Volg ons op facebook
|
< terug
'Gewone Jongens Genoeg' (deel 9) door Marcel Elisen (HUMOR)
Vandaag was de dag aangebroken dat Geoffrey op therapeutische basis zou proberen weer eens een uur of vier te vertoeven achter de bar van coffeeshop "De Toermalijn."
Hij was de avond ervoor extra vroeg naar bed gegaan om goed uitgerust te zijn en hij had zich voorgenomen dat het vandaag zou gaan lukken.
Gisterenmiddag had hij, om piekeren te voorkomen, zijn oude VW-stationwagon met de ingelaste Volvogrill gepoetst en gewassen. Het had hem inderdaad afleiding geboden.
De goudkleurige auto stond werkelijk te blinken op de parkeerplaats tegenover de shop en met frisse moed en lood in de schoenen was Geoffrey overgestoken om het dan toch maar te gaan proberen.
Hij opende de zaak, liet de spoelbak vollopen met zuiver water en ontsloot de kassa.
Misschien zou het allemaal best meevallen, dacht hij, toen hij naar buiten ging om het terras in staat van gereedheid te brengen.
Hij had zijn eerste twee klantjes al aan hun rookwaar geholpen en besloot voor zichzelf even een koffie verkeerd te maken nu het nog kon. Pas toen viel Geoffrey's oog op de poollijst die naast de sigarettenautomaat hing. Toen hij wilde kijken wie er meepoolde en wat men als uitslag verwachtte, stapte net Henk Sambo binnen, voorzien van pantysok.
Geoffrey liet zijn ontdekking even voor wat het was en hielp Sambo aan een joint en een glas klappermelk. Bij het afrekenen met Sambo keek Geoffrey naar buiten. Hij kreeg ineens het gevoel van een zware steen op zijn maag, toen hij Elisen zag die zijn Audi TT parkeerde naast de propere ge-wassen goudkleurige stationwagon. Ook zag hij de Mercedes van Kopke de parkeerplaats oprijden.
Hij vermande zich zo-veel hij kon.
Toen de heren binnenstapten, bemerkte Geoffrey de bos kleurrijke snijbloemen in Elisens linkerhand.
'Een goedemorgen, Prins Charles op sterk water,' zei Marcel vrolijk.
'Omdat je geen bezoekuur hield, hebben we een kleinigheidje meegenomen.
Dit is van Kopke en van mij,' zei hij terwijl ze plaatsnamen op hun vaste barkrukken.
Klotekat lag op het einde van de bar rond de fruitschaal gekruld en speelde wat met een gevlekt mandarijntje.
Henk Sambo kwam een kruk of twee dichter bij de heren zitten, bestelde nog een koud glas klappermelk en schoof zijn pantysok, vandaag een grijze, iets omhoog.
'Hoe gaat het met Elisen en Kopke?' vroeg hij breed glimlachend.
'Buitengewoon en binnen ook, haha,' antwoordde Marcel.
Kopke stak zijn duim omhoog ten teken dat het ook met hem oké was.
'Charles, mag ik een perziksapje met een hasjjoint en een cola van je,' zei Kopke tegen Geoffrey, die bezig was zijn bloemetjes in een vaas te proppen.
'Coming right up,' had hij iets te enthousiast geantwoord.
Marcel had hierop Geoffrey aangekeken en beheerst gezegd: 'We zitten hier in Nederland hoor, Charles, dus graag Nederlandse woordjes gebruiken, asshole.'
Het terras begon heel gestaag vol te geraken. Een politieauto met sirene en zwaailicht zoefde langs, even later gevolgd door een tweede.
'Dat gehaast met dat warme weer,' liet Marcel zich ontvallen en ging samen met Kopke op het terras zitten.
Elisen nam een paar stevige trekken van zijn joint.
'Ik heb vannacht gedroomd over sterven en dood zijn, en dan heb ik het over mijn persoontje.'
'O ja?' had Kopke gezegd, 'Vertel eens.'
'Ik kwam na mijn overlijden boven bij Petrus aan de hemelpoort, die mij binnenliet,' vertelde Marcel verder.
Kopke luisterde aandachtig.
'Eenmaal binnen zag ik een groot veld vol met kleine, gekleurde, glazen potjes, waarin olie en een lontje zaten die een vlammetje voortbrachten.
Ik vroeg Petrus wat al die lichtjes betekenden en hij keek me bedenkelijk aan. 'Gezien je toch dood bent,' had Petrus gezegd, 'zal ik het uitleggen. Die lichtjes zijn allemaal hier neergezet puur voor mijn gemak. Ieder lichtje is gekoppeld aan een mens op aarde en als de olie op is, gaat het lampje uit. Zo
weet ik wie ik kan verwachten hierboven aan mijn poort,' zei Petrus.'
Kopke luisterde nog steeds met alle aandacht.
'Petrus wilde me laten zien dat zijn verhaal hout sneed en gaf me de opdracht mijn lichtje te zoeken en te ontdekken dat mijn olie op was in mijn potje. Ik kreeg, gezien de grootte van het veld, de coördinaten mee en trof na enige tijd inderdaad mijn lege potje aan, met pal ernaast het driekwart volle en brandende potje van mijn vriendin Joke.
Ik zag dat Petrus druk bezig was met de intake van een andere hemelvaarder en ik besloot dat de helft van Jokes potje in het mijne moest komen. Dan zou ik nog leven en ongeveer gelijk overlijden met mijn lief.
Gezien ik geen tijd vond om na te denken, begon ik mijn vinger in Jokes potje te dopen. De olie die aan mijn vinger bleef, smeerde ik af in mijn potje.
Heel tijdrovend, maar ik zou wel zien hoever ik kwam. Juist toen ik de helft van Jokes potje had overgesmeerd, maakte diezelfde Joke me wakker.'
Kopke, die het verhaal tot nu toe dacht te kunnen volgen, zei: 'Hè?'
Marcel antwoordde: 'Ze zei dat ze het niet erg vond dat ik mijn vinger tijdens mijn slaap in haar doos stopte, maar dat ik die dan niet steeds aan haar mond af moest smeren.'
Kopke liep rood aan van het lachen en zette zijn glas cola, waar hij juist van wilde drinken, weer terug op het terrastafeltje.
'Is dit een geintje of is dit echt?' vroeg Kopke.
'Een geintje, lullo!'
Wederom dikke pret aan de terrastafel van de heren.
Na een kwartiertje zonnen en mensenkijken op het terras, zagen ze op een honderd meter afstand, stevig doorstappend, Sylvie aankomen.
Bij het terras aangekomen, groette ze de heren en ging ze snel naar binnen.
'Raar,' zei Elisen tegen Kopke.
'Ze is toch vrij, normaal doet ze veel uitbundiger.'
Even later zagen ze een spierwitte Geoffrey trillend ineengedoken het terras doorkruisen, in zijn auto stappen en wegrijden.
Elisen en Kopke troffen Sylvie binnen achter de bar aan, waar ze zojuist een aanwezige klant uitlegde wat er aan de hand was.
Geoffrey had die ochtend voor vertrek van de zenuwen thuis een brandende sigaret op de asbak laten liggen. Dat was de oorzaak dat zijn huis nu zowat finaal was afgefikt blijkbaar.
Dat verklaarde ook de daarstraks langszoevende politieauto's met zwaailicht en sirene.
Ze hadden dan wel geen brandweer gezien, maar door de ligging van de brandweerkazerne was ook dat logisch.
'Zijn buurman had gebeld dat hij maar beter naar huis kon komen, arme jongen,' zei Sylvie.
'Wat net zo belangrijk is,' schoot Marcel omhoog, 'eens kijken wie er de pool gewonnen heeft. Hahaha.' Het verhaal van de brand ging als een lopend vuurtje rond op het terras. De heren wensten Sylvie succes met haar invaldienst en gingen ieder huiswaarts. Maar niet voordat Tebbes zijn kameraad uitbundig had gefeliciteerd met het winnen van de pool.
feedback van andere lezers- ivo
het blijft een bizar verhaal dat uitstekend in elkaar zit ..
Elisen: Dank je wel ivo... - Mistaker
Vol humor en heel goed geschreven!
Groet,
Greta
Elisen: Dank je Greta, xx... - Theo_Roosen
Sorry, maar ik had nu pas de tijd om één van je verhalen te lezen. Geweldig goed geschreven. Lag hier haast plat van het lachen na die anecdote van het olielampje. Geweldig. Theo, de Breedsmoelkikker.
Elisen: Hahaha, bedankt voor je leuke reactie... - muis
Het olielampje vond ik prachtig!
groetjes en k ga verder
Elisen: Dank je muis...haha
|
