|
< terug
Een onbeschreven blad (een sprookje uit het Waterman tijdperk) - deel 8 -
Verscheurd bleef Jochem achter. 'Wat moet ik doen? De gedachte dat dit onze laatste dag samen is maakt me gek. Geef me raad!'
Toen dacht hij plots weer aan het blanco blad papier dat thuis op het bureau lag. En omdat hij, tenminste nog vóórdat ze uit zijn leven zou verdwijnen, de kwestie met zijn magische vriend wou bespreken, kreeg hij een idee.
Een kwartiertje later keerde Cynthia terug. Ze vlijde zich neer op de handdoek, die ze eerst terug glad had gestreken.
'Het water is heerlijk!'
'Mmmhh, aha, zeg luister eens Cynthia' sprak hij ernstig. 'Omdat je morgen op vakantie vertrekt wou ik je graag uitnodigen op een afscheidsfeestje dat ik vanavond bij me thuis voor jou wil geven.'
'Ach hoe lief! Maar sufferd, het is geen afscheid hé! Maar wel een leuke verrassing.'
'Dus je komt?'
'Maar natuurlijk, wie kan zoiets weigeren?'
'Te gek! Zullen we zeggen om tien uur?'
'Prima! Wie komt er nog allemaal?'
'Eu, jij weet het als eerste. Kom, we gaan het de anderen vertellen.'
Jochem had die dag omstreeks zessen het zwembad verlaten om de nodige regelingen te treffen voor het feestje: Frisdrank, hapjes en vooral veel bier. Maar de voornaamste reden van zijn vroege vertrek was geweest om raad te gaan vragen aan zijn wijze vriend.
Toen hij thuis aankwam, zijn boodschappen in de gang gedropt, begaf hij zich vlug naar deze en schreef: 'Innerlijke vertwijfeling is weeral teruggekeerd. Ik heb de liefde ontdekt, het vult mijn hart met vreemde sensaties die ik dacht nooit te ervaren, maar, het mag niet zo zijn. Morgen gaat ze uit mijn leven, zo vrees ik. Ik zal nooit meer de gelegenheid krijgen haar te zien. Ach, wat moet ze ook met mij? Eenmaal in Spanje zal ze me dra vergeten zijn. Beste vriend, ik smeek je, troost me met je wijze raad.'
Nadat hij een bad genomen en zich omgekleed had, haastte hij zich terug om een antwoord van het papier te lezen.
'Eenvoud is wat ik verzoek. De weg van het hart begint waar die van de rede stopt. De lantaarn van de ware verlicht zijn stappen voorwaarts, achter hem schemert het.'
Opnieuw begreep Jochem onmiddellijk de achterliggende verklaring van de vreemde woorden. 'Mijn ouders die de weg van de rede bewandelen moet ik rechtuit vertellen dat ik verliefd ben. Misschien begrijpen ze het wel, dan staan ze me het contact met Cynthia toe. Maar kan de rede het hart bevatten? Ik betwijfel het.'
feedback van andere lezers- ivo
je kan het wel mooi beschrijven ... mooi mooi
jbrouns: Dank dank, ik doe mijn best, zoals wij allen hier op de site. Gr. - Ghislaine
Kijkt met genoegen uit naar het vervolg. Angst en twijfel laten mensen verkeerde keuzes maken.
jbrouns: Helaas wel ja, hopelijk vindt hij de moed om zijn ouders te trotseren. Gr. - Henny
En goed tussenstuk. Gaat hij zijn hart volgen? Ik wacht in spanning af
jbrouns: Bedankt, ik ben nu al een tevreden verteller :-) Gr. - muis
Filosofisch onderbouwd, echt mooi en interessant.
groetjes
jbrouns: Bedankt, gr - thijl
De botsing tussen ratio en emotie fijnzinnig beschreven. Erg mooi.
jbrouns: Een botsing waarvan ik dan ook regelmatig slachtoffer ben. Grts
|
