|
< terug
De avonturen van Herbert & Frank: Het laatste boek. Hoofdstuk .1.
Herbert & Frank
Het laatste boek.
Doorheen het stille, met dikke mist bezaaide bos, klonk een sportief geluid van Frank die aan het racen was met zijn gloednieuwe fiets.
Het was een toffe jongen van 18 jaar en kende het bos op zijn duimpje.
Hij woonde niet ver van het bos af. Hij kon het bos zelfs zien vanaf zijn slaapkamer.
Dit jaar kreeg hij voor zijn verjaardag nog een geschenk.
Het was dan ook meteen de eerste dag van de grote vakantie.
"Joepie, 2 maanden vrij", klonk het door het bos telkens als hij een klein sprongetje maakte over een klein heuveltje. "Joepie, joepie, joepie."
Zijn vrienden Jan en Pieter waren ook daar aan het wandelen een eindje verderop om hun dagje goed te beginnen.
Jan was 20 jaar en Pieter al 25 maar dat vonden hun jongere vrienden niet erg.
Voor bijna elk probleem vond hij een oplossing.
"Sssttt, ik hoor iemand aan komen fietsen", zei Pieter
"Ik hoor niks" zei Jan verbaast. Hij was dan ook altijd een ongelovige Thomas geweest.
"Sssttt, kom aan de kant, straks rijdt hij ons nog omver" hield Pieter bezorgd vol.
Pieter had het laatste woord nog maar amper uitgesproken of …
Frank voelde dat hij dit maal een grote sprong kon maken en ging zo op in de rit dat hij Pieter en Jan niet zag staan.
Frank nam zijn sprong en besloot om deze keer niks te roepen en volledig te genieten van de grote sprong die hij ging maken.
Frank scheerde rakelings langs Pieter en Jan af. Pieter schrok zich rot.
Hij vloog met een windstoot achteruit de stekelige struiken in.
Jan kon van verschrikking maar één ding doen en dat is stokstijf blijven staan.
De dosis adrenaline die hij net had binnen gekregen was hem iets teveel van het goede.
Frank verschrok zich hevig en draaide met zijn stuur alle richtingen uit om hem toch maar recht te houden maar smakte uiteindelijk toch met volle snelheid tegen de bosgrond en kwam na 5 meter pas tot stilstand en na een half bospad geborsteld te hebben met zijn lichaam.
Het bleef een paar tellen doodstil. Alleen Frank zijn gehijg kon je horen in het stille bos.
"Oef, wauw zeg, van dat zachte bospad is toch niet veel van te merken". Zei Pieter kreunend.
Pieter kwam voorzichtig en met veel gekreun uit de struiken tevoorschijn.
Het was alsof een struikmonster levend werd dat rechtsreeks uit een horrorfilm kwam opdagen.
Hij steunde zich op zijn beide ellebogen en bleef even op adem komen van de val.
Jan stond daar nog altijd even stijf van het verschrikken in het midden van het bospad.
"Ben je nu helemaal op je kop gevallen", riep Pieter uit.
"Hoofd", antwoordde Frank met een kreunende zucht. "En ik heb zo het gevoel dat ik de klap overal heb mee opgevangen, niet alleen met mijn hoofd. Ik zag niks meer door die dikke mist. Het enige wat ik zag was een leeg bospad en een groot heuveltje waar ik zou kunnen overvliegen. Ik had jullie niet op dit vroege uur van de dag verwacht."
Pieter antwoordde pestend, "Ik kan je laten stage doen op het sportvliegveld als je echt wil opstijgen hoor."
Jan begon eindelijk te ontspannen nu hij hoorde dat het zijn vriend Frank was.
"Dag Jan", lachte Frank die er plezier uit schepte om hem zo te zien staan. "Nog altijd voor standbeeld aan het werken?"
"Krijg wat!!!," kreeg Frank als streng antwoord op zijn plagende vraag.
Frank en Pieter lachten met de reactie van Jan terwijl ze rustig bijkwamen en de fiets terug oplapte.
"Kom je niet mee naar onze kamphut, hij moet dringend eens opgeknapt worden en vandaag lijkt mij een goede dag om daar aan te beginnen."
Frank lachte, "Ha, ha, ha, wou jij zo een krot nog terug opbouwen??? Jij bent helemaal gek.
Binnen een paar jaar valt het toch nog eens uiteen.
EINDE HOOFDSTUK .1.
Heel het verhaal zal experimenteel zijn. Misschien dat de avonturen in de toekomst een ander genre gaan krijgen. In augustus 2007 kan je het 2de hoofdstuk verwachten.
feedback van andere lezers- ivo
een jeugdboek ... zo te lezen, kan best leuk worden ...
valt nog te zien hoe het verhaal zich zal ontwikkelen. - jbrouns
Ik wacht af :-)
'Frank zijn gehijg kon je horen' zou ik veranderen in 'het gehijg van Frank'
'de klap overal heb mee opgevangen' moet zijn 'de klap overal mee heb opgevangen'
Groet. - DeKoeneRidder
Spannend!
Gr. DKR - Vansion
verbaasD
"met veel gekreun" in een zin na "kreunend" is tevéél
"bijkwamen en oplapteN"
en zo kan ik nog doorgaan; maar dat heeft weinig zin...
Je zet een verhaal aan dat elke mens die jong is geweest kan boeien. Ik vind het merkwaardig dat je zo lang hebt gewacht met het tweede deel.
|
