naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Mijn schilderij

door remy

Kunstschilder in het algemeen en levenskunstenaar in het bijzonder. Jakob Arnesen sprak een ieder tot de verbeelding. Men was jaloers op zijn sobere levensstijl, zijn directe manier van communicatie en uiteraard op zijn schitterend gestileerde landschappen.
Ik ben de trotse bezitter van zo'n landschap, geschilderd op een stuk zeildoek van een Hoogaars. Er ging wel het een en ander aan vooraf, voordat ik dit doek in ontvangst mocht nemen.

Jakob en zijn vrouw Trude - een gewaardeerde pianopedagoge - bewoonden een dubbelpand met klokgevels in een klein provinciestadje.
Samen kwamen zij ooit, heel lang geleden, met een zeilboot vanuit Zweden naar Nederland. Ze verkochten de boot, want men was er van overtuigd een plek te hebben gevonden om hun metier uitgerekend in mijn woonplaats aan de man te brengen.

Ik ontmoette dit illustere stel in een klein restaurant waar ik werkzaam was, schuin tegenover hun domicilie. Ze beschikten niet over een telefoon, dus communiceren met hun geboorteland, gebeurde via een ouderwetse bakelieten wandtelefoon in het restaurant. Op luid volume, omdat men veronderstelde dat de overige gasten de taal niet zouden begrijpen. Ik sprak de taal toevallig mondjesmaat. Waarom? dat komt misschien in een volgend verhaal ter sprake.
Nadat Jakob de hoorn op de haak had gelegd, leunde hij even met zijn hand op de telefoon, tranen rolden vanonder het donker hoornen brilmontuur. Ik liep op hem toe en fluisterde hem mijn medeleven in zijn oor, in het Zweeds. Jakob had zojuist te horen gekregen dat zijn broer was overleden. Met betraande ogen en zijn mond half open van verbazing, keek hij me aan en probeerde een glimlach naar me uit wat niet helemaal lukte.
'Tack så mycket,' - dank je wel - prevelde hij met schorre stem. Het ijs was gebroken en ik bood hem een aquavit aan in de vorm van een pernod, ze smaken tenslotte beiden naar anijs. Diezelfde avond was ik gast bij Jakob en Trude, zei het onder zeer droevige omstandigheden.

Mijn verbazing probeerde ik te verbergen bij mijn binnenkomst in het linkerdeel van hun woonhuis. De voorkamer met houtenvloer was een bibliotheek met duizenden boeken, een enkele originele stoel van Rietveld en een zwarte kolenkachel completeerden de kamer. We liepen echter door naar de achterkamer die werd gedomineerd door de zwarte vleugel van Trude. Een ouderwetse bedstede, waarin schapenvellen op een hoop lagen viel op, omdat de blinden waren geschilderd in de kleuren van de Zweedse vlag. Meters hoge schilderijen en schetsen in pastelkleuren behingen de wanden. Ik mocht plaatsnemen in de keuken achter de kamer. Hier stond een sledekachel die op hout werd gestookt met een oven onderin. Het was hier behaaglijk warm op deze vochtige oktoberavond.
Alles ging traag, alle handelingen waren zeer overwogen en de sfeer was aangenaam relaxed. Uit een wijnrek dat een duidelijke scheiding aangaf tussen rood, wit en rosé, pakte Jakob een fles Italiaanse Chauvignon - Cabernet van twintig jaar oud. Franse kaas kwam op tafel en vermengde de muffe huisgeur met de schimmel van de kaas. Een stokbrood dat was gevuld met olijven en rozemarijn van eigen bakkelei, werd op de kachel gelegd. Ik waande me in een soort Walhalla.

'Skål,' we hieven het propere glas met een bodempje van het goddelijke vocht. Trude nam het woord tijdens het snijden van het brood.
'Jakobs' broer was priester, over twee dagen gaan we naar Zweden voor de begrafenis,' ze sprak met een gebroken stem waardoor de omstandigheden nog droeviger leken dan ze al was. 'We zoeken nu een oppas voor de poes de komende week, voel je er wat voor?'
'Maar natuurlijk, wanneer ik jullie op die manier kan helpen dan doe ik dat met alle liefde.' Beiden waren duidelijk opgelucht en Jakob schonk nu wat meer wijn in het glas, alsof de hoeveelheid afhing van mijn antwoord.
Trude ging verder, ze had een ja gekregen en maakte me nu duidelijk wat een weekje oppassen uiteindelijk inhield.
'Helga drinkt om de dag volle koffiemelk en ze mag 's ochtends, 's middags en 's avonds een uur in de tuin. Ze zal vanzelf weer naar binnen komen.'
Het eetritueel voor de kat was zeer omslachtig, met een voor- hoofd- en nagerecht en dat drie dagen verschillend. Ik had A gezegd, dus zat er niets anders op om ook B te zeggen. Mijn wijnglas werd wederom gevuld, ik trok een wenkbrauw op. Ik was niet gewend om huisdieren te verzorgen en dit begon een onwelkome onderbreking te worden in mijn zo rechtlijnig, uitgebalanceerde, grijze leventje.
'O, ja, de kachels in de voor- en achterkamer, het atelier en de keuken zouden moeten blijven branden anders heeft Helga het te koud en het zou zonde van de boeken zijn, om van de schilderijen en de piano maar te zwijgen, dat begrijp je toch wel? het vocht hier is namelijk dodelijk.'
'Natuurlijk begrijp ik dat, maak je geen zorgen.'

Iedere dag moest ik driemaal de poes vangen in de tuin, ze was duidelijk niet aan mij en ik niet aan haar gewend. Tot vier keer toe moest ik een kachel opnieuw aansteken met hout dat nog niet was gekapt en iedere keer opnieuw stond een kamer vol zwarte rook bij het aansteken.
Goddank, kwamen Jakob en Trude terug op de dag die was afgesproken. Bij hun binnenkomst had ik juist de diarree van Helga weggepoetst van de plankenvloer. Het schilderij waar Jakob het laatst aan had gewerkt, maar was bewerkt door de nagels van Helga tijdens hun afwezigheid, hangt nu bij mij op een prominente plaats in de woonkamer.

feedback van andere lezers

• ivo
  een zeer mooie trant van verhalen vertellen, zoiets dat men vroeger aan de kachel deeld en grootvader nog eens zijn pijp volstopte. Iedereen zat dan ademloos te luisteren hoe de verhalenverteller zijn mouwen leegschudde en de geesten wat probeerde te bevredigen met de lust en plezier van de personages die hij soms terplekke uitvond en vorm gaf ...
  
  mooi en zeer sereen vertelt ..
  remy: Heel veel dank ivo
• muis
  Tja, een poes verzorgen..het is niet alles hè?
  Een grappig einde wel:) Poes heeft haar geen moment verveeld en jij trouwens ook niet denk ik zo maar:)
  knap verhaal!
  groetjes
  remy: Dank je wel voor je fb!
• Gaya
  "Leuke kat" :)
  Je hebt het weer mooi neergezet W!m. Mooie beschrijving van de sfeer, manier van leven van die twee mensen en je eigen gevoel erover. Subtiel en ....Je hebt het gewoon knap gedaan, ben weer trots op je :):):)
  
  H.gr. K
  remy: Heel veel dank voor het lezen karin.
• SabineLuypaert
  (smile) wat een heerlijk verhaal om op te gaan slapen zeg hahaha heerlijk geschreven weer (smile)
  remy: Heel veel dank Sabine