|
< terug
*www.rdx.be* - 011. het huis van wantrouwen
Die kunst ligt hem voor mij in het opmerken. En in het zien van verbanden die tot de verbeelding spreken. En in het spelen en bespelen. Misschien.
Op maandagochtend word ik zoals meestal vroeger wakker dan de wekker. Het eerste wat ik doe is mijn kamer luchten. Ik ben het niet gewend om met een gesloten raam te slapen. Maar die vettige kater wil ik volstrekt nooit nog in mijn bed. Goed, binnen een paar dagen heb ik een hor. Dan is dat probleem weer eens opgelost.
Douche, stevig ontbijt, mini-opruimbeurt. Mijn maandagochtendrituelen doe ik vandaag zonder dralen. Ik kleed mij voor de gelegenheid in het zwart. De teamvergadering zal voor een groot deel over Roger gaan. Over een anthologie die in februari zal verschijnen. Gratis voor de abonnees en warm aanbevolen voor alle andere lezeressen. Dat laatste door middel van een aankondiging zeven weken op rij, en gerotzooi met spaarpunten. Zeven weken…een rouwperiode? Vandaar mijn zwarte jurk. Voor één keer heb ik eens een reden om iets uit te kiezen. Meestal neem ik gewoon het volgende kledingstuk op rij. Ik weet dat veel vrouwen uren voor hun kleerkast staan. Moeilijk kunnen kiezen wat ze gaan aantrekken. Ik heb me al zo vaak afgevraagd waarvan ze het laten afhangen… Of het werkelijk zo is dat ze een boodschap willen leggen in hun combinaties. Of ze iets willen uitstralen of accentueren. Of ze zich anders voelen in dit dan in dat… Of ze dan werkelijk een verschil zien in de spiegel. En of wat ze dan zien enigszins kan voorspellen hoe anderen hen in de loop van de dag zullen bekijken en zien. Waarschijnlijk heb ik veel te veel fantasie. De commentaar van de dames op nieuwe spulletjes gaat zelden verder dan: "Mooi hé? " en "Waar heb je het vandaan?". "Dit staat je goed " hoor ik ook wel eens. Het klinkt meestal als een strofe in een liedje die er even goed niet had kunnen zijn.
Roger ligt nog steeds uitgerold op het salontafeltje. 'Générosité' klinkt beter dan generositeit bedenk ik. Ik sla er snel het woordenboek op na, maar geen enkele Nederlandse term drukt beter uit wat ik zie. Roger was Franstalig. Dat zal het 'm doen. Heel voorzichtig rol ik hem op en stop hem in het foedraal dat Marcel attent heeft laten liggen. Isabelle zal blij zijn, denk ik. Ze is een monument aan het oprichten waarin dit op zijn plaats is. Ze hield op één of andere wijze van Roger. Hoe ze naar hem keek, die keer in het cafetaria van het Cultureel Centrum, na dat cultureel uitstapje van onze eerder aculturele bende. Hoe ze hem begroette. Hoe ze naar hem luisterde. Roger was onverwacht ook aanwezig. Als afgezant van de televisie. De vrouwen bestormden hem met onbenullige vragen over zijn job. Ik zat er wat bij als het veertiende wiel aan de wagen. Tot hij heel voorkomend ook een woordje met mij wisselde over een artikeltje dat ik voor 'Connie' geschreven had. Ik had niet echt zin om met hem over mijn eigen werk te praten. Ik pakte hem op de actualiteit en vroeg doodgemoedereerd of ik binnenkort zijn loonbriefje in de krant gepubliceerd zou zien. Er was wat discussie geweest over de uitgaven van de openbare omroep. Als die al dan niet publiek moesten gemaakt worden. Of de overheid inzage moest krijgen in de lonen enzovoort. Marcel lachte, zijn lippen even breed als de randen om zijn gekke hoed. "Weet je wat?" knipoogde hij, "Voor mijn part mogen ze mijn hele hebben en houden confisqueren. Zolang ze mij mijn All Stars en mijn tong laten is het goed. Maar laat ze niet denken dat ik één vinger zal uitsteken om mij te verantwoorden voor mijn inkomsten of uitgaven. In een huis van wantrouwen kan ik niet werken." Iedereen had meegeluisterd. Toen werd het plots erg stil. Naargeestig stil. Alsof iedereen op dit eigenste moment God de Vader had gezien en ik, als enige, met mijn rug naar Hem toegekeerd stond. Even heb ik me toen afgevraagd of het hen aan iets deed denken dat eerder gebeurd was. Op "Connie". Of zijn ontslag daar misschien ook met wantrouwen of iets dergelijks te maken had gehad. Maar die gedachte had ik onmiddellijk met veel water weggesponsd. Neen. Roger was een pionier. Acht jaar op dezelfde plek was voor hem al veel.
Ik steek Roger met omhulsel en al in mijn rugzakje. Vlakbij een vermakelijk krantenknipsel over een Casanova-cursus uit de States, een dure opleiding voor onzelfzekere mannen die op korte termijn zoveel mogelijk knappe vrouwen willen dekken.
feedback van andere lezers- maridava
Zoals altijd prima geschreven. Roger was de stichter van "Conny" als ik het goed voor heb. Hoe kwam hij bij de openbare omroep terecht? Of heb ik iets gemist?
Maridava
Vansion: Dat moet later duidelijk worden ... - sinneskyn
Op naar het volgende hoofdstuk, knipsel van ..onzelfzekere mannen..in een rugzakje:) was een vermakelijk einde van dit hfdst..groetjes hil - mobar
Ik moet weer een beetje in het verhaal komen.
groetjes Mobar
Vansion: :) kom maar - drebddronefish
Awel(om jouw woord te gebruiken), ik denk dat ook weleens, hoe meer fantasie, hoe soberder je je gaat kleden. IK vraag mij af of ik ook weleens zou opgerold willen worden met omhulsel en al
Vansion: :) - harmandi
Niets op aan te merken. Morgen verder!
Vansion: komiek. denk plots aan een uitdrukking die - denk ik- van jou was: "aan de andere kant van de ruiten" ... klopt dat ? (sorry ... misschien vergis ik mij, al is mijn geheugen in zo'n dingen ijzersterk) ... het verwoordt wat dra zal volgen ... - feniks
heb je soms meer info over die Casanova-cursus ?
Ik ben wanhopig op zoek ! ;)))
Vansion: Iets dergelijks stond eens echt in De Morgen ... Het zijn charlatans, joh ... - Das
Is behoorlijk rustig voor jou doen. Geen kwakken en schudden van 't een op 't ander. Aangenaam om lezen én interessant ook wel. Geeft wel de indruk dat je serieus bezig bent. 'k Weet niet of ik dat wel zo aangenaam vind.
Zie je nu! Daar ga ik weer, aangenaam maar dan eigelijk ook weer niet. Duizenden meningen komen er in me op. Ik moet echt wel dringend stoppen met denken.
Vansion: Ik ben nooit serieus bezig, Das. Ik speel. Wel met man en macht. En alsof mijn leven ervan af hangt... zoals een koeienstaart. - geertje
wekkers die wakker worden, mysterieus verschijnsel... :O
(de semioticus in mij "speelt" op)
mooi an
g. - kronos
de reden waarom sommige vrouwen bepaalde kledij kiezen kan beter geschreven worden, althans volgens jouw niveau
iets, in dit of dat, wat,... té vaag
wat denk je?
Vansion: Zal eens moeten te rade gaan bij een échte vrouw, misschien ... of bij een échte vrouwminnende man ... Zelf heb ik daaromtrent weinig fantasie!
Maar je hebt gelijk. Deze passage typeert Tanne, maar het contrast zou rijker worden met wat meer "verve". Ik zal eens een Flair kopen. Is dat een goed idee?
Ik vind dit een kostelijke opmerking. Ik betaal je wel eens ééntje! Zal me voor de gelegenheid bewust aankleden!
|
