naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Het feest deel zeven. Is er iets?

door rob

"Elf, je bent zo stil, is er iets?"
Ik vroeg het in een opwelling. Ik had haar leren kennen als vriendin en voelde haar gevoelens, haar onrust en, hier ver weg van de aarde en ons melkwegstelsel, een soort eenzaamheid. Niet dat ze zich alleen voelde. We waren nog verankerd aan dat vredige stelsel dat Dagpauwoog in zijn volle glorie boven ons zichtbaar maakte. Geen vorm van gevaar of dreiging. Toch verdween dat gevoel niet. Een gevoel van zekerheid dat er iets niet goed zat. Met haar. Niet fout, gewoon niet goed. Om dat gevoel kwijt te raken zou ik moeten praten, maar ik kon het gevoel niet eens plaatsen. Elf voelde aan alsof haar vleugels tegen elkaar plakten terwijl ze niet eens vleugels had. Het was geen strijd om die vleugels te spreiden, meer een gevoel van woede dat ze geplakt zaten. Ik wilde haar nog beter leren kennen.
"Rob, als je wilt kan ik helpen!"
"Nee Dagpauwoog, dat werkt niet. Als je mij haar gedachten zou laten lezen weet ik te veel en brengt dat de vriendschap in gevaar. Daar help je ons niet mee."
"Maar ik wil zo graag Rob. Het is hier zo vredig en zij zo onrustig. Zelfs het stelsel hier reageert daarop. Zie je die rimpels in die bruine ring? Dat doet zij."
"Dagpauwoog, zij kan toch geen melkwegstelsel vervormen? Dat kunnen jullie niet eens!"
"Rob dit is een stelsel van vrede waar elke onrust onrust veroorzaakt, en zij is onrustig."
"Ik zal proberen er wat aan te doen. Ik zal haar een vraag stellen en kijken wat ze zegt."
Ik voelde dat Dagpauwoog afstand nam.

"Elf, je bent zo stil, is er iets?"
Gewoontegetrouw zei ik "Nee hoor, niets." om meteen de afkeuring van Dagpauwoog te voelen.
"Hij is bezorgd, ik ook trouwens, waarom deel je het niet met ons?"
Ik dacht na, twijfelde, en nam toen een besluit.
"Wil je het werkelijk horen?" vroeg ik. "Misschien ga je daarna helemaal anders naar me kijken."
"Zou dat dan zo erg zijn?" ik voelde Dagpauwoog, bemoedigend, Rob keek me bezorgd aan, en ik begon aarzelend te vertellen.
"Ik dacht net dat ik nog nooit zo snel iets nieuws zonder nadenken uitgeprobeerd had. Er moest iets gedaan worden, en ik heb geholpen, zonder twijfelen, dat is nieuw voor me. Meestal durf ik dat niet, ben ik bang om te falen, of dat de anderen mijn werk niet goed genoeg vinden. Dat ik tekort schiet, niet aanvaard kan worden zoals ik ben. Soms denk ik dat ik altijd een masker moet dragen, dat ik nooit kan laten zien wie ik ben en wat ik kan."
Rob keek ernstig, ik zie dat hij zijn best doet om me te volgen, en ik vraag me af of hij het kan begrijpen. In mijn hoofd loopt de film van mijn leven, hoe ik elke keer weer mezelf vergat om anderen te plezieren. Anderen die dat normaal vonden, en steeds meer en meer van me verlangden. Hoe ik elke keer weer mezelf voorbij liep, en op het eind zo uitgeput was dat ik bijna wou opgeven, het allemaal de moeite waard niet meer vond. Net op tijd kwam toen Dagpauwoog, met een oplossing. Een oplossing die een uitdaging werd. En nu plots erg confronterend was. Ik wist niet hoe ik het verder kon vertellen. Ging rechtstaan en draaide me van hem weg.

Elf hield op met praten en draaide van mij weg. Ik had de vraag in haar ogen gezien of ik dit wel zou begrijpen. Ik dacht van wel maar...
"Rob dat heb jij verdomd goed begrepen!" waren de gedachten van Dagpauwoog.
"Ik weet het Dagpauwoog, ik weet het. Deze reis is voor haar een uitdaging die ze eigenlijk nooit aandurfde. Wie wel?. En het is haar gelukt de hindernissen te passeren. We moeten nu een methode vinden Schip in te halen en zoals we nu reizen gaat dat niet lukken."
Ik knijp Elf in haar nekspieren en ze draait zich om.
"Elf, je zelfvertrouwen is sterk gestegen en ik denk dat ik het nu wel durf te zeggen. Ik denk dat ik een methode weet om Schip in te halen maar het is niet zonder risico."
We keken elkaar aan en voelden de aanwezigheid van Dagpauwoog, wat het ook werd, dit ging lukken, met een dikke knuffel als resultaat.

feedback van andere lezers

• SabineLuypaert
  vergeet jij om anderen te plezieren?????? niou dat is pas een echte uitdaging voor dagpauwoogje zie (smile)
  rob: Ga snel even slapen meisje... Nee hoor, ik vergeet niemand te plezieren.;-))
• thijl
  Even pas op de plaats in dit wervelende verhaal? Prima geschreven.
  
  Vrijblijvende tip:
  
  -Rob dit is een stelsel van vrede waar elke onrust onrust veroorzaakt (...)--> twee keer onrust achter elkaar, kan wel, want is op zich niet fout. Maar het is qua stijl niet zo netjes, naar mijn mening. Wellicht zou je de laatste onrust kunnen vervangen door bijv. 'beroering' .
  rob: Inderdaad, even pas op de plaats.
  
  Dat twee maal onrust was dichterlijke opzet. Wellicht wat minder geslaagd, ik kijk er nog eens naar.
• Vansion
  net drie deeltjes gelezen
  was bijna weggegleden maar hier komt er gelukkig iets menselijks naar boven en dat maakt het surrea draaglijk
  en boeiend
  
  tot vervolgs!
  rob: Dat menselijke is omdat het ook werkelijkheid is.