Volg ons op facebook
|
< terug
De Canon: voorwoord + deel 1 Canon (1)
Voorwoord
Een canon is een muziekstuk waarbij de stemmen elkaar in tijd verschoven imiteren. Ze wordt meestal opgebouwd uit een leidende stem en een aantal imiterende stemmen.
Deze imitatie hoeft niet letterlijk te ze. Ze kan verschillen in toonhoogte, ritme en/of toonsoort.
Een canon is een heel strenge vorm van componeren en wordt als een echt vakmanschap gezien. De techniek van het imiteren is ontstaan in de Renaissance, kende ongeziene hoogtepunten bij de Vlaamse Polyfonisten en is tot de top gedreven in de Barok met J.S.Bach.
Dit boek bevat een driestemmige canon. De drie participerende stemmen vertellen elk hun eigen verhaal. Ze zijn in elkaar geweven, zodat, zoals in een canon, elke stem op het gepaste moment de aandacht naar zich toe kan trekken. En hoewel elke stem zijn eigen ding doet, beďnvloeden ze elkaar ook een beetje.
Vox prima: het verhaal van een vrouw die in haar vijver een lijk vind. Terwijl iedereen hiervan op de hoogte is, weet zij echter niet meer dat ze die "onbekende" zelf vermoord heeft.
Vox secunda: het leven zoals het is: archeologen. het verhaal van een beginnende archeoloog die voor het eerst aan een groot project mag meewerken en echt veldwerk mag verrichten. Hij werk mee aan de opgravingen van een Romeinse villa op het grondgebied van een recreatiepark.
Vox tertia: het verhaal van twee harlekijnen, Bonifaas en Florentijn, die uit de fantasiewereld ontsnapt zijn om de wereld van de mensen te ontdekken
De Canon
Deel 1: Canon
Vox prima
Er ligt een mens in de vijver. Hij drijft, dobbert mee met het water, onder de waterspiegel. Vooral het haar beweegt, ik zie het.
Groen, glazig wit lijf. Het past goed in de vijver, de kleur met die van het kroos. Wat is het mooi!
Als je er met een stok tegen pookt bewegen de armen en de benen.
Het is een man en hij is rustig. Hij staart naar de hemel.
De sterren zijn al weg hoor, je kan ze nu niet meer tellen!
Hij is niet slim geweest. Zwemmen met kleren aan, dan zink je natuurlijk.
Moet ik ze uit trekken? Wacht, ik trek ze even uit.
Kom je nu niet boven?
Ik kom wel bij je. Wat ben je rustig! Ik trek wel eerst mijn kleren uit, anders zink ik.
Het water is koud! Jij bent koud! Kouder dan het water. ik kan je verwarmen.
Sinds wanneer ben je hier? Ik ken jou niet.
Dus je bent hier zeker nog niet lang. Niet langer dan een dag.
Vox prima
De dag begint om zes uur 's ochtends en eindigt om zeven uur 's avonds. Zo is het goed. Elke dag gaat hetzelfde. Ik was mij vlak na het opstaan aan de gele lavabo en ook mijn handdoek is geel. Ik vind geel mooi. Dat heb ik ook aan Kristin gezegd. Zij zal ervoor zorgen dat ik steeds gele handdoeken heb.
Op dinsdag en vrijdag ga ik douchen. Ik hou van het water als het warm is. Maar als het koud is moet ik huilen en schreeuwen. Op een keer was het water koud. Dan kwamen Geert en Kristin om me eruit te helpen. Ik heb toen nog een hele dag gehuild en ik was ook heel erg bang, de ganse dag. Kristin zei dat het mijn eigen schuld was. Zij had de kraan op warm gezet en ik had eraan gedraaid. Dat weet ik niet meer, maar ik was toen heel boos op Kristin. Hoewel ik wel heel veel van haar hou. Zij houdt ook van mij. Dat heeft ze me gezegd en dat vind ik fijn. Dan wordt ik warm als ze mij een knuffel geeft. Toen heeft ze mij ook geleerd welke de warme kraan is en welke de koude. Koud is blauw en warm is rood. Ze vroeg of ik dat niet meer wist. Natuurlijk wist ik dat niet. Maar nu weet ik het wel en ik zal het nooit meer vergeten!
Vox secunda
Deze ochtend ben ik vroeger naar De Robber gegaan om er nog even langs het meer te lopen. We hebben met het team pas om negen uur afgesproken, maar ik wou toch nog eens het andere deel van het domein inspecteren.
Rond zeven uur kan je hier nog rekenen op de rust die een meer toebehoort. Tegen tienen komen dan de toeristen. De inkom braakt ze uit, ze rollen tot het gepaste strandstoeltje, of direct de vijver binnen. Daar hangen en jengelen ze de hele dag rond, tot het meer helemaal verzopen is onder de mensen met hun frisby's en ze uiteindelijk meer in de zonnemelk dan in water baden. Nu is er enkel een vrouw van bij de veertig. ze waad in het water, om te wennen aan de temperatuur, denk ik. Straks zal ze wel zwemmen.
Misschien is het een idioot voorgevoel dat mij door mijn geringe ervaring als archeoloog toegefluisterd wordt als bij een blinde ontdekkingsreiziger, maar volgens mij zijn we nog iets vergeten, hebben we iets urgent over het hoofd gezien, ik weet niet wat. Naar mijn mening wijzen de grondplannen er ook op.
Het meer waar we ons onderzoek doen, is zo'n typische put die een paar decennia geleden als zandwinning gegraven is voor de bouw van de snelweg hier een eind verderop. Vroeger was hier enkel weerbarstig natuurgebied, een broedplaats voor zeldzame vogelsoorten. Nu de put groter en toeristisch geworden is laten enkel de bedelduiven zich nog zien.
Bij de graafwerken toen is men niet op de site gestoten. Niet per toeval: dat hier de restanten van een Romeinse villa lagen vermoedde men toen ook al, maar om de een of andere duistere reden had men toen beslist die ondergronds gelaten. Te weinig steekhoudende bewijzen waarschijnlijk. Het is pas sinds de nieuwe uitbater dat het project van start is kunnen gaan. De man ziet er natuurlijk een vette kluif in. Na de vondsten wil hij hier graag een Romeinse nederzetting bouwen.
Vox tertia
Bonifaas en Florentijn stonden voor het meer. Nu zou de wereld niet ver meer zijn. De tocht had lang genoeg geduurd en was ook niet zonder gevaren geweest. Ze hadden zich moeten verbergen, rennen, sluipen, wegduiken en wachten. O dat wachten! Dat was zo zenuwslopend geweest. En dan ontstond er natuurlijk ook de twijfel, de angst en de drang om toch maar terug te keren. Om dan te gebaren dat deze toch niet had bestaan, een loutere illusie was. Wiens idee was het eigenlijk? Dat waren ze al vergeten.
Maar nu ze aan het meer stonden keken ze enkel nog vooruit. Naar hun droom over dat andere, dat onbekende, dat door een toevallige ontdekking voor hen een bestaan had gekregen en leven had opgewekt in hun houten hoofden. Zij hoopten er in de verte een glimp van op te vangen, maar ze konden niet over de horizon heen. Er was het meer en er waren de bomen.
Toen Bonifaas zich bukte om te drinken sprong er plots een kikker op uit het water. Hij schrok en zo scheen het, de kikker ook. Het dier keek argwanend spiedend en zweeg.
Misschien is het nog een van hen … van ons, dachten ze. Het dier kwaakte.
Kon hij praten, of niet? Vraag hem dan iets! Ja, maar wat? Ik weet het niet, vraag maar gewoon! Ja, maar is dat wel goed? Misschien verklikt hij ons? Weet ik het, toe doe nou gewoon! Ja, jij hebt makkelijk praten! Kan je niet zelf…
Kwaak!
…Volgens mij kan hij niet meer dan dat…
Kwaak! Kwaak! En de kikker verdween terug in het meer.
Ik denk, zei Florentijn, dat we bij de mensen zijn!
feedback van andere lezers- Emmeline
Wat is dit schitterend... Hier gauw ik echt van... Die structuur zorgt voor spanning, nieuwsgierigheid...
enkele een vraagje... de 3 verhalen zijn elk verschillend, maar is er ook een link? Oké, hier is de link water (en misschien gaat het wel over hetzelfde meer) maar is er meer... Zullen de 3 verhalen bijvoorbeeld later ook één worden? (je ziet dat ik me al helemaal laat meeslepen en je hoeft er heus niet op te antwoorden, want het zal me wss allemaal wel duidelijk worden...)
het intrigeert me zeker en ik zal zeker blijven lezen!!!
Knap gedaan!! Xx
lina_karin: dag emmeline,
Ivm je vraag over dat water: in een canon, zoals bij die van Bach of zo, wordt er steeds gewerkt met een of meerdere thema's: dwz: een of meerdere melodisch/e, ritmisch/e patro(o)n(en) dient/en als basis voor de compositie. Eerst wordt het thema zoals het is voorgesteld door een stem en die bouwt er dan op verder. Elke stem die aanvangt laat meestal ook eerst het thema horen zoals het is. Dit gegeven heb ik hier ook verwerkt in mijn eerste onderdeeltjes: elke stem begint met hetzelfde "thema", nl: meer, vijver, water. Het gaat dus niet bepaald om hetzelfde meer.
De verhalen zullen elkaar wel be?nvloeden, maar niet in die zin dat hun pad plotmatig of wezenlijk zal kruisen of zal samenvallen. De be?nvloeding zal vaak ook weer themagebonden zijn, het ritme van het verhaal,... en mss ook wel eens plotmatig, maar voorlopig nog niet.
bedankt in elk geval voor het hart dat je me onder de riem steekt! Voor deze publicatie was ik echt wel een beetje benieuwd naar de reacties... - Vansion
sterk en draagt al mijn belangstelling weg!
het voorwoord mag voor mijn part weggelaten worden (al waardeer ik je moeite) en lijkt me wat op summiere uitleg for dummies
nu even rap piepen wat je van poëzie bakt ...
lina_karin: dag vansion! muziek is je blijkbaar niet onbekend! toftof! denk toch dat het erbij moet,... voor de dummies dan :-)
dank je wel!
linax
|
