Volg ons op facebook
|
< terug
'Gewone Jongens Genoeg' (deel 24) door Marcel Elisen (HUMOR)
Hij was eerst met hun jongste hond Hilton naar de dierenarts geweest in Hoogerheide.
Nadat hij de viervoeter thuis had afgezet, was hij naar zijn tandarts gereden. Dit laatste omdat hij al vanaf hun vakantie op Gran Canaria zo nu en dan last had van een licht zeurende pijn aan de achterste kies in de rechterbovenkaak
De afgelopen nacht had hij vanwege deze kies een aantal uren wakker gezeten en gelegen, maar het was nog uit te houden geweest.
Hij maakte pas voor volgende week een afspraak voor extractie, omdat hij deze week de eventuele naweeën van een getrokken kies niet kon gebruiken. Dan nog maar een weekje afzien zo.
Marcel had bij thuiskomst LouLou uit haar kooi gelaten, de vogel genoot zichtbaar dat ze zich wat vrijer kon bewegen.
Ook beide honden wilden even aandacht van hun baasje.
"Saturday night" van Herman Brood and His Wild Romance klonk door de woonkamer en hij nam een koude Red Bull uit de koelkast.
Het was nog maar iets voorbij het middaguur. Hij kon zich nog veroorloven een half uurtje op de driezitter te hangen, alvorens naar Tilburg te rijden
Hij zapte wat televisiezenders af en kwam via een Call TVachtig shitprogramma en een reclame met in de hoofdrol Frits Bom, bij Discovery terecht, waar hij even keek naar beelden van oude misdadigers en hun wandaden.
Toen hij het oprijlaantje afreed, bemerkte hij dat hij zijn oude horloge nog droeg en niet had verwisseld voor zijn Cartier na het schilderen en kliederen de dag ervoor.
Over de boxen van de TT klonk "Bloed, zweet en tranen" van de overleden volkszanger André Hazes. Elisen skipte door tot de begintonen van "Linda Lu" van Ricky Van Shelton door de Bose-speakers spetterden.
Doordat hij op de snelweg een gemiddelde snelheid had aangehouden van honderdveertig kilometer per uur, leek het wel of de huizen en gebouwen binnen de bebouwde kom van Tilburg als een slowmotionfilm voorbijkwamen.
Op weg naar het bekende parkeerterrein dwaalden zijn gedachten af naar zijn ouderlijk huis, café "Het Bronzen Paard" aan de Berkdijksestraat, dat zijn ouders onlangs verkocht hadden.
Zijn ouders hadden hun hele leven hard gewerkt, waren inmiddels de zestig gepasseerd, wilden gaan genieten.
Per 1 januari kwamen de nieuwe eigenaren erin en voor die tijd wilde hij er nog een paar keer bewust, goed rondkijken, alles in zich op nemen.
Misschien ging hij er nog wel een keertje symbolisch overnachten en die nacht besteden aan het ophalen van herinneringen omtrent het pand. Het deed hem toch meer dan hij dacht.
Hij activeerde het alarm van de Audi TT en liet de sleutels in zijn broekzak glijden.
Terwijl hij op zijn gemakje de weg overstak, zag hij twee Surinaamse jongens met een met gouden sieraden behangen nek de shop in gaan. Een opzichtig gespoten BMW met erg verchroomde velgen stond te wachten op hun terugkeer.
'Goedemiddag, eikelbijters. Hebben we een tropische themamiddag vandaag?' liet Marcel zich bij binnenkomst ontvallen.
'Waar is het strandzand op de vloer en waar zijn de bananen?' had hij aangevuld.
Sylvie wist even niet waar te kijken en gaf hem een hasjjoint en een perziksapje,
'Zo, dan heb jij ook wat om handen,' zei ze duidelijk doch glimlachend.
De twee Surinaamse gasten zaten een eindje verder aan de bar en waren bezig met het bouwen van een megamixjoint.
De ene, die met de grootste neusgaten en omgedraaide baseballcap, had een ananassapje voor zich staan, de andere een koud glas klappermelk.
De Surinamer met de klappermelk had klaarblijkelijk de oorringen van Zwarte Piet achterover weten te drukken en was gehuld in een werkelijk spierwit trainingspak.
Hun gesprekken varieerden van 'vreemdgaan' en 'dominante vriendinnen' tot 'uitkeringen', werkstraf'' , 'Roti' en 'kruipolie'.
Ook hadden ze beiden genoeg goud en stenen in hun mond voor twee Hollywoodachtige verlovingsringen.
'Goedemiddag, allemaal,' liet Kopke weten toen hij binnenkwam en in de richting van zijn vaste kruk liep.
'Doe mijn kameraad maar een colaatje Sylvie,' zei Marcel. Hij inhaleerde drie keer diep van zijn pretsigaret.
De twee Surinaamse jongens waren van onderwerp veranderd en spraken over 'winti' en over het offeren van levende kippen en iets met bloed.
"Buzz Buzz A Diddle It" van Matchbox galmde door de boxjes van de shop en Klotekat snuffelde wat aan de rechterbroekspijp van Kopke.
Sylvie hielp een of andere doorgestudeerde student aan twee grammetjes Afghaanse hasj en een pakje grote vloei.
De studiepik bleek Janwillem-Frederick te heten en had dankzij zijn vader ook een dubbele achternaam, zo een die ze op een salarisadministratie nog nooit hebben gezien, gelezen op de loonstroken.
Marcel kreeg trek en bestelde bij de bardame twee tosti's ham-kaas en gaf tevens door dat ze hun intrek gingen nemen in de binnentuin.
Sylvie had bevestigend geknikt en hielp de twee Surinamers aan haar bar aan nog een klappermelk en een ananassapje. Het goud in hun mond schitterde als een Amerikaanse kitschkerstboom toen ze Sylvie voor het brengen van hun drankjes bedankten. Even later hadden ze betaald.
Kort hierop waren ze met hun hele goudhandel weggestoven in hun opzichtig BMW'tje.
Sylvie serveerde de bestelde tosti's met een heuse spontane glimlach en de heren lieten het zich goed smaken, zoals gewoonlijk.
Ze zaten aan een tafeltje in de rechterhoek van de redelijk bezette binnentuin. Hun buren waren twee volkse huismoeders met iets te veel Kijkshopgoud aan de vingers.
Aan de voet van hun tafeltje lagen plastic tassen van Zeeman en Wibra, ze genoten een aardbeienmilkshake en een cappuccino.
Het gerinkel van de goedkope gouden postorderarmbandjes was duidelijk hoorbaar.
De vrouw van de aardbeienmilkshake had hoogblond, doodgeverfd haar en de andere, die ook duidelijk vijfenveertig moest zijn, had haar te lange haren los en sluiks over haar voorhoofd.
Ze spraken over het participeren aan bingoavonden, over de Sociale Dienst en haar gebreken en over hun wietkwekende dikbuikige vaak getatoeëerde echtgenoten.
Marcel hoorde de ene tegen de andere bekennen dat hun wietoogsten goed waren, dat ze regelmatig heerlijk uitgebreid bij Van der Valk gingen dineren.
Ook liet de hoogblonde een afzichtelijke bloedkoralen ketting zien.
'Kijk maar eens! Vanwege de goede opbrengst en mijn vele knipuren, gehad van onze Fred.'
Beiden dames spraken af zo meteen nog even over de markt te willen lopen voor wat geil ondergoed voor in de slaapkamer. Zodoende ging de hoogblonde in de richting van Sylvie om de rekening te gaan voldoen.
Haar vriendin griste ondertussen alle plastic tassen bij elkaar en volgde even later.
'Jammer hoor,' liet Elisen zich ontvallen.
'Sommige mensen kunnen gewoon niet genieten van hun verdiende geld. Eten bij Van der Valk...' Kopke liet maar even achterwege dat hij er heel af en toe eens kwam en dat het hem dan niet eens altijd tegenviel.
'Ik ga even om een nieuwe joint en iets te drinken,' brabbelde Marcel, hij verliet hun tafeltje.
Elisen genoot bewuster dan ooit van zijn pretsigaret en blies met regelmaat een grote wolk uit.
Sylvie had Marcel in het voorbij gaan aangestoten.
'Hé, zeg nog eens iets wazigs, iets ludieks.'
Marcel keek op en lachte.
'Mijn lievelingskleur onder de tien is woensdag.'
Twee kameraden, die de afgelopen weken met regelmaat binnenkuierden, zochten nu ook weer een plekje aan de bar.
De ene heette Johan en was oberkelner geweest bij een regionale Van der Valk, maar hij was ontslagen omdat hij te vaak een steakje liet vallen.
De andere was een ex-marineman genaamd Ernst, die oneervol was ontslagen vanwege het feit dat hij een medematroos over een andere boeg had gegooid.
Beide heren bestelden een koffie verkeerd en knikten groetend naar Elisen, die inmiddels weer grote wolken aan het fabriceren was met zijn hasjjoint.
'Gaat het de heren niet zo goed vandaag of zo?' vroeg hij aan Johan en Ernst.
'Je kijkt net als een eendagsvlieg die zijn dag niet heeft en Ernst zit erbij of hij nog luier is dan een pamper,' had hij aangevuld.
Johan had hem wrang aangekeken.
'Gisteren ben ik aangehouden door de politie vanwege mijn te hoge snelheid. Ik had de agent aangekeken en hem verteld dat het me speet dat ik mijn radardetector niet aan had gezet.'
Marcel zag er de humor wel van in, ook Sylvie moest er om lachen.
'Die agent vond er geen zak aan,' zei Johan.
'En toen Ernst ook nog tegen die agent zei dat zijn .44 Magnum mooier was dan het 9mm-politiewapen van de betreffende agent, had de man in functie het helemaal met ons gehad.'
Johan, die er na dit verhaal zo'n beetje uitzag als een anorexiapatient met mee-eters, zuchtte.
'De laatste opmerking van Ernst in de vorm van 'hopelijk controleren jullie de kofferbak niet' deed het helemaal voor oom agent.
Alles samen resulteerde dat in een leuke bekeuring.'
Elisen, die de sfeer een beetje wilde oppeppen, kwam bij de heren staan.
'Weten jullie wat een marokkaan op een 'of the road'motorbike is?'
'Een crosslim.'
Zo ging Elisen nog even door tot dat het tijd was om te gaan.
feedback van andere lezers- ivo
eten drugs en auto's blijfven opvallend belangrijk in het verhaal ...
bizar en toch zeer intrigerend
Elisen: Hartelijk dank ivo - Mistaker
Ja ik blijf het leuk vinden!
Groet,
Greta
Elisen: Dank je Greta - muis
Tot de volgende dan maar weer!
groetjes
Elisen: Tot volgende keer muis hahaha
|
