Volg ons op facebook
|
< terug
Blind date (deel 2 van 3)
Deel 2:
Linde gilt en begint naar achteren te trappen. De onbekende houdt haar echter in een stevige greep en tilt haar naar een andere ruimte. Koortsachtig denkt Linde na. Wat was ze stom geweest om hier binnen te stappen! Ze kon zichzelf wel wat doen! Maar dat kwam later wel. Eerst ervoor zorgen dat ze zich bevrijdde van deze aanvaller.
Tot haar verbazing komt ze in een kamer terecht die verlicht wordt door talloze kaarsen. Even verslapt de grip om haar lichaam en ze begint als een waanzinnige te vechten om los te komen. De grip verstevigt zich echter direkt weer en ze kan geen kant op. Richting een groot bed wordt ze gesleurd dat op de grond is opgemaakt. Nee! Dat wil ze niet. Nog harder vecht ze om los te komen. Het lukt niet.
Thuis deden haar man Peter en zij wel eens voor de grap dit soort spelletjes en dan kon ze ook nooit loskomen. Ze heeft daar gewoon niet genoeg kracht voor. Was Peter nu maar hier! Ze vloekt en tiert en scheldt haar belager uit, dreigt met van alles. Dan wordt ze op het bed geworpen. Onmiddellijk zet haar belager zijn knieën op haar bovenbenen, waardoor ze helemaal klem zit. Haar armen zijn nu wel vrij! Ze probeert bij de capuchon te komen, om die weg te trekken, maar één van haar armen wordt vastgepakt en ze voelt de lus van een touw om haar pols strakgetrokken worden. Gillend vecht ze om los te komen. Ook haar andere arm wordt vastgepakt en in een touwlus getrokken. Daarna trekt haar belager via weer een ander touw de twee lussen strak. Hij gaat van haar af en ze worstelt wat ze kan, al vloekend en tierend. Haar handen blijken boven haar hoofd samengetrokken te worden. Vervolgens gaat er via de bedrand een gemeenschappelijk touw naar een balk, die schuin over de ruimte loopt. Haar belager loopt weg. Hij heeft geen woord gesproken.
Linde kijkt rond. Ze is ten einde raad. Zo gemakkelijk laat ze zich niet pakken! De ruimte wordt flikkerend verlicht door de kaarsen die in het rond staan. Het ruikt heerlijk naar bloemen. Verder is de kamer kaal op wat doeken na aan de wand. Behalve het bed staat er een tafel met twee stoelen. De tafel is bedekt met een rood tafelkleed, waarop een bos rode rozen in een vaas staat. Eigenaardig! Hoewel het buiten koud is, is het hier binnen behaaglijk warm. Linde is nog doornat en haar lange haar is weer in haar ogen terecht gekomen. Ze kan met haar benen boven haar hoofd komen, maar heeft daar niet veel aan. Hoe krijgt ze haar handen los?
Opeens komt haar belager weer binnen. Hij heeft nog steeds de natte cape aan. Ze scheldt hem uit voor lafaard, teringlijer, kankerhoer, alles wat maar bij haar op komt. Tot haar ontsteltenis ziet ze dat hij een doek vast heeft. Die doek bindt hij bij haar als blinddoek voor, hoe ze ook probeert dat te voorkomen. Ze trapt hem waar ze hem maar raken kan en tot haar voldoening kreunt hij een keer als haar trap echt flink raak is.
Daarna lukt dat niet meer, want ze ziet totaal niets meer.
Nu moet ze het van haar gehoor hebben en spitst haar oren. Elk geluid dat ze hoort kan nu belangrijk zijn om hem te kunnen raken. Dara hoort ze hem de regencape af doen en op de grond werpen.
"Goh, nu durf je wel, hè, lafaard. Mag ik niet weten hoe je eruit ziet? Ben je zo oerlelijk? Dat moet haast wel met zo'n slecht karakter. Dat straalt natuurlijk uit naar je gezicht".
Onmiddellijk heeft ze spijt van haar woorden, want daardoor heeft ze niet op tijd door dat hij naar het bed komt en direkt op haar benen gaat zitten.
Twee knieën voelt ze links en rechts van haar. Ze houdt zich stil. Angstzweet loopt onder haar blinddoek vandaan. Hij is ook stil. Ze rilt en voelt opeens een handdoek over haar gezicht en armen gaan. Ze is door en doornat. Het zomerjasje dat ze draagt, kan absoluut niet tegen regen en plakt aan haar lijf. Vervolgens voelt ze hoe haar jas van voren wordt losgemaakt en open valt. Dan schrikt ze. Haar topje wordt iets omhoog getrokken, waardoor haar navel bloot komt te liggen. Wat erger is, ze voelt iets kouds dat tegen haar blote buik wordt gelegd. Iets van metaal. Een mes? Bewegen durft ze zich nu niet meer. Zelfs haar adem houdt ze in, zo bang is ze.
feedback van andere lezers- Thomas
dit is spannend!
lin: Jaja, huiver en ril... Derde en laatste deel komt morgen. Dank voor je reactie Thomas - muis
Weer een spannend stuk waar ik van genoten heb.Mooie opbouw en goede uitwerking van personages. De sfeer zet je ook goed neer.
Eén klein opmerkinkje: persoonlijk vind ik dat in de volgende zinnen iets te veel knie-gedoe in voorkomt. Zo dicht op elkaar. Maar dit is slechts een persoonlijke mening.Wie ben ik?
"Ze heeft onmiddellijk spijt van haar woorden, want daardoor heeft ze niet op tijd door dat hij neerknielt op het bed en direkt op haar benen gaat zitten.
Twee knieën voelt ze links en rechts van haar. Hij zit precies ter hoogte van haar knieën"
Ben benieuwd naar het volgende stuk Lin!
groetjes
lin: Je hebt gelijk Muis. Teveel knie?n zie en voel ik daar. Ga ik iets aan veranderen. Dank voor je opmerkzaamheid! - Emmeline
Spannend zge!!!
Ik ga snel snel deel 1 es lezen :)
Xx
lin: Jij begint midenin, gaat dan naar het begin en leest morgen het einde ;)? Dat kan hoor! Bedankt voor je reactie! - SabineLuypaert
IEEEEEKS:o oioi als dat maar goed afloopt breeeee
heel sterk weer (en ik heb nog niet gezakdoekt (smile) we maken vorderingen)
lin: Nee, is niet zo'n snotterverhaal geloof ik ;)
Dank je Sabine, morgen laatste deel. - Misty
Twee delen achter elkaar gelezen, ik kijk uit naar morgen.
lin: Bedankt! Komt er zo aan, groetjes lin - Mistaker
Nou ik ben benieuwd hoor, het leest heel lekker!
Groet,
Greta
lin: Blijven lezen zou ik zeggen. Heel fijn om te horen overigens, groetjes, lin - thijl
Goeie spanningsboog, die strak gespannen blijft!
lin: Dat is een groot compliment! Dank je wel, groetjes, lin
|
