Volg ons op facebook
|
< terug
Het is een harde wereld: Communikantentijd
Jaja, het is weer zover. De alom gekende verschrikking van velen; Communicantentijd.
Zij die er hebben, communicantjes dan bedoel ik, zien het niveau van hun geldbeurs met immense snelheid zakken.
En zei die er geen hebben worden als ware paria's gemeden en soms zelfs met lichtelijk jaloeze blikken bekenen. Ook zij zien evenzo het niveau van hun geldbeurs zakken.
De hetze komt nu al op gang. Ik zie, ik hoor en ik ondervind het bijna dagelijks. Als werken aan een lopende band -waar ik trouwens geen enkel besef van heb -. Eigenlijk had ik de bui al zien hangen en dacht, ik muis er lekker vanonder op die dag, hoef ik mijn neus niet van feiten blauwgedrukt te laten worden. Dus besloot deze dame eens een lekker dagje verlof nemen op de eerste mei -allé de tweede mei, want de eerste mei zijn wij Belgen sowieso thuis. Wordt me dat gewoon botweg geweigerd, met het elfenflauw excuus met emotieloos gezicht maar sarcastisch lachje, zijnde; "sorry, maar dan is het communicantentijd, en gij hebt er geen". Net of ik zelf niet op de hoogte ben van het feit dat ik geen kinderen heb. Nou ja zeg. Laat staan communicanten?
Dus, u begrijpt mijn Vlaamse koleire. Degene die er wel hebben gaan dus voor, "want we moeten wel kijken dat we genoeg bezetting hebben hé om te kunnen draaien" (met draaien bedoelen ze dan produktiegewijs gezien.)
Ja, daar ben ik dan vet mee. En ik had me er al zo op verheugd en verlekkerd. Een extra dagje thuis zijn, wilde plannen, lekker eten, verwensabine. Allemaal, ploef, smijt, de vuilbak in. En dat terwijl ik toch wel meer dan netjes, anderhalve maand op voorhand mijn aanvraag binnenbracht. Dus van enige laattijdigheid was in de verste verten geen sprake.
Ronduit gemeen is het. En dat allemaal omdat ik geen kinderen heb en anderen wel.
Naar mijn idee moesten ze de mensen met communicanten verbieden om zomaar verlof te krijgen voor zulke onbetamelijke redenen, puur favoritisme is het. Mpfff.
Volgend jaar, leen ik me er gewoon eentje -een communicant dan - En verkondig dan ook, van maanden op voorhand, al klagend en steunend, over de keuze van een fotograaf, waar winkelen,... HELP ik heb nog geen kleed!!, hebt gij al schoenen gevonden? En dergelijke, want dat lijken dan de enige geldige conversatieonderwerpen te zijn die getolereerd worden als er een hogere functie langs komt wandelen die ziet dat menig personeelslid niet aan zijn avondtaak bezig is. (avond ja, want wij werken niet overdag, dus geen dagtaak).
En ja, nog iets, het is niet enkel dat je geen verlof toegestaan krijgt zonder kinderen op bepaalde perioden in het jaar. Neen, ook bij de weelderige conversaties die dan overal her en der ontspringen sta je er dan als spek en bonen bij, -als je er al mag bijstaan -. Echt, het is lood in de schoenen als kinderloze hoor, harde tijden en verschrikkelijk asociaal ten opzichte van de kinderloze collega.
Dus u begrijpt het best, overal val je dan uit de boot. Een mens zou er zowaar de vierkant vliegende zemelemiekes van krijgen en uit pure frustratiedrang zich laten bevruchten, ik heb het wel eens overwogen.
Vanmorgen heb ik een belangrijk besluit genomen, het zal niet meer waar zijn volgend jaar.
Ha nee, ik ga er een spreekwoordelijke mouw aan passen en heb vannacht de ideale manier gevonden om er mee weg te raken. Het zal gedaan zijn met deze exclusief gepardonneerde buitensluiterij. Je zal zien. HAHA. Ik verheug me er nu al op.
En dan zal er eindelijk een doos op dat bureau staan met mijn naam op ook. Want bij ons op het werk is het -al de rest in het midden gelaten-, ook nog eens de gewoonte, om voor elke gelegenheid, (en ge kunt ze zo gek niet bedenken) met een doos rond te gaan voor desbetreffende persoon X of Y.
Die betreffende persoon doet dan erg hard zijn best om te doen dat ie zogezegd van niets weet. Hetgeen erg moeilijk is hoor, gezien het feit dat die doos dan open en bloot op de centrale tafel (lees bureau) staat met diens naam erop geschreven in KNOEFTEN van letters in een dikke zwarte of blauwe alcoholstift.
Zo heb je bijvoorbeeld gelegenheden als communies, kleine en grote, huwelijken, huwelijk van een dochter of zoon van een colléga, huwelijk van een dochter of zoon van een dochter of zoon van een colléga (tweede graad als het ware zeg maar). Langdurige zieken en operaties -ja uit collegiaal en menselijk oogpunt kan ik me daar nog in stellen - doch, naar mijn gevoel, iemand die aan zijn vierde liposuctie of facelift begint, valt bij mij niet meer onder die noemer van doordeweekse collegiale medelevendheid.
Overlijden, -vind ik heel normaal dat je dan bijlegt hé - Jubilees, -oké, tot daar aan toe- maar dan wel een deftige hoor, zo van vijftig jaar huwelijk of dertig jaar in dienst en niet zo van; drie maand een vast contract, dat vind ik er dan weer over zijn.
En ja, bij twijfel, één jaar een nieuw vals gebit is geen geldige rede om met een doos rond te gaan naar mijn gevoel (ik voelde de vraag al prangen bij menig lezer).
Aan de andere kant, mijn hond is gisteren overleden is wel een geldige rede om een troostende schouder aan te bieden, doch niet voor een rondgang met de doos voor een treffende rouwkrans, maar dat is slechts mijn mening natuurlijk.
En dat is nog niet het ergste, neenee, stel je even voor, om nog even terug te komen op die communicanten, vijf collega's hebben er een dit jaar, drie kleintjes en twee grote. Kom jij dan maar als gewone werkmens op een doordeweekse woensdag werken, je helemaal van geen kwaad bewust. Je nadert je werkplek en daar staan op de tafel (lees bureau), netjes gerangschikt, VERSCHRIKKING!!! Vijf doosjes op een rij. Met op elke doos in weer die KNOEFTEN van letters, de naam van de communicant en diens desbetreffende ouder (onze collega dus). Met in de helft van die doos zo een uitsparing -type spaarpot - Waar iedereen dan wordt verzocht en veronderstelt zijn 2,5 euro in te steken (want je dacht toch niet dat je er in stak wat je zelf wilde of wat je toevallig in je zak had zitten?)
Neen dus. Je steekt netjes in een doos, ELKE DOOS, 2,5 euro en schrijft dan braaf je naam op de doos waar je je geld in deponeerde, (best is dit te doen onder het alziend oog van een van de roddelaars van dienst, die er een oogje op houden te kijken wie zijn plicht verzaakt.) Zodat de toekomstige eigenaar van dat geld of het cadeautje dat iemand er dan mee gaat kopen (op aanwijzingen van die toekomstige eigenaar) om het geheel gestrikt en wel, dan zoals het hoort af te geven.
Met de namen van de donors op de doos geschreven kan de ontvanger naderhand netjes zien welke colléga verzuimd heeft om bij te leggen (als dat nog niet aan de oren kwam door, juist ja, die roddelaar van dienst met zijn alziend oog.) Colléga's die de betreffende dag per ongeluk of toevallig in verlof zijn of eventueel ziek, vallen genadeloos en zonder pardon onder de noemer verzuim (het is een harde wereld) - Ze moeten maar voorzienig zijn en op voorhand geld geven aan iemand om die plichttaak op zich te nemen.
Dus u begrijpt, als er dan vijf dozen staan, wordt er heel wat af - en uitgewisseld onderling -wat de sociale band onder colléga's dan wel weer ten goede komt. -
Je moet wel al erg durven of lef hebben dus om "en public" als het ware, in bijvoorbeeld drie dozen te steken en in één niet (pfieuw, (wist zich het voorhoofdszweet af) ik mag er niet aan denken.)
Behalve dan als je geen geld genoeg bij je hebt en er op zijn minst enkele getuigen zijn die dat kunnen bevestigen, wordt dit als tijdelijk geldig excuus aanvaard.
Zoniet, dan lijk je een paria en word dan ook als dusdanig behandeld. Je dient dan wel eerst op de hoofden van je kinderen of aanverwanten te beloven dat je deze schuld morgen ten laatste zult vereffenen, of die pariaregel gaat alsnog onmiddellijk van kracht.
Helaas zal ik jullie nu van verdere details moeten onthouden want mijn oog valt ineens op de kalender en ik bemerk dat het vandaag al Pasen is.
Meer dan de hoogste tijd dus om ergens een kleuter te lenen om paaseieren mee te gaan rapen,
see you
Uw plaatselijke gazetcommeer (smile)
feedback van andere lezers- ivo
oeps wat een verhaal of column.
tja, gezinnen zonder kinderen worden niet als gezinnen met kinderen behandeld. Enerzijds kan ik dat verschil wel begrijpen maar anderzijds is het ook maar hard, zeker voor hen die geen kinderen kunnen krijgen bv en er alles aan doen om toch maar een kindje te hebben.
Anderzijds vind ik de communiegekte ver overdreven. De financiële prijs is idd groot, terwijl het een puur RK feest is ... en ik vind het ook sneu dat enkel de ouders van een communicant verlof krijgen in veel bedrijven, en wie van een ander geloof of gezindte is dit niet hebben.
Tja ... gelijkheid is een relatief begrip ..
SabineLuypaert: ik ben dol op kinderen hoor, en heb ook niets tegen die doosjes en alles er rond, maar vind het een beetje de spuigaten uitlopen als het allemaal op een hoop komt. Soms staan er dozen tussen van mensen die tijdens het jaar amper een woord wisselen met je en dan ben je evengoed verondersteld... 't kan oplopen zenne (smile) en dat is beetje overdreven vind ik. En ja, het is helemaal triest als je op zulke manier steeds met de neus op de feiten gedrukt wordt dat je geen kinderen hebt, niet bij iedereen is dat een bewuste keuze, maar om verlofregelingen die normaal voor een dag slechts een week op voorhand dienen ingediend te worden, af te keuren als ze ruimschoots zes weken op voorhand aangevraagd worden... dan komt mijn haar recht (smile) soms word ik dan gesjiekt he ;), maar ik gung iedereen zijn feest hoor, dat staat daar helemaal los van he (smile) dank je wel Ivo - lilKim
Zoals ivo al zei: gelijkheid is relatief, spijtig genoeg. Soms lijkt het wel alsof mensen zonder kinderen niet evenveel meetellen en als je er geen wilt, zoals ik, bekijken mensen je alsof je een alien bent :-s
Van alles proberen ze een commercieel feest te maken, dat heb je hier goed verwoord.
SabineLuypaert: daar ging het me om, die dozerij heeft niets meer met de sfeer te maken. En ik begrijp jou ook heel goed, zij het om andere redenen, je word inderdaad vreemd bekeken als je er geen hebt, gelijk om welke reden, den ivo verwoorde het ferm (smile) jij ook, heel dank je wel Lilkim (smile) - kapiteinsebbos
hartelijk mee gelachen en ook toch af en toe van verdomme, kan dat nu nog, geen verlof krijgen omdat...:-)
dikke knuffels,
xxxx
SabineLuypaert: hij nis humor bedoeld hoor, maar met een sausje he, 't is soms verdikkie sakkeren zennen, en er kan nog heel veel meer in denzen tijd hoor. Soms geloof je het haast niet, lijkt wel verzonnen dan (smile) heel dank je wel kapiteintje :-d vor je reactie en je lach - dichtduvel
Ik begrijp je heel goed, als alleenstaande en kinderloze vrouw tel je op zo'n momenten niet mee, maar hier tel je TIENDUBBEL!! En over een paar jaar zitten er gegarandeerd een paar van die communicantjes aan een of ander verboden vrucht, spijtig genoeg, maar harde realiteit en quasi onvermijdelijk, xx Jef
SabineLuypaert: als alleenstaande en kinderloze tel je met veel niet mee hoor, je wordt niet voor vol aanzien soms (smile) maar ik protesteer h?, helaas heb je gelijk, die realiteit daar kan men niet rond ;) maar daarom moeten we der nog niet gaan bij liggen he (bij die realiteit bedoel ik dan ;))(smile)
heel dank je wel voor de grote opbeurende reactie (smile) - lin
Zalige tirade! Heerlijk lekker overdreven. Is 5 jaar vrijgezel zijn ook niet iets? Of 5 jaar gescheiden zijn? Je gaat ze er gewoon voor bedenken ;) (smile)
Twee kleine vertypingen:
verzuimD en er staat ergens dt, waar je een a of een i tussen vergeten bent..
Bedenk opeens dat ze bij ons op donderdag langslkomen met een spaarpot om geld voor de vrijdagmiddag borrel, waar ik dan netjes iets instop terwijl ik op vrijdag helemaal niet werk..
SabineLuypaert: (smile) 'k had zin om eens af te geven ;) (lap toch weer gesluipsel erin he, die dt had ik net gezien, de d?t? wordt aangepast (zoen) heel dank je wel, als we nu eens een nieuwe lijst maakten ;) drie dagen geen frietjes gegeten (smile) twee weken zonder nieuwe schoenen, een madoillie voor elk jaar vrijgezel behalve als ze niet kunnen bewijzen dat ze gezellig zijn ;)
komen ze bij jullie echt effenaf met de spaarpot rond??? hahaha die is ook goed zeg (smile) - Ghislaine
Laat niet over je lopen. Ook mensen met niet communicanten moeten schoppen om netjes op z'n feest te komen. Ik heb een plechtige en vier huwelijken dit jaar. Het kan echt niet op.
SabineLuypaert: gut jee, vier huwelijken, uwe portemonee gaat het ook gevoelkd hebben zenne (smile) maar dat shoppen is dan weer positief he ;)
heel dank je wel (en succes met de feesten zenne) - muis
Die ervaring heb ik ook Sabine: koppels met kids van 0-18 krijgen voorrang en dan komen de andere gevallen. Ik ben ook een alleenstaande moeder, mijn kinderen zijn 18 en 21 en een hele week van huis.
Korte opsomming: een man belt dat hij niet kan komen werken want kindje is ziek (dit vier keer op een maand tijd), een andere kan een week niet komen werken want zijn vrouw moet vet laten wegzuigen en hij kan haar toch niet alleen laten zeker, een collega moet naar een begrafenis om 10 uur en vraagt en krijgt een dag verlof want zijn vrouw kan er niet heen gaan, de andere heeft een communicantje en vraagt en krijgt de hele week verlof, een andere zijn vrouw moet om 14 uur bij de gyneacoloog zijn en hij moet daar mee naar toe want zijn vrouw zo alleen en krijgt een hele dag verlof,...
Ga zo maar door. Als ik een dag vraag omdat mijn dochter in Leuven het echt niet meer ziet zitten wordt dat onthaald met een lang gezicht want kan die haar plan niet trekken. Als ik naar een begrafenis om 10 uur moet, kom ik eerst werken, begrafenis en ben tegen half twaalf terug op kantoor. Als ik een kleine ingreep moet ondergaan moet ik zelf met de wagen rijden, nachtje daar blijven, en dan verwacht men dat ik 'sanderendaags liefst met een brede smile en kerngezond terug op de werkvloer sta. Als ik een voormiddag verlof vraag omdat men den elentriek komt meten dan moet ik mijn kat de deur leren openen en leren op het start knopje te drukken van een bandopnemer waarop ik ingesproken heb "hallo, hartelijk welkom, de meter staat in de garage, de deur voor u, tegen de poort", want die halve dag krijg ik ook niet. Als ik ziek ben hangt men de eerste minuut al aan de telefoon want nu hebben ze toch een probleem sè. Ga zo maar door. De boekhouders (twee) kunnen een probleem niet oplossen omdat het te moeilijk is, ik moet dat doen. Pittig detail: ik ben helaas de rechterhand van de baas en ben belast met personeelsbeleid. Triestig hoor!
En vrijdag ben ik kwaad geworden, ontoerekeningsvatbaar verklaard, en heb gezegd tegen mijn baas dat ik moet constateren dat ik GENIAAAAAAAAAAAAAAAAL en OERSTERK ben, want deze situaties kan ik psychisch niet meer aanzien! Ik ben vroeger naar huis mogen gaan, hij vond dat ik er bleekjes uit zag en dat hij geloofde dat ik dringend rust nodig had. Bijleggen bij geboortes en zo doe ik niet meer, doen ze voor mij ook niet.
Ik kan een boek schrijven hierover...
Ik steun je Sabine en wens je veel sterkte toe
SabineLuypaert: het blijft me opvallen dat er toch een beetje favoritisme mee gemoeid is he, bij dat toekennen van sommige verlofuren. Vind het vreselijk voor je, kende dat vroeger ook, moest ik bijna verlof nemen om eens uitgebreid in de Colruyt mijn boodschappen te doen want smorgens nog niets open en savonds alles toe. Ach, hopelijk betert het eens he, ondertussen zullen we maar.... Dikke knuffel hoor en khoop dat je die rust kunnen genieten hebt die je zo plotsklaps vrijwillig toegekend werd ;) soms op streepjes staan helpt echt dus {} - gono
Kom hier, laten we een kindje maken en alzo de wereld verbazen..........
SabineLuypaert: haha wat een lieve ontstuimige reactie, dank je lieve Gono (smile) - Henny
Ondanks dat ik smakelijk moest lachen sloeg je wel de spijker op de kop. Ook ik ergerde mij jaren geleden. Ik werd gevraagd om de communies in de kerk te filmen, omdat er haat en nijd onder de filmers was die het altijd deden. Ik was erg verbaasd hoe die kinderen opgedoft waren alsof het een bruiloft was. Volgens mij bedoelde Jezus dat niet toen hij zei: "laat de kinden tot mij komen." Heel goed onder woorden gebracht! {y}
SabineLuypaert: blij dat ik niet alleen ben met dit gevoel (smile) heel dank je wel Henny - ERWEE
Voor ik lezend zover was dacht ik: pluk er ene van de straat . . ., verwen die nen dag of vier-vijf in die dagen, breng/haar nadien naar dat station, en zeg daar: Hier zie, ne vondeling.
Is dat wat? *lol*
Knappe story, nog redelijk gelachen op sommige momenten.
SabineLuypaert: redelijk gelachen soms ??? hahah, ewel, spijt dak da niet gezien heb zie (smile) ja heel soms denkik ook, zet da schaap hier aga aan mijn deur af zie, kzal kik da wel vertroetelen en zo ;)
|
