Volg ons op facebook
|
< terug
Mama's dochter, niet de jouwe (6)
Dat ene moment, die klap van zoveel jaar geleden, bleef nazinderen in haar hoofd.
Melany was al enige tijd geleden uit de auto gestapt, maar Helen stond nog steeds waar ze al een hele avond had gestaan.
Ze wilde er niet meer aan denken, en schudde de herinneringen van zich af.
Terwijl ze naar huis reed - het was beginnen miezeren en dus verdomd gevaarlijk op de baan - bedacht ze zich dat ze de volgende dag moest gaan werken en dat ze deze avond dus nog haar mails zou moeten controleren.
Thuisgekomen trok ze eerst haar pyjama aan - is altijd veel comfortabeler - en nestelde ze zich languit in de zetel, met de laptop op haar schoot. Rechtsonder knipperde 'new messages' en na een klikje zag ze dat Simon een berichtje had gestuurd. Of ze één van de komende avonden wou vrijhouden voor een etentje. Ach ja, waarom ook niet.
Na alle problemen met haar vader had ze Simon van zich weggeduwd. Haar afkeer voor mannen was zo groot geworden dat ze niet meer kon leven met het idee dat er één aan haar zijde stond.
Helen had nog een tijdje bij haar vader gewoond, maar ze had nog altijd de intentie gehad om zo snel mogelijk alleen te gaan wonen. Haar vader was wat afgekickt van de alcohol. Het had opvallend minder gestonken in huis. Haar vader was geen alcoholist, hij had gerust zonder gekund en had dat soms ook wel eens bewezen. Op één van zijn nuchtere dagen had ze hem aangesproken. Hij was er natuurlijk tegen geweest, ' Het is verdomme allemaal dat mens haar schuld. Was zij het niet zomaar opeens afgetrapt, geen probleem. Maar neen, ze heeft het even moeilijk en vergeet dan ook maar dat ze nog een kind achterlaat ook.'
'Ik ben het kotsbeu met jou! Zie je dan niet dat wij niet samen kunnen leven. Jij doet altijd wat je wil, terwijl ik nog een poging doe om hier alles in orde te houden. 't Is eigenlijk belachelijk dat ik jouw toestemming nodig heb om je achter te laten in je eigen miserie. Ik kan gerust mijn plan trekken. 't Zal de verkeerde zijn waarover ze zich zorgen maken bij de BZW.'
Uiteindelijk, na veel geroep en gescheld van beide partijen, waren ze er toch enigszins uitgeraakt. Ze zou alleen gaan wonen en zou zelf voor haar inkomen zorgen. Haar vader zou school blijven betalen. Hij had geweigerd, zei dat als ze dan toch helemaal zelfstandig wilde worden, ze dan ook maar alles zelf betaalt. Helen had dan maar gezegd dat hij verplicht was. Ze wist toch dat hij de moeite niet ging doen dat op te zoeken. Toch vreemd dat iemand zo hard had gevochten voor iemand waar hij anders nauwelijks naar had gekeken.
Een vrouw. Een blonde, mooie vrouw. Helen herkende Melany. Haar lichaam schokte, alsof ze aan het huilen was, haar gezicht was begraven in haar handen. Ze keek op, geen grijns, maar een paar ogen, waarin verdriet, angst en pijn verscholen zat. Melany staarde omlaag, naar iets dat diep in de grond zat. Helen ging dichter, stond aan de rand van de diepte en zag daar het naakte lichaam van haar moeder liggen, lijkbleek. Plots verloor Helen alle controle, ze viel, enkel zwaartekracht deed haar bewegen. Haar moeder kwam steeds dichter, de blauwe lippen werden blauwer, en de roodblauwe plekken over haar hele lijf opvallender. Helen keek nu recht in haar moeders doorwaterde ogen en zag de angst, de echte angst, diezelfde angst als ook in Melany's ogen te lezen was.
Helen schoot wakker, keek verdwaasd rond en zag dat ze half uit de zetel hing. De laptop was op de grond gevallen. De zonnestralen verlichtten de kamer, het moest al behoorlijk laat in de ochtend zijn. Helen dacht aan de droom. Dezelfde plaats, dezelfde sfeer, bijna dezelfde droom als gisteren, enkel Melany's grijns was verdwenen, vervangen door de angst waarmee ook mama's ogen doordrongen waren.
Helen liet haar blik vallen op de klok en zag dat ze nog welgeteld zeventien minuten had om zich klaar te maken en naar werk te vertrekken. Ze stak haar hoofd onder de kraan, haalde een kam door haar haren, wurmde zich in een mooi deux-pièceske en smeerde snel een boterham voor onderweg. In het passeren gritste ze nog snel een appel uit de fruitmand.
Werk ging traag voorbij, maar Helen kon haar gedachten verzetten en daar was ze zeer gelukkig over. In de lunchpauze belde ze Simon en ze spraken af om die avond wat te gaan eten, hij zou haar wel komen halen. Tijdens het eten las ze de krant heel grondig door. Ze zag het niet staan en vroeg zich af hoe lang het nog zou duren…
feedback van andere lezers- aquaangel
graag gelezen xx
Emmeline: Bedankt! X - Henny
Een rustig tussendeel. Goed gedaan en doorgaan. :-d
Emmeline: Doe ik zeker en vast :)
Xx - ivo
droevig geworden bij het lezen, hoe mensen elkaar de duvel kunne andoen en dan ook nog eens vluchten in een drug die de menselijke geest helemaal kapot maakt .
Emmeline: Erg, inderdaad... Maar khoop dat ik je h?le dagje niet droevig heb gemaakt :) Cheer up :p
Xx - muis
Zoals Henny zegt, dit deel is iets rustiger. In het geheel mag dat en is welkom.
Heel graag gelezen en ik ben zwanger....van het vervolg:)
groetjes
Emmeline: h?h? :)
Bedankt! Xx - backie
Je schrijft mooi Emmeline en bijna perfect. Ik wacht ongeduldig op wat zal gebeuren. Denk nog steeds dat moord in het verhaal zal sluipen. Maar ik ga je niet beïnvloeden, dus doe maar mooi verder in je eigen stijl en genre.
Twee kleine foutjes om te verbeteren(je weet maar nooit dat er ooit een uitgever aan zal kloppen). In de eerste zin: Dat éne moment, moet feitelijk zonder dat dingske zijn, of je moet er echt de nadruk willen opleggen. Dus aan jou de keuze. En in de vierde zin schrijf je miezelen. Dat moet natuurlijk miezeren zijn.
groetjes.
backie
Emmeline: Tiens, miezeren ;), bedankt, dat wist ik echt niet...
En dat accentje verdwijnt meteen :)
Heel erg bedankt!!
Xx - jbrouns
Mooi verzorgd neergeschreven, idd. rustig, stilte voor de storm? Ik blijf volgen. Groetjes
Emmeline: stilte voor de storm? welke storm? Ik weet het zelf nog niet helemaal, ik hoop vandaag te kunnen verder schrijven...
Xx - Auda
Heel solide overgang! Vlotte stijl! (Gebruik je in directe redes bewust 't ipv het?)
enkele vraagjes eerder dan opmerkingen:
had gestaan (na stond)
nestelde ze zich (woordvolgorde)
althans? (wat zwaar, niet?)
zei dat als ze dan toch helemaal zelfstandig wilde worden, (dat) ze
diezelfde angst als ook (tweede dat niet nodig?)
Emmeline: Niet echt bewust, neen, maar komt toch natuurlijker over vind ik?! Niet?
je vraagjes, zal 't eens bekijken hoor, zit al wat ver weg maar ik doe mijn best ;)
Xx - Thomas
Ik ga alleen hier ff feedbacken... overal zou net iets te veel zijn... Ik vind het echt heel erg mooi! en ik verlang nu al naar een vervolg!... hinthinthint! =P zoen Elke x
Emmeline: ja, tis al 'n tijdje geleden, inderdaad, maar heb 't nu wel druk, en niet echt zin om er nu aan verder te werken... Zal wel terugkomen, met onderaan 'n grote verontschuldiging voor de lange pauze ;)
Xx - cehadebe
Mooie serie, moest wel eens even 'terug' lezen
Emmeline: dankje... het is nog niet gedaan, maar had het ontzettend druk met school (examens enzo) en ik weet niet of ik de moed nog heb om verder te schrijven, maar ik denk dat ik het niet zomaar kan laten liggen :)
Xx - Vansion
deze avond alles na elkaar gelezen
ik zeg nog niks
en wacht
(neem je tijd - wat erin zit, komt eruit)
Emmeline: ik moet echt eens dringend verder doen, ik hoop dat ik terug op gang geraak...
Bedankt trouwens! Xx
|
