|
< terug
Memoires van een jonge dorpsmuzikant. Deel 8.
Andermaal was de viering naar aanleiding van het behaalde resultaat voorbij, alsook de jaarlijkse Sint-Martinusviering van 11 november. Omdat ik het muzikale beleid van de heer Otten niet langer kon volgen, zette ik een zekere procedure op touw ter voorkoming van het algehele verval van onze harmonie.
Vermits de heersende toestanden tijdens meerdere repetities mij voorkwamen als de situatie die ik bij de fanfare van Kotem-aan-de-Maas had zien ontstaan, trachtte ik me daartegen te verzetten.
Deze procedure verliep als volgt:
Op een vrijdagmiddag, eind november 1973, ging ik aankloppen bij Albert Warson, onze ondervoorzitter. Volgens eigen zeggen kon iedereen steeds bij hem terecht als er problemen van welke aard mochten zijn met betrekking tot onze muziekvereniging.
Mij was een zeker gerucht ter ore gekomen dat erin bestond dat de heer Otten tegenover enkele andere betuursleden, waaronder de heer Henry Op 't Steen, een bepaalde uitspraak gedaan had met mijn persoon als onderwerp.
Het ging er om dat indien hij niet meer in staat zou zijn om zijn taak als dirigent waar te nemen vanwege zijn reuma, ik het werk dan maar moest overnemen.
Door de algemene gang van zaken kwam deze uitspraak bij mij over als: hier is de wankele kruiwagen, rij er maar mee verder.
Ik stelde me de vraag of dit inderdaad enkel een gerucht was, dan wel of het misschien de bedoeling van de heer Otten was om allerlei reacties los te weken en op te snuiven ten overstaan van dit idee, en met betrekking tot mijn persoon. Wellicht rekende de dirigent zelfs op een reactie van mijn zijde.
Volgens mij had ie dit plan ook gewoon met mezelf kunnen komen bespreken in plaats van het aan te kaarten tegenover derden.
Over dit alles, de a-muzikale sfeer, het beleid van de dirigent, en de diverse flodderende toestanden, ging dus mijn gesprek met ondervoorzitter Warson.
Deze beloofde mij contact te zullen opnemen met enige andere bestuursleden. Tevens zou hij mij dan op de hoogte brengen van wat er uit deze gesprekken naar boven gekomen was.
Hier wil ik er een eerste maal op drukken dat het geenszins mijn bedoeling was het vertrek van de heer Otten in de hand te werken of te bespoedigen. Zoals zich eerder had voor gedaan bij Sint-Jozef Kotem. Wel was het mijn bedoeling er voor te zorgen dat het met onze vereniging niet dezelfde weg zou opgaan als in voornoemde gemeente.
Ik wilde enkel voorkomen, in het voordeel van dit nog jonge harmonie-orkest, dat de sfeer van de laatste maan(den) te Kotem zou overgenomen worden. Als dat al niet voor een deel zo was.
Na mijn gesprek met ondervoorzitter Warson was afwachten het enige wat ik kon doen.
Talloze keren ben ik in die periode, einde 1973-begin 1974, buiten mezelf van kwaadheid thuis gekomen van repetities of vergaderingen, omdat ik zag dat de troebele en lankmoedige sferen alsmaar bleven aanhouden.
feedback van andere lezers- muis
daar wordt je idd moe en kwaad van.
Een ophefmakend stuk dit:)
Groetjes en tot morgen
ERWEE: Als mensen een monipolie nastreven zorgt dat bij anderen voor slapeloze nachten.
Morgen ja, maar zeer bedankt voor vandaag. - SabineLuypaert
wat een paljas zeg, fladdernde toestande, benieuwd wat er uit de bus komt (smile)
ERWEE: Reken maar dat er nog iets uit de bus gaat komen.
Very thanks! - Henny
Tja, dan gaan ze stoken en roddels verspreiden. Het is overal hetzelfde...
ERWEE: Zo'n kleine vijfendertig jaren later zou Ren? Corvers kunnen lachen met je opmerking.
Toen echter . . .
|
