Volg ons op facebook
|
< terug
In this World - deel 22 (Nick Cave)
Onder de rook van de Pukkelpopweide wonen heeft zo z'n voordelen. Op een maand tijd voltrekt zich jaar na jaar de metamorfose. Een modale Vlaamse buurt bereidt zich voor op een vreedzame invasie en verandert in een muzikale vesting. Eerst ruimen de koeien het veld. Om plaats te bieden aan het voetvolk van festivalbouwers. Dan ontstaat er een woud van gebods- en verbodsborden rond de heilige weide tot je eigen huis ten slotte zo goed als onbereikbaar geworden is.
Maar ik geniet. Telkenmale. Je huis vol met jeugdige - en minder jeugdige- festivalgangers, geïmproviseerde slaapplaatsen, gegeerde douches en koken voor de hele bende. En al die tijd, op de voorgrond, op de achtergrond, op de golven van de wind, de muziek.
Soms neem ik mijn fiets en snuif van nog dichterbij de sfeer op. Nooit had ik de weide willen betreden. Tot in 2005. Toen mocht Nick Cave de pret afsluiten. De schriele bard met gedragen teksten die me -godbetert, op mijn leeftijd- deden zwijmelen… daar moest ik bij zijn. Maar zoveel geld voor dear Nick, want al die anderen interesseerden me nauwelijks!
Zelfverzekerd trok ik een uurtje voor Cave het podium zou betreden, naar de entree. Ik was er rotsvast van overtuigd dat ik voor een schijntje van de dagprijs zou binnen mogen. Het was tenslotte het laatste optreden. Hier en daar was het voetvolk zelfs al met de afbraak begonnen.
Natuurlijk had ik buiten de commerciële waard gerekend. Lief lachen, argumenteren, niets hielp. Ik droop af om mijn ontgoocheling in de eerste de beste dranktent te verzachten. En daar stond mijn tandarts die heel attent informeerde naar mijn welbehagen. Ik barstte nagenoeg in tranen uit en deed mijn beklag. De brave man had waarschijnlijk een relaas over fysieke kommer en psychische kwel van een totaal andere aard verwacht.
Zijn verbaasde blik ging over in een monkelend lachje. Hij tastte in het borstzakje van zijn hemd en haalde er een entreeticket uit. ,Kijk', zei hij, ' wat er hier in mijn borstzakje verdwaald is.' Ik vloog de man om zijn hals, griste het ticket uit zijn uitgestoken hand en spurtte naar de weide. Into his arms, of toch almost!
feedback van andere lezers- jbrouns
Mooie anekdote, en hoe was de Cave? Vele jaren geleden, ten tijde van Leopoldsburg, was hij schitterend. Ik zou graag nog eens Sonic Youth zien, maar voor hen alleen zo'n 70 euro betalen zie ik dan weer niet zitten. Je hebt me er wel aan doen herinneren dat ik ooit voor een jeughuis een belevenis op Pukkelpop heb beschreven, misschien dat ik die hier eens plaats? Grt.
louisaatje: ik wil nu weer naar zo een van mijn 'idolen' gaan kijken: Arno in Peer, en is ook duur, maar een tweede keer zoveel (gratis) geluk) zit er niet in, vrees ik - ERWEE
Leuke anekdote inderdaad. Priam gezet ook.
Go on! - aquaangel
prima - Ghislaine
Gelukkig zit dit jaar niet op de weide. Dat vreselijk kattengejankt jaagt me de hoogste boom in.
louisaatje: haha, ik ook niet, zal het wel horen natuurlijk - Theo_Roosen
Mooi verhaal. Prachtig geschreven. Mijn waardering. Theo.
louisaatje: thx!!! - muis
Bij ons is er ook jaarlijks zo'n festival. En dit jaar moesten wij een speciale bewonerskaart laten zien, of we mochten niet met de wagen naar ons huis rijden.
Het heeft me geërgerd, vooral op vrijdagavond. Doodmoe van het werk, wurmen door het volk en dan nog die kaart...
tsss...
prachtig geschreven
groetjes
louisaatje: hier is dat ook zo, maar ik hou van die sfeer en dat volk. Na afloop is het natuurlijk triest, al die verlaten rommel... - Henny
Ik wilde eerder reageren maar moest afsluiten door het onweer. Leuk hoe jij de sfeer in het dorp beschrijft. Gelukkig zijn er ook vele leuke tandartsen en zo kon je toch genieten van je idool
louisaatje: ja, h?, ik heb zo weinig fantasie dat dit hele verhaal - op wat stilistische ingrepen na- heel autobiografisch is. Ik woon in een buurt die heel warm en menselijk is waardoor je dus leuke toestanden krijgt zoals beschreven. Ooit heeft diezelfde tandarts mijn rekening in de supermarkt betaalt omdat mijn bankkaart blijkbaar niet meer gelezen kon worden. Als en koene ridder stak hij de wachtenden aan de kassa voorbij en trok zijn eigen bankkaart. Ontroerend en hilarisch tegelijkertijd ;-)
|
