|
< terug
bij de eendjes
Ik brak het brood en gaf het aan de eendjes. Maar de eendjes hapten niet toe. Zoals de duisternis het licht niet aannam, secundum sint Jan.
Op slag voelde ik mij een verwend kind gezien mijn kiekachtige verleden. Het is mijn job elke dag de kippen te voeren. Zelfs de haan is er altijd als de kippen bij om mijn gave op te pikken. Tot kokhalzens toe. Deze eendjes vonden mij wellicht opdringerig. Ze hingen uitdagend in het wateroppervlak dat het spiegelen niet kon laten.
Ik stond daar dus maar wat aan te modderen met mijn blote voeten in het zompige gras. Er begonnen warempel al vliesjes tussen mijn tenen te groeien. Mijn lichaam past zich altijd onmiddellijk aan aan mijn publiek. Op den duur begon ik mijn eigen vingers te verkruimelen. Tot medelijden zijn eenden nu niet echt te bewegen. Maar deze waren redelijk beschaafd. Ze kwaakten mij toe:
- Wil je erover praten?
Dat wou ik zeker al wist ik niet goed waarover. Ik knikte dus maar gewoon. Mijn knieën knikten mee onder de gewichtigheid van gespreksonderwerpen die de moeite lonen. Na de broodbrokken gooide ik dan maar de bal in hun kroosrijke kamp:
- Waarover wil je dat ik praat?
De eendjes haalden verveeld hun schouders op. Dat maakte me aan het lachen. Het is een raar zicht: eendjes die hun schouders ophalen. In feite heb ik er nooit bij stilgestaan dat eendjes schouders hebben. In mijn perceptie dienen schouders om een juk te dragen waaraan twee emmertjes gehaald water hangen.
Ik bleef een beetje zwijgen tot ze hun snater in de stilte sloegen:
- Over seks natuurlijk.
Ik had het kunnen weten. Eenden zijn het zo gewend geraakt de praat van eenzame kruimfournisseurs te aanhoren dat ze stilaan weten dat het altijd om seks draait als mensen willen praten. Als dat dan toch moet, hebben ze het vast liever expliciet dan verholen. Eenden zijn minder antropomorf dan je zou denken.
Uit goede bron weet ik dat Phil Bosmans en Luc Verstylen jaren achtereen sermoenen hielden voor luisterbereide eendenkolonies. Over liefde en dat soort dingen kon ik dus maar beter zwijgen. Dat liedje kenden ze al.
Zo is het dus gekomen dat ik daar met die eenden over seks heb staan te kwaken. Meer dan een uur aan een stuk. Onderwijl begon de zon te schijnen en begon ik de glans van hun veren heel erg mooi te vinden.
- Kom je morgen terug?
Dat vroegen ze toen ik weer aan boord klom van de boot zonder veerman. Het pakte me wel. Ook hoe ze daar met al hun vlerken begonnen te wuiven. Tegelijk voelde ik me een beetje droevig omdat ik hun de waarheid eigenlijk helemaal had verzwegen.
Ik knielde en bad vurig:
- Prince, stuur hen een koppel mannenhanden zodat ze begrijpen. En, als je dan toch bezig bent, stuur mij er ook een paar, zodat ik eindelijk weer eens tot zwijgen kom.
-
feedback van andere lezers- Theo_Roosen
Geweldig grappig en tevens zo vertederend. Ik zag die eendjes al hun schouders ophalen. Daar smelt ik van. En dat het gespreksonderwerp. Sex ! Geweldig ! Waar haal je het ? Theo.
Vansion: waar ik het haal? het wordt me ingegeven
dankjewel - Ghislaine
Een stuk om bij weg te smelten.
Vansion: Ghislaine smelt weg... een wonder?
Sorry. Grapje.
Ik moet mij echt eens aan enkele van je verhalen zetten.
V????l te lang geleden.
(ik mis je 2 collega's op de site) - RolandBergeys
Teder, grappig, een fabelgehalte, knap verwoord.
Vansion: nu je het zegt ... hier valt een fabel van te maken ...
vergis ik mij of is je productiviteit even gezakt?
(misschien verlegd naar activiteiten ... ooit hoor ik je eens aan 't werk... wellicht) - cehadebe
Prachtverhaal
Vansion: danku - eric
Ik wil als eendje gereďncarneerd worden !
Prachtig, humordenderend!
Vansion: euhm ... wacht nog maar een beetje met die re?ncarnatie ... ik heb liever mensen - aquaangel
gaat veel dieper dan oud brood voeren
Vansion: ssssst niet voortvertellen.... - ERWEE
Die eendjes zitten nu in mijn buurt op een kanaal.
Ik breng daar ook een keer per week oud brood naartoe.
En wat die gasten mij vertellen An, ik geloofde mijn oren niet.
Vansion: Kom op, vertellen! (aan mij alleen!!!) - feniks
Toen werd de hemel paars en regende het oude wijven...
Weer niets!
Vansion: dankjewel voor je prachtige reactie in de vorm van een gedicht
ondertussen al meermaals gelezen!
(voor de fb-lezer: "de lucht is paars" - erinneke
prachtige met humor doorspekt taalgebruik... ik ben er helemaal weg van...
ps Wat een grandioze reactie op het forum en in de fb... Vanwaar haal je het!!!
Vansion: ik krijg al mijn inspiramientjes gewoon cadeau
zou best eens een poos met wat minder kronkels in mijn koppie willen leven
of met meer tijd om er wat van te maken
dankjewel
ik reageer op het forum alleen maar als ik het ?cht niet kan laten... - SabineLuypaert
en nu snap ik ineens de mannehanden van de laatste feniks (smile) gutgut, wat een hemels verhaaltje weer. Ik denk niet dat jij een onderwerp kan aansnijden waarbij ik niet aan je letters kleef met mijn leesoog (shy) meid jij kan schrijven
Vansion: PROFICIAT met je bundel !!!! - Henny
Lief en aandoenlijk tegelijk. Een kruising tussen een sprookje en een vorm van mijmeringen
Vansion: een beetje zelfspot ook wel ... eigenlijk
dankje - DensPowells
In een ver verleden wilde ik baanbrekende psychologische onderzoeken verrichten. Ik had een methode ontwikkeld om in een mum van tijd te ontdekken waar de echte interesse (en denkwereld) van een persoon lag. Dit sluit daar wel érg mooi bij aan.
Vansion: DP, de grote ontmaskeraar ? nauw aansluitende groeten - Draakje
Mysterieus mooi en zachtaardig.
Vansion: dankjewel - poivrevert
Onder het spiegelende oppervlakte van het water ligt er meer en de eendjes weten het.
Fijn!
doordacht filiosofisch gekruide broodkruimels toch zeer licht verteerbaar maken...ik moest toch wel eens gaan kijken wie dit kon.
Vansion: Geloof me vrij. Het is haast onmogelijk. Als ik géén gezin had ... en economische vrijheid (lees: geld) zou ik er eens kunnen proberen aan te beginnen...
(ik voel mij zoals jouw nick: groen ... maar wél een poivre ... ben zeer nieuwsgierig naar de achtergrond ervan) - muis
Een diepzinnig stuk, goed geschreven
groetjes
Vansion: dankje - dichtduvel
Bij deze roep ik je uit tot het vlotste, gladste, sexieste ... snaterbekje uit onze kladderpoel, Jef
Vansion: kroosrijke kussen vanuit een temporeel mollenholletje - fenk
Ik heb je eigenlijk nog niet verteld hoe mooi ik dit verhaal vind. Dat van die vliesjes tussen de tenen is geniaal verwoord.
Vansion: dat van die vliezen zullen we dan maar uitknippen en meenemen naar ??n of ander bos- en maanrijk oord ... akkoord? - pieter
Op de een of andere manier pakt het mij. Aleen ik kan nog niet zeggen waarom of waardoor. Ik zal het nog een paar keer moeten lezen. Het heeft wel iets subtiels, 'De eendjes haalden verveeld hun schouders op'. Leve de fantasie en de (kleine, als ik mij goed herinner) vrouwen die het ook durven op te schrijven!
Groet,
Pieter.
Vansion: haal mijn schoudertjes effe op, zij het allerminst verveeld ...
|
