|
< terug
De pendule 14
Deze opmerking hield natuurlijk geen steek, maar alleen de gedachte dat er over haar probleem gepraat werd zonder dat ze er zelf aan deel nemen kon, wrong. Ze zag aan het optrekken van Eva's wenkbrauwen en de starre blik, dat ze wel degelijk op Eva's ziel getrapt had. Nee, dit was een straatje te ver, dit kon ze niet maken. Eva die genoeg mensenkennis bezat wist ook wel dat deze opmerking niet echt gemeend was, maar uit een frustratie voortvloeide. Ze nam het haar vriendin dan ook niet kwalijk en wimpelde deze hele affaire met een kwinkslag af.
"Je bent kwaad op jezelf omdat je deze stoere bink niet nog niet in het echt zag en mee genieten kon van zijn welbespraaktheid. Trouwens, nadat hij hier wegging vroeg hij waar je eventueel te vinden was, ik vertelde hem dat je winkelen deed en waar hij dit vinden kon. Of deze Don Juan jou nog gevolgd heeft en of hij je gevonden heeft weet ik natuurlijk niet, maar aan jouw reactie te zien was het dus nee."
"Ik had wel het gevoel dat ik gevolgd werd maar of dat jouw man was weet ik niet, het voelde echt niet lekker. Trouwens dat product waarvoor ik naar de winkel was gegaan volgde men niet meer, zei de verkoopster. Ik ben ook nog op twee andere plaatsen geweest en ook zonder resultaat.
"Oh voor dat ik het vergeet die man komt morgen in de late namiddag terug en dan wil hij die krant wel eens zien. Ik heb maar toegestemd, is dat goed?"
Als instemming liet Lisbeth een brommend geluid horen. Ze haalde een klein pakje uit haar handtas te voorschijn en legde dit op de tafel.
"Dit was het toch dat ik voor je moest meebrengen, hé?" Ze hief dit nog eens op en toonde het aan Eva.
Het was eerst half tien toen iemand aan de voordeur belde. Eva liet per parlofoon weten dat de bezoeker tegen de deur moest duwen.
De man die zich onder aan de deur al kenbaar maakte, verliet de lift en zag dat de flatdeur al open stond en betrad de flat na geklopt te hebben en een hoorbaar "hallo."
Zo vroeg had ik u niet verwacht zei Eva, die zich snel een pull had overgetrokken en haar haren met een korte knik beweging in vorm legde.
"Komt u binnen mijn vriendin komt zo, ze is bij de bakker hier om de hoek en zal zo binnenstappen," wat dan ook meteen daarop gebeurde.
Eva had werkelijk niet overdreven, hier stond een man die zo bij Gucci van de catwalk kwam en hier zijn opwachting deed. Nadat deze Adonis ook nog eens zijn mond opende en de prachtige rij tanden liet zien, leek het alsof en zijn mannelijke stem nu de rest gaf en Eva in vervoering bracht.
Met zijn drie-en bezochten ze de havenstad waar Lisbeth en Franck voor enkele maanden deze pendule kochten. Ze zochten de plaats op waar ze toen hun auto parkeerden om zich zo een beeld te maken hoe dat ze toen gelopen waren. Na een paar rondjes doorheen de stad gemaakt te hebben vonden ze uiteindelijk dat parkeerterrein. Eerst liepen ze de verschillende zaakjes af en Lisbeth gaf daarbij commentaar van wat ze toen zagen en beleefden. Het liep al naar een uur toe dus wipten ze een restaurant binnen, bestelden drank en vroegen naar de laatste curiosawinkel die ze toen bezochten, maar de kelner moest het antwoord schuldig blijven. Na nog een paar maal nagevraagd te hebben zei een wat oudere kapper hen dat de gevraagde straat wel degelijk bestond en ze maar twee straten verder moesten zoeken maar dat winkeltje wat ze daar opnoemden al heel lang geleden verdwenen was. Hij liep even naar binnen en kwam met zijn vrouw terug die zoals hij ons vertelde hier uit de buurt was. Deze vertelde hen dat het winkeltje dat ze zochten al van in het begin van de tweede wereldoorlog getroffen was door een verdomde V twee. De oude vrouw die deze tragedie kennelijk nog niet vergeten was, verwenste de moffen van die tijd. Ja, nu waren het de goede maar dat was toen wel heel anders geweest, waarbij ze een ruk aan haar jurk gaf en het hoofd achterover sloeg.
Het drietal geloofde het hele verhaal niet want dat kon toch niet, maar de twee vrouwen wisten wel beter hun vergeelde krant en het oude garantiebewijs spraken een andere taal. Peter zoals hun begeleider zich noemde met de achternaam Jennings, lachte bij dit verhaal
feedback van andere lezers- muis
Zoals gewoonlijk Hoeselaar, prachtig geschreven. Ben eens benieuwd wat er met dat winkeltje gebeurd is. Het is alsof ze in een teletijdmachine gegaan zijn:)
groetjes
Hoeselaar: Ik kan en mag je niets verklappen.
Het is anders geschreven dan het originele boek - cehadebe
Alweer geweldig, maar bijna onderaan: Het drietal geloofde het hele verhaal niet. En dan... maar de twee vrouwen wisten wel beter.
Dan gelooft toch maar 1 het verhaal niet?
Hoeselaar: Ik denk dat je het niet aandachtig las anders was het je opgevallen dat ze met drie-en naar de havenstad reden en daar hun auto op een parking stalden. vandaar uit liepen ze nog steeds met hun drie-en op zoek naar dat winkeltje - Henny
Het verhaal wordt steeds raadselachtiger. Echt heel goed en spannend geschreven!
Hoeselaar: Dank je wel voor dit compliment - thijl
Uitstekend.
Vrijblijvend tipje:
-die zo bij Guchy van de catwalk --> Ik denk dat je 'Gucci' bedoelt?
Hoeselaar: Bedankt voor de goede tip, sommige eigennamen schrijf ik zoals met het uitspreekt
|
