Volg ons op facebook
|
< terug
Gluren in het park
Toegegeven, het is niet de meest ideale plek om duurzame vriendschappen te bezegelen maar mij heeft het steeds weer gefascineerd. Je ontmoet er de meest exotische typetjes. Hoewel - ik kijk altijd even om me heen of er zich geen buren binnen gehoor- en gezichtsafstand ophouden. Niet dat ik iets tegen mijn buren heb, maar ik vind het altijd een tikkeltje gênant. Niet voor mij, want ik ben geheelonthouder, maar dat kan je, als ik zo naar de inhoud kijk van de kartons die ze sleuren, niet van iedereen zeggen.
De eerlijkheid gebiedt me te vertellen dat ik hierover geen statistieken heb verzameld en dus niet echt kan weten of hun bezoek wekelijks, maandelijks of sporadisch is. Ik heb geprobeerd mijn bezoek telkens op hetzelfde tijdstip te doen plaatsvinden, maar na verloop van tijd heb ik die intentie moeten opgeven. Blijkbaar dachten zij er anders over en maakten hun opwachting op diverse momenten van de dag. Misschien wel opzettelijk, om eventuele confrontaties uit de weg te gaan...
Hoe dan ook, het is steeds weer een moment waar ik naar uitkijk, dat wekelijks bezoekje aan ons park. Vooral na die keren dat je avondrust werd verstoord door een luidruchtige barbecue. Hoe luidruchtig, dat merk je dan aan het aantal lege wijnflessen dat ze bij hun eerstvolgende bezoek in de containers deponeren. Met een beetje geluk kan je ook meteen zien of ze er een goede smaak op nahouden en welke supermarkt hun voorkeur geniet.
Afgezien daarvan zijn er de "abonnees": zij die er blijkbaar - zoals ik - een vast schema op nahouden en als een Zwitserse koekoeksklok elke zaterdag opduiken. Zowel buren als niet-buren.
Zo is er die grijzende altijd glimlachende heer, ik schat dat hij niet veel ouder is dan ik, die steeds opnieuw elke zaterdag met de fiets komt. Achterop een grijze zak. Hij stalt zijn vervoersmiddel tegen de afrastering, verwijdert de snelbinders rond de zak en deponeert de inhoud netjes in de PMD-container. Twee blikken halfvette melk en twee blikken fruitsap. Van een dure kwaliteit. Zowel het fruitsap als de melk. Je zou verwachten dat hij zich met een BMW of Mercedes verplaatst. Of ten minste een peperdure fiets met een verchroomde bagagedrager en twaalf snelheden. Niks daarvan. Gewoon een fiets die, hoewel ik geen expert ben, me de indruk geeft dat hij er de Duitse bezetter tot diep in Flanders Fields mee heeft achtervolgd.
Mijn favoriete buur woont twee deuren verderop - links van mij voor diegenen die van precisie houden. Hij niet. Precisie is bij hem ver te zoeken, ik zou zelfs durven beweren dat het niet aanwezig is. Uit zijn grijze Opel haalt hij van de achterbank drie dozen waar de melkkartons, bierflesjes, conservenblikjes en Tv-programmabladen uitpuilen. ( Eenzelfde hoeveelheid, zij het dan zonder Tv-programmabladen, wacht geduldig in de koffer.) En dan start het heen en weer lopen tussen de verschillende containers. Niet één keer, niet twee keer, honderd keer...
Ik ben er niet in geslaagd uit te dokteren hoeveel kilometers hij er op het einde van zijn bezoek heeft opzitten, maar hij zou geen slechte beurt slaan bij marathonevenementen.
En dan is er het blondje, dat alle historische definities van blondjes aan haar laars lapt. Een figuurtje waarvoor je best een uurtje langer met lege blikken zou rondlopen maar vergis je niet, wees op je hoede. Haar stem stijgt regelmatig en duidelijk hoorbaar boven het rumoer van de verbrandingsoven uit. Elk zijn mening uiteraard, maar zij is het zelden eens met de bestemming van bepaalde van haar meegebrachte ingrediënten en haar blonde haren wapperen strijdlustig in het rond wanneer zij ontkennend in de clinch gaat met de officiële instanties. Het moge tijdsverspilling zijn, maar het brengt uiteindelijk een beetje kleur in het monotone van mijn parkbezoekjes.
En dat de huidige hittegolf de aanvoer van afgemaaid gras en vijverplanten middels een niet te ignoreren geur van ver aankondigt, neem ik er graag bij.
© Eric
feedback van andere lezers- Theo_Roosen
Technisch heel goed uitgewerkt. Aangenaam om lezen. Ook een pittig tempo. Groetjes, Theo.
eric: Dank je wel, Theo! - ERWEE
Prima stuk inderdaad.
eric: Was ook een dankbaar onderwerp...
Bedankt Erwee! - SabineLuypaert
oo eric, wat een zalig verhaal,, vooral de strijdlustig waperende haren deden hier een spontane grijns opwekken (smile)
eric: Tja, die haren h?, dat heb je met blondjes...
Dank weer, Sabine! - erinneke
Omdat ik gek ben op parken en parkontmoetingen moest ik dit gewoon lezen. Heel sterk geschreven, leest erg vlot en voert je helemaal mee...
eric: Mijn voorkeur gaat uit naar parken met honden en vijvers en knuffelmensjes, maar ook dit soort parken heeft z'n charme...
Dank weer, Katrien! - cehadebe
Lekker verhaal
eric: Dank voor het lekker vinden!
|
