|
< terug
In this World -deel 19
Zegt iemand vandaag: ' Ik ben pas gelukkig als al mijn dierbaren gelukkig zijn. Dus ik ben nooit gelukkig. Op mijn vijftigste wil ik hier verandering in brengen. Ik wil gaan leven. Het gat tussen mijn twintigste en mijn vijftigste is een gapende afgrond waar ik voortaan omzichtig wil rondlopen. Mijn weg wordt de weg bergop zonder omkijken of er achtervolging dreigt. Niemand verandert in zout als ik af en toe uit mezelf treed en met een liefhebbende blik mezelf aanschouw. Als een schilder bekijk ik het schilderij dat ik ben, neem rustig de tijd voor een likje verf hier en wat schittering ginds. En ik zie dat het goed is.
feedback van andere lezers- Theo_Roosen
Ja, zeggen we dat niet allemaal op ons vijftigste ? Ik hoop dat je wensen en voornemens een gelukkig mens van je zullen maken. Kijk niet om ! The past is the past ! Het beste, Theo.
louisaatje: thx! het is de neerslag van een gesprek dat ik gisteren op een feestje had: iemand had een glaasje (te veel) gedronken en vertelde dit. het trof me echt, dus ik moest het alleen nog een beetje vorm geven - ERWEE
Is alweer in orde, dit stuk.
louisaatje: ikke blij! - muis
Het leven begint naar het schijnt op 40. En hier is het al op 50. Shit, nog 12 jaar wachten, snif, snif:(
Mooi geschreven, ook knap beeldend Louisaatje
groetjes en het ga je goed
louisaatje: thx. En maak je geen zorgen, het is niet autobio, ik ben een soort spons... ;-) - Ghislaine
Alle dagen zijn nieuw, al schijnt de zon niet. Iets banaals kan die doen schijnen. Een bloem langs de weg. Een mooie vogel in de tuin. Er is zoveel om gelukkig te zijn.
louisaatje: yeah, that's the spirit, ik schrok ook van deze ontboezeming, hoor - Henny
Geluk vind je in kleine dingen en die moet je koesteren
|
