Volg ons op facebook
|
< terug
'Gewone Jongens Genoeg' (deel 19) door Marcel Elisen (HUMOR)
Het was fris die ochtend, het was herfst ten voeten uit. Het had zachtjes gemotregend toen Marcel na het tandenpoetsen door het badkamerraam naar buiten keek.
Als ontbijt had hij twee blikjes ijskoude Red Bull genomen, terwijl zijn Joke hem zoals elke ochtend een broodje had proberen aan te praten met de beste bedoelingen. Hij was nu eenmaal geen type voor een doorsnee ontbijt.
Elisen had de cd-wisselaar uit de Audi gehaald en de inhoud aangepast omdat hij sommige cd's nu al te vaak gehoord had.
Toen hij Tilburg binnenreed, was het droog. Een schraal herfstzonnetje deed zijn uiterste best aan een redelijk bewolkte hemel.
In de Audi TT klonk "Channel Fever" van Chris Jagger, de stoplichten zaten hem een keer mee.
Toen hij de zescilinder op de parkeerplaats tot stilstand had gebracht, bemerkte hij dat het terrasseizoen van de coffeeshop voor dit jaar weer passé was.
Hij was overgestoken en had even de pas ingehouden voor een jongeman op de fiets met een walkman op zijn hoofd.
Binnen was het al gezellig druk en over de boxen klonk "Jammin" van Bob Marley.
Hij bestelde bij Sylvie zijn eerste hasjjointje van die dag en een flesje perziksap, en nam plaats op zijn kruk aan de bar.
Sylvie was gehuld in een suède rokje, zwart coltruitje en had laarzen aan die over haar mooie knieën reikten. Haar lange haren had ze ingevlochten tot een grote staart die ze met verve droeg.
Aan haar hals droeg ze een oudroze ketting van het Franse merk "ZaZou." Ze rook zoals altijd heerlijk naar parfum van Dior.
Kopke was ook binnengekomen en had plaatsgenomen naast zijn kameraad.
'Hallo dan. Hoe was je etentje met de schoonouders een paar weken geleden verlopen?' wilde hij meteen weten.
Elisen had hem aangekeken en een diepe haal van zijn pretsigaret genomen.
'Het was reuzegezellig. Het etentje was in een nouvelle cuisine vijfsterrentent, genaamd De Moerbei, ergens onder de spreekwoordelijke rook van Warmond nabij Oegstgeest. Toen we binnenkwamen en bij onze tafel kwamen, werden de zetels ons onder de billen geschoven door een horecayup. Iets te overdressed for the job,' liet Tebbes zich ontvallen.
'De 'bruidegom' sprak trendy doch beleefd en gaf ons een opsomming van de specialiteiten van de keuken. Het klonk vaak gewichtiger dan het eindresultaat.
De kok in kwestie was of te lang vrijgezel of had een kuthuwelijk, want hij was verantwoordelijk voor het opgediende dessert, bestaande uit een tomatensorbet!'
'Een leuke ambiance, dat wel hoor. Maar in het toilet was alles zo design, dat ik halverwege het pissen pas door had dat ik boven een flashy ontworpen wastafeltje stond. Ik had nergens een urinoir kunnen bespeuren, serieus niet.'
Kopke lachte smakelijk en kon zich levendig voorstellen hoe het gegaan moest zijn.
Elisen ging verder.
'De twee zussen van Joke en hun levensgezellen waren ook aanwezig die avond, het was bijzonder leuk, al gingen de gesprekken vaak over effecten, aandelen van GPS of Club Med.'
Kopke bestelde bij Sylvie twee tosti's ham-kaas, een colaatje, perziksapje en een hasjjoint.
Na het nuttigen van de door Sylvie gemaakte tosti's namen de heren hun drankjes mee de binnentuin in en zochten er een plekje.
Klotekat lag er op de vensterbank bij een halfhoge groenblijvende plant, een beetje met een schuingegroeid blad te spelen. Op haar luie rug gelegen, sloeg Klotekat om en om met haar voorpoten naar het blad.
Marcel ontstak zijn joint en nam, terwijl hij wat trekken van de pretsigaret inhaleerde, de overige binnentuinbezoekers in zich op.
Over de boxen klonk een soort melige rustgevende meditatie-cd. Hoewel Marcel dit normaal softe zooi vond, gaf hij grif toe dat je er lekker op kon blowen.
Ook nu zakte hij iets onderuit, hield een hand losjes om zijn flesje perziksap.
'Toch is dit ook niet verkeerd hè, Kopke. Een beetje in de binnentuin hangen en apies kijken.'
Aan een tafeltje schuin voor de heren zat een gezette dame van ongeveer vijfenveertig jaar, met een gebreid mutsje op haar doodgeverfde haren, aan een kom zoethoutthee.
Ze was bezig met een poging een sms te verzenden op een ouderwets model mobiele telefoon.
Ze had een aangebroken doos Belinda-sigaretten en een halfvolle asbak voor zich liggen en staan. Aan een tafeltje naast haar zaten twee Antillianen. De een had dreadlocks en een gebreide theemuts in rastakleuren op zijn hoofd, de ander een militair hoofddekseltje.
Ze waren druk in gesprek, hun twee bananenmilkshakes waren nog halfvol.
Dan een tafeltje waaraan niemand zat. Aan het daaraan grenzende tafeltje las een niet al te mooi meisje van begin twintig met ietwat ouderwets, achterhaald montuurtje op de neus een horoscoopboekje.
Ze hield met haar rechterhand het bewuste boekje vast en trommelde zenuwachtig doch structureel met de nagels van haar linkerhand op het tafelblad.
'En hoe gaat het eigenlijk met je oude jeugdliefde?' wilde Elisen van Kopke weten. Kopke slurpte het restant uit zijn colaflesje.
' Ja, hartstikke goed. Ze houdt echt van me en ze geeft regelmatig aan dat haar biologische klok tikt. Ook haar moeder ziet ons helemaal zitten. Haar moeder vond het klasse dat ik niet rook, drink en een eigen huis en zo had, leuk toch?'
'We voelen ons net die twee uit de film The Blue Lagoon, maar dan anders.'
Marcel dronk het laatste restje uit zijn flesje perziksap en begaf zich naar Sylvie aan de binnenbar om hun vaste bestelling nogmaals te herhalen.
Ondertussen probeerde Kopke Klotekat te raken met bierviltjes, hij gooide er ook maar eentje naar de vijfenveertigjarige mobiele eenheid schuin voor hem.
Toen Elisen weer onderweg was naar zijn kameraad in de binnentuin, dwaalden zijn gedachten af naar zijn droom ooit een echt doek van Herman Brood in hun bungalowtje aan de huiskamerwand te hebben.
Hij gaf Kopke een verse koude cola, zette voor zichzelf een vol flesje perziksap neer en nam wederom onderuitgezakt plaats op het stoeltje.
Hij ontstak zijn laatste joint voor die dag. Hij bemerkte dat er overal bierviltjes lagen, behalve op hun tafeltje, waarop hij Kopke melig glimlachend had aangekeken.
De heren genoten intens van hun laatste drankje van die dag en hielden zich qua uitlatingen en kattenkwaad wat in.
Ze hadden beiden de leeftijd van veertig bereikt. Ze ondervonden zo af en toe dat dit de man in het algemeen iets rustiger maakt.
Wel hadden ze op de valreep, zowat tegelijkertijd, de afwezigheid van Henk Sambo bemerkt, maar die had wel vaker korte periodes dat hij van de aardbodem verdwenen leek te zijn.
Marcel was iets later uit bed dan normaal het geval was. Hij was de avond ervoor even op visite geweest bij zijn buurman Ad en zijn Simonne.
Hij vermaakte zich er altijd kostelijk, kon urenlang luisteren naar de met humor gelardeerde verhalen van Ad. Simonne was sowieso gezellig.
Het was truienweer en hij had gekozen voor zijn blauwgroene Tommy Hilfiger.
Na het scheren douchte hij met een fles eau de toilette van Aramis en nam een koude Red Bull.
Hij had die dag zin om een baseballcap te dragen, de zijne was blauw met het logo van de "Memphis Tigers."
Hij had de cap gekocht in Memphis Tennessee, toen Joke en hij er op vakantie waren.
De Audi TT zoefde onder het bord 'Breda 36 km' door, over de Bose-installatie klonk de Major Dundee Band met "Sweet Little Liza."
Hij dacht aan een vrouw die hij onlangs was tegengekomen, die hij al van vroeger kende.
Ze had zijn persoon in een zin weten samen te vatten. Ze had hem een nette vent van lichte zeden genoemd. Hoe langer hij erover nadacht hoe meer hij het vond kloppen, eerlijk gezegd.
Een glimlach sierde zijn mondhoeken.
Hij had zijn Audi geparkeerd en liep op z'n gemak naar de tegenovergelegen coffeeshop.
Het zonnetje was vandaag zo fanatiek mogelijk aanwezig, ondanks de tijd van het jaar, en gaf de straat een semi-vrolijke uitstraling.
Juist voor Elisen naar binnen wilde gaan, schoot er een gesjeesde Hindoestaan met een vreselijke koortslip voor hem langs.
De koortslip had kennelijk haast, maar daar trok Marcel zich uiteraard geen ruk van aan.
'Hé, hallo afgekeurde Mata Hari met een afprijssticker tussen je ogen!' riep hij terwijl hij de man letterlijk bij de kraag had genomen en met een enorme ruk naar achter trok.
De Hindoestaan was achterover in de goot getuimeld en gooide met buitenlandse krachttermen, maar Elisen was doorgelopen naar binnen en had zijn vaste plek ingenomen aan de bar.
'Goedemorgen Sylvie, mag ik van jou een lekkere hasjjoint en een perziksapje.'
De Hindoestaan was inmiddels ook binnengekomen, had zijn bestelling gedaan, even boos naar Marcel gekeken, en was meteen weer vertrokken.
Er was ondertussen een meisje binnengewandeld dat duidelijk aan harddrugs verslaafd was.
Ze droeg een maillot in een paar zwart-witte cowboylaarsjes onder een te kort jeansrokje van inferieure kwaliteit.
Ze leek behoorlijk duf en wazig. Ze probeerde wat wiet te bestellen bij Sylvie, maar ze was amper te verstaan of te volgen.
In de buurt stond deze griet bekend als "Margot de Parkeerplaatspijpster," hoewel ze eigenlijk geen Margot heette.
Na het ontvangen van de door haar bestelde softdrugs zette ze haar voet verkeerd weg op de onderste opstap van de bar en viel ze languit tussen Elisen en de nog lege kruk van Kopke.
Marcel hielp haar bekwaam overeind.
'Luister nu eens, labiele methadonmajorette. Ga jij altijd zo bij de mensen weg of heb je nog geen schoenstrikdiploma of zo?'
De parkeerplaatspijpster raapte haar zakje wiet van de grond en verkoos de kortste weg naar de uitgang.
Hij genoot van zijn eerste hasjjoint van die dag en blies af en toe een dikke rookwolk de shop in. Over de boxen klonk "Where The Sidewalk Ends" van George Strait.
Klotekat lag als zo vaak op de theeplank in de buurt van de passiebloemthee.
'Hallo! Goedemiddag, stelletje leeggelopen slootmakrelen,' riep Kopke ter begroeting bij het binnenkomen, hij bezette zijn kruk naast die van zijn kameraad.
'Doe maar een colaatje, Sylvie, ook een perziksapje en een jointje,' zei Marcel tegen Sylvie.
Kopke vertelde zijn kameraad dat het steeds beter klikte tussen zijn oude jeugdliefde en zijn grijze roodstaartpapegaai en hoe blij hij hier om was.
'Het moet per slot van rekening ook klikken met de kinderen als je een nieuwe relatie begint,' had hij aangevuld.
Marcel had hem wazig aangekeken.
'Jij moet gewoon eens gaan blowen, want soms draaf je te ver door!'
Kopke slurpte wat van zijn cola en kapte het onderwerp zo tactisch mogelijk af.
Twee puistenkoppen, met ieder het gezicht van een Vlaamse platbektekkel, namen plaats aan de bar en plaatsten hun scooterhelmpjes bij hun voeten.
'Als ik zo'n kop had als jullie, vrat ik hem op en ging ik buikspreken,' liet Tebbes de jongens weten. Met enige verse tegenzin bestelden de pukkelkoppen hun wiet en begonnen aan het bouwen van een joint, zoveel mogelijk met hun rug naar Marcel om verdere opmerkingen te voorkomen.
'Zeg, heerlijkheid op hakken,' zei Elisen tegen Sylvie, 'Mogen wij van jou ieder een niet te versmaden tosti hamkaas.'
Kopke kwam op het idee er ook nog een colaatje en een perziksapje aan toe te voegen, de heren gaven ook nog door hun lunch te verwachten in de binnentuin.
De puistenkoppen keken schuw toen de heren hen passeerden en een plekje uitzochten in de bewuste binnentuin.
Ze bleken de enigen, dat beviel ze wel. Konden ze ongestoord wat bijkletsen en rustig eten.
Marcel nam de laatste trekjes van de hasjjoint en besloot dat, wanneer Sylvie de tosti's en het
drinken bracht, hij er nog eentje zou bestellen en dat de laatste voor die dag zou zijn.
Klotekat kwam de binnentuin in en verkoos een tafelblad om op te liggen, ver van dat van de aanwezige twee heren, en ging liggen spelen met een zonnestraal.
'Smakelijk eten heren, twee heerlijke tosti's ham-kaas, met liefde klaargemaakt,' zei Sylvie toen ze de twee bordjes op de tafel plaatste.
'En hier nog een colaatje voor Kopke en een drankje voor mijn onverbeterlijke Elisen.'
Na het eten van de heerlijkheden brabbelde Tebbes dat zijn Joke vanavond spruitjes wilde eten met cordon bleu.
Kopke vertelde dat hij een nieuw tentje had ontdekt waar goede saté te verkrijgen was, in de buurt van Riel, een boerengehucht nabij Tilburg.
Klotekat verveelde zich geen minuut en sloeg met regelmaat naar de aanwezigen een zonnestraal op het tafelblad.
'Vanavond nog eens even binnenlopen bij buurman Ad,' zei Marcel.
'De buurvrouw wil ondanks haar leeftijd, ze is vijfenzestig jaar, graag eens een jointje uitproberen!'
'Bij dat soort positieve ondernemingen ben ik er graag bij.'
De heren verlieten de binnentuin en voldeden de rekening van die dag.
Toen ze naar de uitgang liepen, klonk over de boxen "Can't Buy Me Love" van The Beatles en Marcel stak zijn hand ter afscheid op naar Sylvie.
Een Audi en een Mercedes reden kort hierna beiden het restant van hun dag tegemoet.
feedback van andere lezers- ivo
je blijft me verbazen met je scheldnamen en je oog voor lekker snacketen ... bizar en holderdebolder maar wel fantastisch om te lezen ...
Elisen: Thnx ivo...... - muis
Klotekat beleeft werkelijk meer en meer avonturen in dit verhaal. Wat ik zo fantastisch vind is, dat dit verhaal doordrongen is van cynisme, scheldnamen e.d; en tussendoor komt daar een kat die geen mens kwaad doet. Zelfs, als je Klotekat uit dit verhaal zou nemen, blijft het verhaal dit verhaal. Maar toch, die verdomde Klotekat zorgt voor rust in dit hele gedoe!
Klotekat zorgt voor een enorme tegenstelling in het verhaal, en daarom dat die Klotekat me zo aantrekt denk ik:)
Doe zo verder Elisen
Groetjes
Elisen: Hartelijk bedankt muis..
|
