|
< terug
Memoires van een jonge dorpsmuzikant. Deel 13.
Hier kon ik voor de zoveelste keer de logica alweer niet volgen. Bijna leek het er op alsof de heer Otten schrik had om zijn plaats af te staan. Speelde bij hem de gedachte dat ik tijdens zijn afwezigheid mijn werk misschien iets te goed zou doen, en hij dan van zijn voetstuk zou vallen?
Herhaaldelijk stelde ik vast dat in de periode toen ik mijn vak niet kende zoals nu, wel goed genoeg was om bijvoorbeeld te helpen bij het aanleren van jonge, beginnende muzikanten. Maar nadat ik nu toch al via de dagelijkse studies en diverse muzikale bezigheden enige kennis vergaard had, stond ik thans dus blijkbaar in de weg.
Feit is dat van de plannen die bij de start van Sint-Martinus als harmonie-orkest gemaakt waren, er op dit ogenblik slechts sprake kon zijn van enkele diploma's die de muren sierden. Daarnaast bleef er slechts een vereniging die met de week meer en meer begon te lijken op een ruďne.
Aan de andere kant was er gelukkig ook het werk met de Koninklijke Harmonie Sinte-Cecilia van Stokkem. Met deze vereniging hadden we in oktober 1973 de titel van Belgisch kampioen in de wacht gesleept bij het Muziekverbond van België. (Naast Fedekam een tweede grote nationale muziekbond in ons land.)
Voor november 1975 stond te Stokkem de Nationale Wedstrijd van de stad Antwerpen op het programma.
Daarnaast was ik op meer professionele basis lid van een Koperkwintet en het Euregio Koperblaasensemble. En de studies in Antwerpen bleven doorgaan.
Met andere woorden: werk genoeg qua repetities en concertuitvoeringen.
=
Laat me nu toe een korte resumé te geven van het laatste kwartaal van 1975.
Op zaterdag 4 oktober reisden we met de K.H. Sinte-Cecilia Stokkem naar het Franse Lille.
Een dag later ging het dan met de K.H. Sint-Martinus richting 's Gravenvoeren om aldaar deel te nemen aan het Provinciaal Fedekamtornooi.
In de laatste dagen voor dit weekend, meer bepaald tijdens de generale repetitie van vrijdag 3 oktober, maakte de heer Otten zich ongerust en kwam me vragen of ik wel op tijd terug zou zijn van de trip naar Rijsel. En of ik dan misschien niet te vermoeid ging zijn voor ons optreden in de Voer. Ik stelde hem gerust.
We behaalden er andermaal de Eerste Prijs met promotie naar de afdeling Uitmuntendheid.
De vreugde was uiteraard groot bij alle leden. De bestaande troebelen werden zelfs even vergeten.
=
Bij onze secretaris kwam er in de loop van de maand november een schrijven binnen om in de lente van 1976 deel te nemen aan het Nationale Fedekam Concours te Leuven. Het bericht werd ons zoals gebruikelijk bekend gemaakt tijdens een vergadering.
De uitslagen tijdens vier eerdere wedstrijden op provinciaal vlak en de titel van provinciaal kampioen Eerste afdeling Limburg gaven daartoe de doorslag. Sint-Martinus was automatisch gerechtigd tot deelname. Men vroeg me dan ook hoe ik hier over dacht.
Ik vond dat we deze kans niet mochten laten liggen en was meteen akkoord. Gaf nog een uitgebreide uitleg van wat zo'n concoursdeelname met zich mee zou brengen, en legde de nadruk op hard werken en stiptheid.
De wedstrijd ging door op 21 maart 1976 in de Leuvense Stella Artoiszaal.
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
erwee to de top (me) spring spring
ERWEE: Als dat maar goed afloopt. *oogknip*
Very much bedankt! - aquaangel
leuke weetjes om te weten
1976............ toen was ik 8
ERWEE: Het was de gang van zaken, tussen de micro-gebeurtenissen door.
Ren? Corvers was toen 23.
Zeer bedankt. - muis
Die Otten hangt mijn voeten uit. Maar kom...nu nog een wedstrijd winnen en hopelijk worden de troebeltjes weer tijdelijk vergeten:)
groetjes
ERWEE: Hij hing ook Ren? z'n voeten uit.
*Of iets van die strekking*
Zeer bedankt! - Henny
Nou Otten hangt mij de strot uit. Gewoon de wedstrijd winnen en dan verder zien
ERWEE: Ja . . . (ik weet dat je de volgende ook reeds gelezen hebt, maar . . .)
. . . maar gewoon blijven verder modderen.
Thanks!
|
