt op straat, ziet men wel,' zei Elisen en betaalde hun schuld bij Sylvie om vervolgens weer eens thuis te gaan kijken.
Ook Kopke had nog bezigheden en volgde zijn kameraad naar de parkeerplaats waar hun auto's stonden.
feedback van andere lezers- feniks
Knap verteld met een sarcistische en relativerende ondertoon. Voor jezelf en de maatschappij hoop ik dat de typering puur fictief is :)
Elisen: Grotendeels fictief haha. Bedankt voor je reactie, leuk. - ivo
idd het sarcasme is wel heel sprekend, maar daarom niet minder mooi, het spreekt hard in de ogen, en doet me wel iets ...
Elisen: Dank je wel ivo voor je reactie. - Mistaker
Leuk!!!
Groet,
Greta
Elisen: Thnx Greta, xx. - muis
Ach, sarcasme, tja, daarom dat ik dit lees:) Sarcasme kan terug leven in de brouwerij brengen.
Vandaag dacht ik dat onze leraar schilderen zijn maandstonden had, tot op het moment dat ik mijn snijdend sarcasme boven hield. Ik heb hem terug aan het lachen gebracht. Zo zie je maar...blijven verder doen Elisen
groetjes
Elisen: Dank je muis voor je leuke reactie...
|
