|
< terug
Memoires van een jonge dorpsmuzikant. Deel 12.
Het overgrote deel van onze volwassen leden had natuurlijk totaal geen idee van heel de gang van zaken. De meesten waren veelal tevreden met een meelopersrol.
Er deed zich alweer een nieuw feit voor waardoor bij mij het idee om hier ooit te zullen opstappen alsmaar vastere vorm kreeg.
Onze lokale voetbalploeg behaalde de kampioenentitel in Vierde provinciale. Uiteraard moest dat gevierd worden en de beide muziekverenigingen uit ons dorp zouden bij die viering van de partij zijn. Daar ik door andere muzikale bezigheden gedurende een paar weken niet aanwezig had kunnen zijn op de repetities bij Sint-Martinus, was het belangrijk om zeker de laatste herhaling wel te kunnen meemaken als voorbereiding op de kampioenenhulde.
Zo gebeurde het ook. Deze repetitie zou aanvangen om 20 uur, maar toch liep het alweer zo dat de eerste noot maar geblazen werd omstreeks 20.21 uur. Meerdere sukkelachtige toestanden zorgden er met de regelmaat van de klok voor dat die avond niks liep zoals het zou kunnen of moeten. Het werd kwart voor negen. In een tijdspanne van zo ongeveer drie kwart uur hadden we het gepresteerd om één mars een maal door te spelen. Om precies 21 uur eindigden we diezelfde mars voor een twee keer. Van dan af verliep een en ander een weinig vlotter. Om 22 uur, tijdstip waarop de herhaling zou aflopen, waren er nog enkele nummers te spelen wat meebracht dat de eerder verloren tijd nu plots nog diende ingehaald te worden. Een bedoening die gekenmerkt werd door een onverantwoorde bedrijvigheid die dus ver over tijd liep.
Op dat moment schreef ik in de nota's die ik over de tijd was beginnen bijhouden het volgende:
Wanneer de leiding met zulke toestanden akkoord kan gaan is dat hun probleem. Niet langer het mijne. Ik kan deze gang van zaken niet langer aanzien.
De kampioenenviering van de lokale voetbalploeg achter de rug, maar enige weken later deed zich opnieuw een gelijkaardige gebeurtenis voor. Ditmaal betrof het een uitstap in eigen dorp die zou doorgaan op een zondagvoormiddag einde juni 1975. Afspraak was om stipt om 10.30 u. te vertrekken aan het eigen lokaal. Het werkelijke vertrek zou echter pas een half uur later plaatsvinden. Van accuraat besturen van dergelijke vereniging was er dus andermaal weinig te merken. Ik liet het maar op z'n beloop. Alhoewel diep vanbinnen ook het kookpunt weer bereikt werd. En blijkbaar waren er die zondagvoormiddag meer mistevredenen.
We maakten onze dorpsuitstap waarbij een tweetal cafébezoeken werden gedaan. Bij de terugkeer in ons lokaal werd er een nieuwe afspraak gemaakt om een week later een gelijkaardige uitstap te doen naar aanleiding van de jaarlijkse dorpskermis. Bij deze mededeling kregen we evenwel ook te horen dat er in de volgende week geen repetitie zou doorgaan.
De heer Otten zou namelijk een reisje gaan maken. Zijn goede recht, natuurlijk.
feedback van andere lezers- erinneke
en alweer graag gelezen
ERWEE: Zeer bedankt hoor. Ik ga nu toch stilaan een passage proberen weg te laten uit het geheel, vermits nog al veel broek van hetzelfde laken.
En alzo snel naar de afloop toe. - SabineLuypaert
pff dien Otten sorry zenne;)
wanneer loopt uw emmerken over????
ERWEE: Ga nu proberen een passage over te slaan wegens aldoor hetzelfde emmerken.
En dan . . . .
Zeer bedankt hoor!! - muis
Een bestuur dat toelaat dat iedereen te laat komt, is geen bestuur. Wat een toestanden!!
groetjes
ERWEE: Laten we zeggen dat ze allemaal tandpijn hadden.
Aan de tand des tijds.
Of iets van die strekking.
Zeer bedankt! - Henny
Hier word je toch simpel van! Wat een gedoe.
ERWEE: Eigenlijk een leuke uitdrukking. Maar inderdaad . . .
Zeer bedankt hoor!
|
