Volg ons op facebook
|
< terug
overdracht en zijn web
Verstomd geschokt zelf, hoe is het toch mogelijk.
Ik ween om de mensen die zullen treuren om jouw dood, man. Ik ween om jou, hoe je mensen aan je koppelt, jou zullen ze nooit vergeten, dat laat je niet toe. Overal zie ik jou gereflecteerd in hun woorden, de glans in hun ogen, die hen eeuwig zal verdwazen en in hun vreselijke fascinatie. Mijn keel knijpt dicht, elk gezegd woord hoor jij door hen, lijfelijk door de menigte. Nu hangen ze nog aan elkaar, maar wanneer je sterft dan is er die leegte, ze kunnen niet meer vechten om herkenning, niet meer vechten voor begrip.
Toch ben ik vreselijk jaloers, is het mijn recht niet jou te fascineren? Ik zal zien hoe je bent, hoe je mensen kwetst, hoe je iedereen meetrekt in jouw dood zijn, je zal me redden van jou. Je bedreigt me in een wereld die niet de jouwe zou mogen zijn, in de mensen die ik graag zie. Dat recht heb ik wel, je zal me achtervolgen tot mijn dood. Je zal eeuwig leven in de lichamen van anderen in de fascinatie van jouw naam.
Voor hen ben je de grote meester, de mentor die alles weet. Voor mij ben je een man die oud wordt en zijn ego niet op kan houden, zelfs niet voor zijn familie. Ik vroeg je het zo eerlijk, zo rechtuit als ik maar kon, misselijkheid nam plaats en mijn woorden vormden zich in een kindervraag. Jouw tranen glommen op je kale oude hoofd, je ziekte schitterde en je gaf op. Ik sprak, voor eens, en jij stelde me teleur. Nooit meer spreek ik tegen je, we communiceren wel, ik ben je kind en jij leeft nog. Ik help je eten, ik ga je bril halen, ruim je vuil op, maar dat is de wonderlijk schijn van woorden. Ik verdoem je, vergiftig je met jonge duizelingen, en verdwaas je in je rijke doodsdrift. Ik verdwijn achter je ooglid, alsof ik met je mee sterf, ik glijd langs je nek weg, naar het jong zijn, het leven, mijn eigen doodgaan.
Ik lach, je haren hangen in de war terwijl je geleerde woorden zegt, die me misleiden zouden door jouw status, ik grijns, knik, en laat je nog even heel, als vader, als man. Nog juist voor even, ik spaar je, want eerlijk zijn dat kan ik niet. Nog even lachen op de foto, het perfecte einde, een goed kind. Nog eenmaal liegen en dan gedaan, nu ga je dood in glorie.
Voor jou.
feedback van andere lezers- ivo
Een indrukwekkend verhaal ....
wow Bellehelene wat een verhaal ... het vertelt zoveel en laat zoveel zien over vader en kind. Hoe kon het ooit zo verkeerd zijn gelopen.
vooral omdat een deel van jezelf ook je vader is ... en ook van je moeder, mixt het en je hebt jezelf ...
ik kan je pijn tot hier voelen, dat wil wat zeggen ...
bellehelene: Bedankt
xxxxxxx - muis
Hey Bellehelene, een heel goed, voor nog meerdere mensen een herkenbaar, verhaal.
Ik bewonder je omdat je het 'ongecensureerd" kan vertellen, zonder de man tot op het bot af te breken. Dat moet je kunnen.
Heel graag gelezen
groetjes
bellehelene: Bedankt
Het heeft veel moeite gekost.
xxxxx - Theo_Roosen
Aangrijpend verhaal. Spijtig genoeg, geen fictie, vermoed ik.
Groetjes vanwege Snorhaar !
bellehelene: Yep spijtig genoeg geen fictie
heel erg bedankt
xxxxx - Henny
Het kan zeker zo mis tussen ouder en kind gaan. Vaak door leugens en bedrog. Heel scherp neergezet!
bellehelene: bedankt
xxxxxx - SabineLuypaert
heel indrukwekkend, maar ik heb het gevoel dat ik iets mis (ik he, niet je verhaal hoor) het lijkt of ik iets niet helemaal vat
bellehelene: Wel als het aan het verhaal is dat je iets niet begrijpt, stuur me een mailtje. Als het iets anders is, dan kan ik je niet helpen.
bedankt
xxxxxxx
|
