naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

de messenwerper

door erinneke

We waren het jaar 1934 en ik zwierf doorheen mijn dagen in Memphis, Tennessee. De depressie die mijn land getroffen had, tekende ook de wereld zoals ik hem elke dag aantrof. Hongerig en werkloos bood ik me aan bij het circus dat doorheen onze stad trok. De baas zag geen aanwinst in mij en stuurde mij wandelen. Teleurgesteld verliet ik het terrein tot plots de messenwerper naar me riep. Als ik wilde, kon ik hem assisteren in zijn act. Ik hoefde er niets voor te kunnen. Enkel doodstil te staan gedurende niet meer dan vijf minuten per show. Het idee eten op mijn bord te vinden, dwong mij op zijn voorstel in te gaan.

De messenwerper was een jong en duister man van weinig woorden. Er hing een sfeer van spanning om hem heen. Omdat ik geen ervaring had met het circus en mij ongemakkelijk voelde, volgde ik hem overal. Op geen enkel ogenblik toonde hij interesse in mijn aanwezigheid. Op geen enkel ogenblik sprak hij mij aan. Elke middag oefenden we de act, elke avond voerden we hem uit om de toeschouwers te plezieren. Ik deed wat van mij verwacht werd en stond doodstil tegen de houten roos. Mijn ogen hield ik steeds gesloten. Doodsangst was elke keer mijn deel. Terwijl de messen langs mijn armen en benen in het hout sloegen, concentreerde ik mij op de maaltijden die ik hiermee verdiende.

Naarmate de tijd verstreek en wij doorheen het land trokken, geraakte ik gefascineerd door de messenwerper. Ik bewonderde zijn gespierde voorkomen en was betoverd door zijn mysterieuze zwijgen. Steeds meer verlangde ik naar hem en trachtte zijn aandacht te trekken. Ik werd gek van frustratie toen mijn begering onbeantwoord bleef en zocht steeds wanhopiger naar manieren om door zijn pantser te geraken. Maar niets bleek hem te raken.

Mijn totale devotie aan hem werd zo overweldigend dat ik op het punt kwam waar ik hem gedurig wilde zien. En zo gebeurde het dat ik tijdens onze act mijn ogen opende. Gedurende een fractie van een seconde keek hij mij recht aan. In zijn blik zag ik verbazing en pure liefde. In zijn hand merkte ik een miniscule trilling, veroorzaakt door de afleiding die mijn blik met zich had meegebracht. Zijn mes trof het midden van de houten roos.

feedback van andere lezers

• thepuppy
  Leuk neergeschreven
  Maar die houten roos is toch niet het hart hé.
  Anders kan je het verhaal niet meer neerschrijven. Als het zo is zeg dan dat dat mes je been raakte of zo.
  
  Groetjes,
  
  thepuppy
  erinneke: dat heet dan artistieke vrijheid
• teevee
  ...messen langS mijn armen...
  
  Weer een mooi verhaal
  waar niemand aan kan ruiken
  en een leerzame les:
  zintuigen gebruiken!
  erinneke: bedankt voor je reactie en waardering
• ERWEE
  Prima vondst (1934), vlot te lezen, technisch dik in orde.
  erinneke: bedankt Erwee, ik ben erg blij met je waardering voor dit kleine verhaaltje
• Theo_Roosen
  Weekend. Pas ontwaakt. Nog niet goed wakker. Wat ontwaardt mijn lodderig oog op het scherm ? Erinneke met het bottineke.
  Even verhaaltje gelezen. Weer reuze bedacht. Graag gelezen.
  Gevolg : goed morgenhumeur ! Groetjes, Theo.
  
  erinneke: mercietjes Theo, dat doet plezier en zo'n ochtendhumeur goedmaken is altijd een mega compliment he... Erinneke met het botinneke
• RolandBergeys
  -tikfoutje: messenwerpen ipv -werper;
  -wilde, komma, kon ik hem assisteren;
  -oefenden we;
  -geraakte ik, niet raakte;
  -trachtte, twee t's;
  -door zijn pantser te geraken, niet raken (raken is je doel treffen,
  geraken je doel bereiken).
  
  
  Wel leuk, ja.
  
  
  erinneke: mercietjes voor de perfecte taalkundige ondersteuning en waardering
• kapiteinsebbos
  leuk verhaal!
  erinneke: het is eigenlijk een beetje een droevig verhaal, maar mercietjes
• Ghislaine
  Auw.
  erinneke: lol, ik had een beetje schrik dat het niet duidelijk zou zijn, maar jouw reactie spreekt boekdelen
• emmerik
  Voel je niets voor een goed SF-verhaal?
  erinneke: ik heb weinig tot geen ervaring met SF. Het enige wat ik ooit in dat genre gelezen heb is de trilogie van Dune... bijgevolg vrees ik dus dat het schrijven ervan mij niet erg goed zal afgaan
• fenk
  Een mooi vervolg van dat andere verhaal op deze site ("het meisje op de brug" van "messenwerper").
  erinneke: hey Fenk, je moet mijn inspiratiebronnen niet zomaar vrijgeven, dat is niet goed voor mijn imago...
  x
• Gaya
  mooi, vooral he laatste deel. leuk geschreven.
  
  erinneke: bedankt voot je compliment
• muis
  Spannend geschreven, goed onderbouwd.
  groetjes
  erinneke: bedankt voor alweer een positieve reactie
• SabineLuypaert
  URGHHHH die houten roos??? waarhing die,??? (ons moeke heeft me alzeleven gezegd, kinneke, mannen die met messen spelen, oppassen zenne (maar ja, die begering he hahahah)
  erinneke: lol, mannen die spelen moet je altijd voor oppassen, waarmee ze spelen is daaraan ondergeschikt
• Vansion
  De slotzin is de moeite!
  
  Ik zou graag eens willen weten hoe "pure liefde" er eigenlijk precies uitziet. Eigenlijk vind ik die zin een beetje slapjes...
  
  Ik wens je toe dat je ooit inziet dat de bekommernis om reputatie talent in de weg staat.
  erinneke: hey vansion, ik zit geen barst in met reputatie op welk vlak dan ook, dat is niet meer dan een grapje en een knipoog... Wat betreft het flauwe van een zin als pure liefde geef ik je absoluut gelijk. Het is bij gebrek aan inspiratie dat ik het maar liet staan, maar het draagt inderdaad niet genoeg bij aan het verhaal...
• koyaanisqatsi
  Ik stond op het punt te zeggen: doe een keer een stapje opzij tijdens de uitvoering van de act, dan zal hij je wel opmerken. Maar een blik kan wonderen doen natuurlijk.
  erinneke: bedankt voor je feedback en waardering

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 26

Uitstekend: 1 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 1 stem(men)