naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

geen titel

door louisaatje

Deeltje 13 van mijn dagboek bestaat. Goed verstopt. Niet voor publicatie. Wegens te intiem. Daar dient een dagboek toch voor, voor je diepste zielenroerselen? Voor beschouwingen die je ziel blootleggen, waarin je ware aard tevoorschijn komt? Je pelt jezelf als een ui, rok voor rok. En dan is er geen weg terug meer. Je hebt jezelf op de snijplank gelegd, zichtbaar voor iedereen, fijngehakt en opgebruikt.

Liever niet. Ik koester die kern. Ik houd hem in het donker van mijn zinnen. Ik voer je lekkere beetjes, doe je watertanden, laat je hangen op de rand van de appetijt, maar nooit serveer ik me helemaal. Eet jij maar tussen de regels. Smakelijk!

feedback van andere lezers

• ERWEE
  Als 't echt autoio is over dat deeltje 13 dan moet het maar weg gehouden worden van het daglicht.
  
  Als't zogenaamd toch schrijfse fictie is, vind ik het een geweldige schrijfvondst om het in 14 over 13 te hebben.
  louisaatje: zullen we het in het midden laten ? ;-)
• muis
  :) Het "te intiem" kan overal naar toe gaan:) prettig, stout, boos,... .
  Geheimen zijn toegelaten Louisaatje
  Kort maar knap stukje
  groetjes
• Henny
  Mooie metaforen. Graag gelezen.
  louisaatje: blij dat je leest