naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

In this World - deel 10

door louisaatje

Er wordt niet gespiekt. Toch niet in mijn aanwezigheid. Tot vandaag dan. Jongen schrijft twee zinnen op een blad en legt ze binnen oogbereik van buurvrouw. Ondergetekende fronst haar wenkbrauwen. Blad wordt achteloos omgedraaid en op stapel gelegd. Ik doe alsof mijn neus bloedt en veel later ga ik eens een kijkje nemen. Ik neem het stapeltje ter hand om, zogezegd, naar mijn kennis van het Duits te peilen. En ja, de twee zinnen staan daar te pronken als de kolossen van Memnon. Geschiedenis in de woestijn van het Duits. Het bewijs is onomstotelijk geleverd. Twee zinnen = misschien twee extra punten op haar proefwerk? Is dat sop die kool waard? Ik besluit om er het zwijgen toe te doen, al staat hun schuld vast. En de boete? Ach, Dostojevski is al lang dood.

feedback van andere lezers

• Henny
  Soms moet je wel eens wat door de vingers zien. ;
  louisaatje: :-)
• ERWEE
  Ach, schrijvers nemen dingen van andere schrijvers over.
  Stravinsky nam in z'n Sacre stukken van Ravel over.
  Wat zoudn die gasten dat dan niet mogen?
  
  Prima gezet.
  louisaatje: hey, ben je erwee r
• Ghislaine
  Ach, wat een schattige juf.
  louisaatje: eh, soms....
• thijl
  Had ik maar een juf als jou als opzichter gehad..., het had me veel punten gescheeld ;-)
  louisaatje: ;-)
• muis
  Ach, voor die twee zinnetjes een heisha maken, het loont niet
  knap neergepend en ik ben terug bijgebeend!
  groetjes
  louisaatje: idd, dat vond ik ook, ik zal wschl ook goedgehumeurd en erg lankmoedig geweest zijn die dag, het is soms wel anders ...