Volg ons op facebook
|
< terug
"Parkzicht" -III-
'Ah, daar bent je. Je had het nog even druk geloof ik?'
'Tja ach, ik wilde niet met lege handen komen ziet u, alstublieft, voor u.' Ik overhandigde haar de twee in een bos bloemen, waarmee ze richting keuken liep.
'Neemt u plaats in de salon,' sprak ze onder het lopen. 'Ik kom er direct aan, even de mooie bloemen in een vaas zetten. Als u wilt roken, er staat een sigarendoos op de salontafel.' Neem plaats in de salon, deze dame had een woordkeus die me uitermate beviel, ik werd nieuwsgierig naar haar verleden.
Ze liep statig de woonkamer binnen omdat ze wist dat ik haar observeerde. Ze zette de vaas op de schouw van een immense openhaard voor een twee meter hoge antieke spiegel met vlekken in de zilveren lijst.
'Je mag Constànce zeggen,' ze liep op me toe met een gestrekte hand.
'Remy, aangenaam, mooie naam heeft u.'
'Mijn ouders waren Vlamingen zie je, oorspronkelijk komt mijn familie wel uit Brussel, maar vanaf mijn tiende woonden we in Oostende. Ik identificeer me nu eenmaal liever met de Vlamingen.'
'Goede keus euh, Constànce.'
Constànce had een heldere blik met bijna zwarte ogen die licht waren aangezet met mascara. Okerkleurige oogschaduw op haar oogleden waren naar mijn idee te heftig, maar het stond haar wel. Haar lippen waren aangezet met donkerrood.
'Glaasje witte wijn?'
'Heerlijk, alstublieft.'
'Wil je zo vriendelijk zijn je keus te maken uit de kelder? en neem dan gelijk een fles rood mee voor bij het hoofdgerecht, we eten gewoon stooflapjes hoor.'
De kelder was spaarzaam verlicht met twee peertjes die een gigantische wijnvoorraad deden bestrijken. Ik kon maar moeilijk een keus maken uit het enorme aanbod. Mijn oog viel tenslotte op een witte Bourgogne, een Puligny Montrachet, van het huis van Jean Boillot uit 2000. De keus voor een rode wijn was zo mogelijk nog moeilijker. Geen enkel slobberwijntje hier aanwezig voor bij eenvoudige sudderlapjes. Ik dacht dat misschien een Sassicaia Tenuta van Bolgheri uit Toscane van 1996 wel wat overdreven zou zijn bij een dergelijke maaltijd, maar ik waagde het er op.
'Wat een keus, Remy, m'n complimenten.'
'Het zijn geen wijntjes uit een doorsnee slijterij, Constànce, hoe komt u aan zo'n mooie voorraad?'
'Ach, weet je, het was een hobby van mijn man en nu neem ik regelmatig een wijntje uit zijn kelder en denk dan aan hem tijdens het drinken. Ik zal ze openmaken.'
'Laat mij dat maar doen.'
Het was ondertussen donker geworden buiten. Boven de eettafel brandde een antieke kroonluchter en het zou me niet verbazen dat het een kristallen exemplaar betrof. In de salon brandde een kandelaar met vier kaarsen op de salontafel. Het schijnsel van het zachte kaarslicht, gaf Constànce een mysterieus uiterlijk, ze keek me continue aan met een glimlach. De koele, witte Bourgogne smaakte voortreffelijk en ik keek al stiekem uit naar de rode Toscaanse wijn.
'Vertel me eens over uw man, wat was zijn beroep?'
'Hij was notaris, Van Ackeren, nooit van gehoord?'
'Maar natuurlijk, Van Ackeren, maar dan zullen de leeftijden van wijlen uw man en u wel veel hebben gescheeld, maar ik mag een dame niet naar de leeftijd vragen natuurlijk.'
'Dat mag best hoor, ik ben zevenenzestig, en mijn man zou nu eenennegentig zijn geweest. Er was dus een leeftijdsverschil van vierentwintig jaar. Hij is zes jaar geleden overleden en sindsdien woon ik hier alleen. Twee jaar geleden heb ik de bovenverdieping laten renoveren en jij bent nu de eerste bewoner. En laten we alsjeblieft je en jij zeggen.'
Het werd een gezellig gesprek. Ik vertelde haar op ingehouden betoog over mijn verleden en heden en zij over het hare. Oppervlakkig, er moest een en ander te raden blijven voor latere conversatie. De Bourgogne was soldaat gemaakt en de runderlapjes trokken als waarschuwing hun geur met knoflook, ui, rozemarijn en laurier, ondergedompeld in rode wijn, door de woonkamer.
'Zullen we aan tafel gaan?'
'Ik zal u helpen.'
'Nee, geen sprake van, Remy. Ga maar zitten en schenk die mooie wijn alvast in.' Ik voldeed waarschijnlijk aan haar verwachtingspatroon want ik hoorde vanuit de keuken, 'smaakt ie?'
'Een zeer bijzondere wijn Constànce,' gaf ik als antwoord, een betrapte gauwdief was ik en niet minder.
Op de zelfde manier als dat de bloemen daarstraks werden binnenbracht, kwam ze de eetkamer binnen met twee borden vlees met boontjes, aardappelen en gekookte rijst. Door haar houding dweepte ze, in afwachting tot een compliment van mijn kant.
'Het ruikt voortreffelijk Constànce en ik denk dat de Sassicaia een welkome aanvulling zal zijn.'
Het smaakte dan ook uitstekend, de wijn was weliswaar overdone voor dit gerecht, maar dat liet ik niet merken. Waarschijnlijk had Constànce dit allang opgemerkt. Stilaan begon ik me af te vragen wat mijn hospita - want dat was ze uiteindelijk - met me voor had. Was het oprechte belangstelling, of een vraag naar aandacht? Mijn brein durfde niet verder te denken of te fantaseren over enige bijbedoelingen, maar ze was tenslotte al zes jaar weduwe. Of was het alleen maar goed bedoeld, dat ze blij was met een aanspreekpunt, een jonge vent van net in de vijftig?
feedback van andere lezers- Gaya
Smile, spannend...
gr. K
remy: Veel dank K@rin!! - muis
Dat gaat een knal geven Remy, een oudere vrouw met een jonge man.
Als een oude schuur in brand staat...
twee opmerkinkjes:
eerste regel: "ah daar bent je" => ah daar ben je
§het was ondertussen... 3de regel kristallen ipv kristellen
Knap geschreven en het vervolg volgt zeker?:)
groetjes
remy: Dank voor je FB en ik zal een en ander aanpassen.
gr - Henny
Remy is wel met zijn neus in de boter gevallen. Mooie villa, goed eten en drinken. Dat komt wel goed.
remy: Laten we het hopen!! - thijl
Ik kan voor nu niet stoppen met lezen. Je hebt een fraaie gedetailleerde stijl.
remy: Dank, thijl
|
