Volg ons op facebook
|
< terug
'Gewone Jongens Genoeg' (deel 18) door Marcel Elisen (HUMOR)
Op maandagochtend was Marcel nooit echt op zijn best, omdat dan al om kwart voor negen de interieurverzorgster kwam om hun bungalow eens goed onder handen te nemen en het grootste gedeelte van Jokes strijkgoed weg te werken.
Ondanks dat deze interieurverzorgster in het bezit was van de voordeursleutel, vond Joke het iedere maandagochtend weer nodig om wakker te zijn als ze kwam.
'Dat is toch veel gezelliger voor haar,' zei Joke standaard.
Ook was ze van mening dat ze de interieurverzorgster telkens uit moest leggen hoe ze het eigenlijk graag zag en zo. Kortom, een vast maandagochtendritueel waaraan Elisen niet kon ontkomen.
Hij kon in bed blijven liggen tot de slaapkamer aan haar schoonmaakbeurt toe was, maar van echt uitslapen was geen sprake. Elisen ging in zo'n geval ook wel eens in zijn atelier met zijn papegaaitje LouLou wat rondhangen, of in de huiskamer net zo lang met hun twee pitbulls Junkie en Hilton spelen totdat de interieurverzorgster was vertrokken.
Hij had niets tegen haar persoonlijk, integendeel. Het was een vlotte en opgeruimde moeder van twee kinderen met een exman en een exvriend.
Marcel hield gewoon niet zo van deze ontregeling, hoewel het hem de laatste weken beter af was gegaan. Hierover dacht hij een beetje na deze maandagmiddag.
De snelheid van de Audi TT ging vloeiend van 120 naar zo'n 165 kilometer per uur.
Aan de linkerzijde flitste het wegrestaurant van "Van der Valk" voorbij en Marcel besloot om in Tilburg eerst eens even een koppeltje Big Mac's te gaan halen bij "McDonald's."
Na deze te hebben weggewerkt met een middelgrote chocolademilkshake reed hij in de richting van "De Toermalijn" en hield de door de politie ingestelde fotocamera's goed in de gaten.
Op de Bose-installatie in de auto weerklonk een live-cd van Elvis Presley en "Love Me" galmde uit de speakers.
De zon deed vandaag haar uiterste best om er een redelijk mooie en in ieder geval droge herfstdag van te maken. Het parkeerterrein tegenover de coffeeshop was nagenoeg leeg toen hij er zijn tweezitter tot stilstand bracht.
Het terrasje stond uitnodigend opgesteld, maar bood een enigszins twijfelachtige aanblik. Op de Cartier van Elisen was het exact twee uur toen hij de voordeur van de shop opende.
Sylvie stond geheel in het rood gekleed achter de bar.
'Is dit een klassebordeel geworden of valt Kerst vroeg dit jaar?' liet Marcel vallen toen hij zijn vaste kruk aan de bar innam.
'Ik bedoel het niet zo rot als dat het mijn strot uit komt, hoor.'
Sylvie had geantwoord dat het maar goed was dat ze hem kende en knipoogde even naar hem.
Over de boxen in de shop klonk "Whatever You Want" van Status Quo en Klotekat lag te spelen met een eerder opgeworpen haarbal naast de krantenbak bij de leestafel.
'Mag ik een lekker hasjjointje en een perziksapje als je zover bent, Sylvie?' vroeg Marcel.
Hij besloot om even uit de raam de straat in te staren, in afwachting van zijn bestelling. Hij zag nog net op tijd een puistenkop op de fiets met een behoorlijke vaart op een geparkeerde Lada knallen. De puistenkop was opgekrabbeld en de eigenaar was naar zijn auto gesneld na het gebeurde.
De Ladarijder had iets te enthousiast uitgeroepen: 'Dat komt mooi uit, want daar had ik al een deuk die reeds uitbetaald is.'
Hij stond nu heftig gebarend bij de nog versufte puistenkop. De fiets van de jongen leek op het heuptasje van Annemarie Jorritsma, er zat een tand door zijn onderlip gepriemd.
Elisen draaide zich weer naar Sylvie om.
'Weet je dat zo'n Lada meteen in waarde verdubbelt als je hem voltankt?'
De Ladarijder stond de gegevens van de puistenkop te noteren en er kwam een surveillancewagen van de politie om de zaken te begeleiden en af te wikkelen.
Twee op lengte geselecteerde Mavo-petten met een iets te schrale lichaamsbouw stelde zich voor als agenten en het cliché gelul begon.
Kopke kwam met goede zin de shop binnengewandeld en groette alle aanwezigen.
'Hallo, eierkoekenkoppen. Hoe issie dan?'
Marcel bestelde voor zijn kameraad een lekker koud colaatje en Kopke nam plaats op zijn kruk.
'Ik snap niet dat ze niet een hoop fossielen van de beeldbuis halen. Sommig televisievulsel is echt over de datum,' begon Elisen.
'Gisteren kwam ik bijvoorbeeld al zappende Mireille Bekooij tegen en ook Ivo Niehe. Toen ik kort daarna ook nog Ron Brandsteder zag in "Laat ze maar lachen", die nota bene ene Bart Peeters confronteerde met zogenaamde bloopers, had ik het helemaal gehad,' vulde hij aan.
'Hoe kom je nu ineens op dit onderwerp?' wilde Kopke weten.
'We hebben vanavond zapavond in bed, qua televisie weet ik al wat ik kan verwachten,' zei Marcel.
'Het enige wat ik momenteel redelijk vind, is Paul Jambers.'
Henk Sambo was inmiddels ook binnengekomen en was na het bestellen van een koud glas klappermelk weer in zijn teken-en ontwerpfase gedoken en onbereikbaar voor derden.
Met een zelfgedraaide pretsigaret in zijn mond, balancerend op zijn onderlip, was hij met een geleende ballpoint druk in de weer op bierviltjes en kladpapiertjes.
'Er is trouwens een kaart gekomen met de post, van Geoffrey. Dat had ik nog niet verteld, toch?' had Sylvie ineens gezegd.
Ze liep naar de theeplank om de betreffende kaart te gaan pakken. Ze las voor.
'Beste Toermalijnklanten. Met mij gaat het hartstikke goed en ik heb weer zin in het leven en in mijn werk.'
Elisen keek Kopke bedenkelijk aan en Sylvie was doorgegaan met het voorlezen van de geschreven tekst achter op de kaart.
'Ik durf best te zeggen dat ik jullie heb gemist. Tot over twee weekjes, Geoffrey.'
Weer had Elisen Kopke aangekeken. Zijn gezicht zag zeegroen, alsof ieder moment de pudding van zijn Heilige Communie retour zou kunnen komen.
'Wil je zeggen dat die geflipte Engelse trollenkoning met Noorse voetschimmel hier weer achter de bar komt werken?' liet Marcel zich vol ongeloof ontvallen.
Sylvie had het gevoel alsof ze zojuist een rouwkaart had voorgelezen en bood Elisen een gratis joint aan.
'Hier, van het huis,' had ze eraan toegevoegd.
De stemming van de heren was ineens een stuk bedeesder, maar ze besloten al wel dat ze het er niet bij lieten zitten. Ze zaten echt niet te wachten op dat Engelse zuurpruimgezicht.
Elisen genoot maar matig van zijn gratis joint, totdat hij ineens wist hoe ze het probleem zouden gaan aanpakken.
Kopke hoorde het plan in grote lijnen aan en vond het 'grof maar doeltreffend'. Morgen zouden de heren het plan uitwerken.
Nu was het tijd voor een laatste colaatje en perziksapje, omdat zowel Kopke als Elisen verplichtingen thuis had die dag.
De zapavond van Marcel en Joke was prettig verlopen. Ze hadden Jambers gekeken en zowel Discovery als Animal Planet afgestruind.
Bij het televisieprogramma van Paul Jambers hadden ze een item gezien over een onverzorgde boerenvader en zoon, die beiden van Filippijnse jonge bruidjes hielden.
De opzet van de vader en de labiele boerenlullenzoon was met de jonge bruidjes te trouwen, zo vaak mogelijk seks te hebben op onbeholpen manieren, en ze tussendoor als goedkoop landbouwpersoneel te gebruiken.
Steeds wanneer er een Filippijns bruidje vertrok, omdat ze het niet uithield met vader of zoon, ging vader of zoon naar de Filippijnen om een nieuw meiske in het verderf te storten.
Op Discovery bleek dat Adolf Hitler ook niet altijd netjes gehandeld had in de Tweede Wereldoorlog en op Animal Planet hadden ze gekeken naar het paringsgedrag van Russische dwergamoeben.
Maar volgende week begon er gelukkig weer een nieuw televisieseizoen.
Hij zoefde in zijn TT over de snelweg ter hoogte van Breda richting Tilburg en zong lekker mee op "She Don't Need A Band To Dance," een liedje van de countryzanger John Michael Montgomery dat uit de Bose-speakers galmde.
Het was een heerlijke nazomerdag en het dashboard gaf een buitentemperatuur aan van 21 graden Celsius.
Elisen was gehuld in een Cavalli-jeans en een fel gekleurd Ralph Lauren-hemd. Hij had de Audi voor zijn vertrek thuis dakloos gemaakt, zodat hij kon genieten van de zon en de wind onderweg naar de coffeeshop.
Toen hij de zescilinder had geparkeerd, haalde hij zijn witte linnen Matinique-blazertje uit de kofferbak en plaatste zijn zonnebril in het dashboardkastje, sloot af en stak over.
Het terrasje deed het niet onaardig in het zonnetje en de rood-wit gestreepte parasolletjes stonden er uitnodigend bij.
Marcel hield zijn pas even in voor een passerende Ford Escort van een oud bouwjaar
met achter het stuur een uitgezakte vrouw in een t-shirt met print van Frans Bauer.
Alsof dit niet genoeg was, kwam er uit de Escort een kermissound van haar idool.
Met Frans Bauer als persoon en als mens in het algemeen was niets mis, vond Elisen, integendeel zelfs. Zolang hij maar geen pogingen tot zingen deed.
Op het terras aan het eerste tafeltje zaten twee Marokkanen, die zo stoned waren dat ze niet meer wisten of hun moeder hen had weggestuurd voor een kilo speklappen met of zonder zwoerd.
'Isse kut. Ikke kan moeder niet bellen, niet hebben mobiel,' zei de ene Joessoef tegen de andere Hassan.
John Kopke liep door naar binnen en begroette de aanwezigen opgewekt.
'Hallo, stelletje spierverslappers. Hoe issie hier?'
Hij bezette zijn vaste kruk naast Marcel.
'Doe mij een colaatje en mijn kameraad een perziksapje en een hasjjoint,' zei hij tegen Sylvie.
Over de boxen van de shop klonk "I Was Made For Loving You" van Kiss.
Henk Sambo kwam binnen met twee schetsboekjes van een klein formaat.
'Hoi, allemaal. Mag ik een koud glaasje klappermelk, want dan kan ik met mijn ontwerpen beginnen.'
Tebbes en Kopke bestelden bij de bardame elk een tosti ham-kaas en gaven door dat ze buiten op het terras een plekje gingen zoeken.
Ze hadden een terrastafeltje uitgekozen naast twee meisjes van vijftien of zestien, die druk in conclaaf waren over de prijs en kwaliteit van "De-mak'up" en wattentroep van Kruidvat, om over nailremover maar te zwijgen.
Sylvie bracht de heren hun tosti's, die ze zich lieten smaken.
Aan het tafeltje van de meisjes naast hen ging het gesprek nu over het nieuwe derderangsgeurtje van Gabriella Sabatini en dat van Priscilla Presley.
Marcel vond het tijd om Kopke wat meer details te vertellen van zijn plan om Geoffrey voorgoed opgelost te krijgen, in ieder geval in hun coffeeshop.
'De nacht voor zijn bewuste eerste werkdag gaan we de voordeur en het raam van zijn woning dichtkalken met wegenwit. We zetten zijn frikandel van een auto anderhalve centimeter van de grond, op blokken.
Gezien zijn voordeur naar binnen opent, barricaderen we die aan de buitenkant. Dat doen we ook met de poort. En we doen voor de zekerheid een banaan in zijn uitlaatpijp of een paar aardappels,' begon Elisen.
Kopke zag het al helemaal voor zich en kon het lachen niet laten. Marcel liet zich ook ontvallen dat hij met kneedgom een afdruk van Sylvies voordeursleutel van de shop wilde maken.
Hij kon hem dan gebruiken als zogenaamde loper en ongestoord in die bewuste nacht een emmertje met varkensbloed boven op de tussendeur van het entreehalletje plaatsen.
Geoffrey zou dan na alle tegenslag thuis, als dat hem al niet geknakt zou hebben, in zijn verse maar fragiele geestestoestand, bij aanvang van zijn eerste dienst alles over zich heen krijgen.
Hij zou dan weer naar huis moeten om zich te verschonen.
'Ik weet zeker dat hij in de stress schiet en weer terug is bij af, die Engelse klootviool,' had Elisen toegevoegd.
Kopke was het er roerend mee eens dat dit plannetje wel invloed zou hebben op de betreffende barman en dat deze minimaal een aantal weken nodig zou hebben om samen met zijn psychiater zichzelf weer paranoiavrij en stressloos te krijgen.
'Als hij de hint dan nog niet heeft begrepen en geen andere job zoekt, kunnen we hem altijd nog ouderwets liquideren,' zei Tebbes doodnuchter.
Hij liep naar binnen, zocht Sylvie op, bestelde bij haar nog een hasjjointje en een perziksapje en een colaatje, waarop de bardame aangaf het zo te zullen bezorgen aan hun terrastafeltje.
Henk Sambo zat nog steeds op zijn plekje aan de bar en was driftig aan het schetsen en tekenen. Klotekat lag op enige afstand en keek met al haar aandacht naar de ingespannen Sambo met zijn schetsboeken.
Over de boxen klonk "Love Strucks Baby" van Stevie Ray Vaughan.
Het gesprek tussen de twee meisjes aan het tafeltje naast dat van de heren, ging nu over wie het grootste stuk was - Robbie Williams of George Clooney.
Even later over een meisje uit hun klas dat kennelijk naar oud zweet stonk en wolf in haar tanden had.
Elisen en Kopke kregen van Sylvie hun bestelling en ze betaalden de rekening.
Als de drankjes op waren, zo hadden ze zich voorgenomen, zouden ze vertrekken. Beiden hadden nog van alles te doen die dag. Kopke had nog een karweitje en Marcel ging met Joke in oude kookboeken nieuwe gerechten uitzoeken, omdat ze niet meer wist wat ze nog moest koken.
De gemengde sla met biefstuk en gebakken aardappelen begon haar te vervelen, zo ook de kip korma met rijst en mangochutney.
Elisen stak zijn laatste pretsigaret van die dag op en genoot intens.
De twee jonge meiden aan het terrastafeltje naast hen waren vertrokken. De heren stonden ieder op het punt om aan de thuisreis te beginnen. Morgen was er weer een dag.
feedback van andere lezers- ivo
sommige grappen zijn zeer goed bedacht anderen zie je al uren op voorhand aankomen
maar het is en blijft leuk om te lezen
Elisen: Haha, dank je ivo. Tof dat je nog steeds volgt... - Mistaker
Heb net delen 17 en 18 gelezen en een verhaal als dit had ik nu echt nodig, top!
Groet,
Greta
Elisen: Graag gedaan lieve Greta xx.... - muis
:) grappig, het blijft grappig
groetjes
Elisen: Dank je muis...
|
