writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

'Gewone Jongens Genoeg' (deel 23) door Marcel Elisen (HUMOR)

door Elisen

Het plensde van de regen, toen hij was opgestaan en zich naar de badkamer begaf. LouLou had hem al gehoord en krijste al haar papegaaiengeluiden die op haar harde schijf stonden.
Nadat Marcel even aandacht aan haar had besteed, stonden de twee honden Junkie en Hilton te trappelen van ongeduld.
Op de driezitsbank, met de honden over zich heen, nuttigde hij zijn dagelijkse Red Bullontbijt en zapte wat televisiezenders af.
Hij had zijn fles Fahrenheit herontdekt en douchte zich hiermee na het scheren.
In no time was hij aangekleed. Hij liet in de woonkamer de cd-speler "My Way" van Herman Brood spelen en gaf het volume met de afstandsbediening van jetje.
Toen de cd was afgelopen, keek hij nog even naar de aflevering van Peter R. de Vries, waarin hijzelf als hoofddader figureerde destijds, tot het tijd was om naar Tilburg te gaan.
Net voordat hij de voordeur wilde afsluiten, ging zijn mobieltje en meldde Frans van Deursen dat hij de eerstvolgende week langs wilde komen om naar zijn kunstwerk De Muziekanten te komen kijken. Hij had het betreffende doek op Marcels site gezien, vond het klaarblijkelijk mooi.
Uit het gesprek bleek ook dat Frans dan een vorkje mee zou prikken.
Marcel was benieuwd wat zijn Joke daarvan vond.
Voordat hij in zijn Audi stapte, schoot het hem te binnen dat ze vanavond af gingen halen bij het Griekse restaurant hier in Putte. Zijn glimlach was nog zichtbaar toen hij startte.
Hij was werkelijk dol op de Griekse keuken.
Daar kon men hem midden in de nacht voor wakker maken.

De regen teisterde de TT Cabrio en de ruitenwissers deden hun uiterste best. "Doin' The Best I Can" van Elvis Presley klonk uit de Bose-installatie toen hij de afslag bij Tilburg nam.
Voor hem reed een Fordje Ka met vier jongelui, dat van links naar rechts over de weg zwalkte.
Toen hij gelegenheid zag, passeerde hij. De jongelui keken de voorbijstuivende bolide enigszins jaloers na.
De regenval was in hevigheid afgenomen toen hij zijn auto het parkeerterrein op reed tegenover zijn geliefde coffeeshop.
Voor hij uitgestapt was, zag hij Kopke aan komen rijden, die ter begroeting de koplampen van zijn Mercedes aan en uitdeed.
'Goedemiddag, Nachtburgemeester van Putte,' zei Kopke, hij schudde de uitgestoken hand van zijn kameraad.
Gezamenlijk staken de heren over en betraden de shop.

'Goedemiddag, stelletje doorweekte teelballen,' had Marcel ter begroeting geroepen.
Ze installeerden zich aan de bar en bestelden bij Sylvie een perziksapje, een cola en een hasjjointje, en keken een beetje in de shop rond.
"Electric Avenue" van Rick James dwarrelde uit de boxen. Klotekat was in geen velden of wegen te bekennen.
Sylvie was gehuld in een zwart lederen rokje tot net boven de knie en had haar rode lippenstift niet gespaard. Haar pruilmond omklemde de filter van een Camelsigaret, terwijl ze bezig was om voor een klant een koffie verkeerd te maken.
Er was een magere kromlopende man binnen. Zijn lichaamstaal verried dat hij het koud had.
De man had een behoorlijke overbeet en stotterde tegen Sylvie dat hij graag een wietjoint wilde scoren.
'Rustig aan, kribbenbijter met bospeenhaar. Je ziet toch dat de jongedame nog bezig is,' zei Elisen tegen de verkleumde overbijter, die zo overdonderd was dat hij even vergat te rillen.
Kopke slurpte wat van zijn colaatje en Klotekat kwam vanuit de binnentuin de shop in gekuierd. Elisen inhaleerde een paar keer diep van zijn pretsigaret en luisterde naar "Jimmy" van Boudewijn de Groot gevolgd door "Taste Of India" van Aerosmith.
'Je draait wel rare combinaties vandaag, Sylvie,' brabbelde hij tegen de bardame.
Hij bestelde nog een perziksapje en een cola.
'Kun je zo meteen, als je zin hebt, "Pink" van Aerosmith draaien als deze afgelopen is?' vroeg hij aan Sylvie, en ging verder met zijn pretsigaret.
Kopke vertelde dat hij pas het nieuwe album van Grad Damen en een top 40-cd had gekocht.
Marcel complimenteerde hem luidlachend met de gemaakte keuze.
'Over smaak valt niet te twisten,' zei Kopke licht gepikeerd en hij vestigde zijn aandacht op zijn verse koude cola.
'Ik heb afgelopen week een cd-album gekocht van Tony Joe White en eentje van John Lee Hooker,' brabbelde Elisen.
'Die ken ik niet eens, man. Nooit van gehoord,' had Kopke geantwoord.
'Dat dacht ik al wel,' zei Marcel enigszins gemeen lachend.
Kopke had hem de middelvinger gegeven.

'Mag ik twee tosti's ham-kaas bij je bestellen, zwoele poes,' brabbelde Elisen tegen Sylvie.
Ze antwoordde hem met een knipoog.
Toen de heren bezig waren met het verorberen van hun tosti, kwam er een dik ventje binnen van begin dertig. Het dikkerdje, overigens voorzien van een nauwelijks onderhouden snorretje en scooterhelm, heette Bartje Brokken en stond in Tilburg bekend als de Tilburgse André Hazes.
Deze Bart had ooit een derdehandszanginstallatie gekocht en werd in no time wereldberoemd in de voetbalkantine van zijn clubje plus een paar plaatselijke penozecafés.
Deze imitatie-Hazes had geen rijbewijs, ook geen vriendin.
Voor zijn seksueel genot ging hij drie maal per jaar naar Thailand.
'En, afgekeurde Eddy Wally met trosaambeien,' riep Elisen naar deze Bart.
'Ik wist niet dat jij blowde.'

Sylvie onderbrak de sleur en plaatste een verse cd in de speler. De begintonen van "When The Lady Smiles" van the Golden Earring klonken weldra over de boxen van de shop.
Tebbes bestelde nog een perziksapje en een cola, terwijl Klotekat zich begaf naar de bovenste theeplank om er een dutje te gaan doen.
Sylvie hielp twee Antilliaanse meiden met een enorme dikke hangreet aan een handje voorgedraaide skunkjointjes en twee bananensapjes.
De in tropische kleuren gehulde Antilliaanse hangreten ontstaken ieder een pretsigaret en keken wat in het rond.
'Ik heb echt medelijden met de barkrukken van die twee getinte dames,' zei Kopke.
Marcel had diep geïnhaleerd. Zijn blik was afgedwaald naar buiten, waar voetgangers, een enkele scooter en fietser passeerden.
'Binnenkort hangen er twee van mijn schilderijen bij bekende Nederlanders in de huiskamer; eentje bij Robert Long en eentje bij Frans van Deursen.'
Kopke zei niet te weten wie Frans van Deursen was.
Zijn kameraad legde hem uit dat Frans destijds de kelner Frits vertolkte in de televisieserie 'In de Vlaamse pot.'
Sylvie, die de informatie had opgevangen zei: 'Dat is nooit verkeerd Marcel.'
'Dat levert leuke foto's op en is goede reclame voor jezelf, voor die kunstsite van je.'


Buiten was de regenval weer in hevigheid toegenomen. De bellen stonden op het asfalt.
Er was een grote, kale dertiger binnengekomen met de naam Wijnand en een kop als Sindela uit de oude televisieserie Floris.
Hij had een glad poezelig gezicht en een sikje onder de kin, aan zijn duim prijkte een of andere afgeprijsde cockring.
Deze Wijnand ging in gesprek met Sylvie, zijn stopwoord na iedere uitgesproken zin was 'schatje.'
Hij probeerde zo zijn heterolook te forceren, maar daar trapte eigenlijk niemand in.
Elisen en Kopke hadden zich verplaatst naar de binnentuin en hadden een tafeltje uitgezocht tussen links, opgeschoten jeugd, rechts,twee homofiele heren van middelbare leeftijd met een voorkeur voor zwart leder.
Sylvie had de heren hun bestelde tosti's voorgezet en hen smakelijk eten gewenst.
Terwijl ze aten, luisterden ze naar de gesprekken van hun buren aan de aangrenzende tafeltjes.
De ene ledermeneer, die eruitzag als een van The Village People, begon over het tegengevallen darkroombezoek van afgelopen weekend.
De andere gaf toe krassen op zijn scrotum te hebben opgelopen, omdat in diezelfde darkroom iemand vergeten was zijn pinkring af te doen. Zo kabbelden de ledermeneren verder.
De opgeschoten jeugd aan de andere kant was in conclaaf over het mismaakte smoelwerk van Michael Jackson en het opvullen van de gleuf van ene Britney Spears.
Het taalgebruik van de jeugd vandaag de dag, kon zelfs Marcel af en toe verbazen.
Vooral toen de jeugdigen begonnen over hoe het zou zijn om met hun scooter over de lul van de relnicht Albert Verlinde te rijden.
Hun tosti's hadden de bodem van hun maag bereikt, de drankjes en de pretsigaret waren zo goed als op.
Ze besloten om de rekening bij Sylvie te gaan voldoen. Het was weer mooi geweest en beide heren staken de weg over in de richting van hun auto.

 

feedback van andere lezers

  • Mistaker
    Leuk leuk leuk!

    Groet,
    Greta
    Elisen: Dank je Mistaker hahaha...toffe reactie
  • ivo
    je blijft onderhoudend verbazen ...
    Elisen: Dank je ivo voor het compliment
  • muis
    Ik blijf je lezen:)
    groetjes
    Elisen: Dank je muis....
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .