Volg ons op facebook
|
< terug
Kijk mama, ik kan nu vliegen!
Vanmorgen, drie juni, ging ik achter het scherm van mijn pc zitten. Vandaar uit heb ik ook zicht op de tuin en de zijkant van het huis en de garage van mijn achterburen. Ik wilde net een verhaal aanklikken toen ik buiten krijsende vogels hoorde. Ik keek door het raam en zag een jonge kauw op de tuintafel zitten. Hier en daar stak nog een donsveertje uit zijn borstveren. Hij krijste nog een keer om zijn ouders en hupte vervolgens op de leuning van een tuinstoel. Op de vensterbank en vandaar weer op de tafel. Vier kauwen kwamen aanvliegen en gingen op de nok van het dak van de achterburen zitten. Een kauw begon naar het jong bemoedigend te krijsen. Ik bleef het geheel gadeslaan en in mijn hoofd ontstond dit 'gesprek' tussen de moeder en kind.
"Hee Jan, hier ben ik. Hier op het dak. Kom op, vliegen jij! We dachten dat je achter ons aan kwam, maar nee hoor, we moesten je gaan zoeken."
"Maar mam, ik hoef niet te vliegen, huppen kan ook. Kijk maar."
Kordaat sprong de jonge gast van de tafel op de leuning van de tuinstoel.
"Wacht, ik versta je niet. Ik kom dichterbij."
Met een sierlijke boog vloog de kauw vanaf het dak op de beschermkap van onze luifel.
"Ik zei dat huppen ook kan, mam."
Meteen sprong de jonge kauw op de vensterbank en keek nieuwsgierig naar binnen.
" Aan huppen heb je niets als er een kat of ander gevaar in je buurt komt," mopperde de moeder. Spreid je vleugels nog eens goed uit en maak wat fladderbewegingen om je spieren los te maken."
Het jong sprong van de vensterbank terug op de leuning, vandaar weer op de tafel. Hij schudde zijn veren en maakte enkele vliegbewegingen. De moeder was ondertussen in een boom naast ons huis gaan zitten. De andere drie kauwen hielden vanaf het dak van de buren de omgeving nauwlettend in de gaten op gevaar.
" Zoon, zak wat door de knieën, vlieg naar de schutting en land daar op."
Met wat fladderende bewegingen sprong de vogel van de tafel af richting de tuinafscheiding. De kauwen op het dak begonnen hem aan te moedigen door luid te krijsen.
Met alle kracht die Jan had probeerde hij tegen de afscheiding omhoog te vliegen, maar hij kwam niet hoger dan èèn meter.
"Het lukt me niet mam, ik blijf wel huppen," hijgde hij wat in zichzelf teleurgesteld omdat een paar slagen toch goed gingen.
"Blaas even uit en probeer dan op die andere schutting te komen," riep de moeder om haar kind enigszins te troosten.
Dat deed de kleine. Een paar minuten later hupte hij op verhoging bij de andere afrastering, vandaar op de rand.
"Kom naar mij toe!"
De kauw vloog vanaf de boom de dakgoot van de buren in en bleef de kleine aanmoedigen. Jantje hupte via de schutting naar een muurtje en daar vanaf op onze schuur.
"Goed zo Jan, nu de garage op."
"Ja, maar mam, daar zit een gang tussen," piepte de vogel nog wat angstig.
"Daarom moet je ook vliegen en niet huppen."
Jantje raapte al zijn moed bij elkaar en sloeg zijn vleugels uit. Het lukte, zo trots als een pauw zat hij opeens op het platdak van de garage.
"Goed zo, je kunt het! Nu naar de bomen dáár vliegen, ik ga vast."
Ze vloog naar de bomen aan de andere kant van de weg. Jantje keek wat beteuterd over de rand van de garage.
"Doe het zoon, je kunt het," riep de vader vanaf de nok van het dak, " en wij vliegen met je mee!"
De jonge kauw aarzelde even, sloeg zijn vleugels uit en vloog richting de boom waar zijn moeder zat. De drie andere kauwen volgden hem. Luid krijsend riep de held: "Kijk mam, ik kan nu vliegen!
feedback van andere lezers- Emmeline
Ooh, zo'n lief verhaal... Als je kind zijn vleugels leert slaan...
(hou 'm dan maar wat in 't oog ;))
Xx
Henny: Heel waar! In dit geval hadden de kauwen het er maar druk mee. - Hoeselaar
Je bent een goed waarnemer en ook een natuur liefhebber en je hebt er een pracht van verhaal van gemaakt van hoe ouders hun kroost leren om op eigen benen te staan
Henny: Zeker als het vlak voor je neus gebeurt is het leuk om waar te nemen. Bedankt! - Ghislaine
Schattig verhaal. Kauwen zijn liever dan kraaien.
Henny: Dat zijn ze zeker en ook minder ban gan mensen - SabineLuypaert
zaaaaaaaaaaaaaaaaaalig (smile) en dan zeggen ze dat ik vreemd ban dat ik met poesjes babbel ;))
en proficiat met je vdd he ;)
Henny: Sarbine, ik babbel met al de dieren dus zo gek ben je nog niet. Bedankt voor je felicitatie. {} - lin
Heerlijk verhaal Henny. Het kan zomaar vertaald zijn uit de "kauwentaal". Lieve groet, lin
Henny: Ik loop vaak te bedenken wat er in die bollekes omgaat. Ook in de winter als er een stuk of vijf merels in de ochtend op de schutting zitten te wachten op brood. Echt zo van: komt er nog wat van! - muis
Henny, je hebt er weer iets super origineel van gemaakt!!
Prachtig gewoon
groetjes
Henny: Het kwam zo in mij op, alleen had ik wat moeite om het vorm te geven. Dank je. - libo
een lief verhaal en knap in elkaar geweven
liefs libo
Henny: Dank je wel. Het was ook leuk om te schrijven. - annedanvoie
hallo henny,
prachtig ,om te lezen ,mooi.
nog een zeer fijne avond,
groetjes en liefs,
Anne danvoie xxx
Henny: Dank je en voor jou ook alvast een fijne avond. - aquaangel
leuk :), zeker nu in het voorjaar overal dat vleugelgrut te zien is
Henny: Leuk is dat. Op dit moment ben ik met een paar verhalen bezig over Karel Krekel. Ik schrijf graag voor kinderen. xx
|
