Volg ons op facebook
|
< terug
De kotplasser
Ik weet niet of het aan mij ligt, maar tijdens mijn vijf jaar in Leuven, slaagde ik er altijd in om op de verschrikkelijkste koten terecht te komen. De ene keer trof ik een douche waar je munten in een sleufje moest gooien voor het ding een minimalistisch stroompje lauw water produceerde, de andere keer bleken er Poolse illegalen op zolder te logeren of kon ik ongewild de amoureuze acrobatieën van mijn buurman volgen en dat door de flinterdunne muur heen. Het ergste was dat mijn kotintuïtie er met de jaren alleen maar slechter op werd, zodat ik in mijn laatste jaar als student op een piepklein kamertje terechtkwam met alleen koud water en een kantelraam dat uitgaf op wat wel het grauwste deel van Leuven moet zijn geweest. Om dan nog maar over de kotbaas te zwijgen, een kwieke zeventiger die er een gewoonte van maakte om in zijn "marcelleke" op het dak te klimmen en daar in de prille ochtenduren allerlei luidruchtige werkzaamheden uit te voeren. Dit kot was de setting van de volgende anekdote.
We zaten in de ergste periode van het jaar: die paar weken voor de examens waarin iedereen zich schuldig begint te voelen voor een jaar lang niksen en spijbelen en zich met een energie, die aan wanhoop grenst, op zijn blanco cursussen en fragmentarische notities stort. Zo ook ondergetekende, die er niets beters had op gevonden dan zich met zijn cursus 'Vredesonderzoek en Conflictbeheersing" (of iets dergelijks) in bed te installeren. Het studeren vlotte niet echt, mijn buurman - een eerstejaars - had zijn vrienden uitgenodigd voor een allerlaatste, ongeremde drinkavond; voor de examens een einde zouden maken aan een jaar vol slaapgebrek en drankmisbruik.
Normaal deed ik 's avonds de deur van mijn kamer op slot. Vier jaar ervaring als student had me geleerd dat dit geen overbodige maatregel was, al was het maar omdat de meeste studenten van practical jokes houden. Dit keer had de combinatie saaie cursus + zacht bed me echter genekt: ik was midden in een ongetwijfeld zeer interessant hoofdstuk in slaap gesukkeld - en dat met open deur.
Na enkele uren slaap, werden mijn dromen plots verstoord door een vreemd geluid: het geklater van een klein beekje, leek het wel. Enigszins verdwaasd deed ik mijn ogen open en zag een halfnaakte, mij onbekende, jongeman aan mijn wastafel staan, met zijn rug naar me toe gekeerd. Ik had enkele weken daarvoor The Sixth Sense gezien, een film die begint met een bloedstollende scène in een badkamer en dacht dus dat ik met één of andere gestoorde gek te maken had. Ik kroop uit bed en sloop voorzichtig naar de kerel en zag dat hij in mijn lavabo aan het wateren was. Nu, lavaboplassers zijn niet zo vreemd in studentenmiddens (als je toilet twee verdiepingen lager is en moeder natuur roept, dan zit er vaak niets anders op dan je lavabo oneigenlijk te gebruiken); maar dit druiste in tegen de eerste en bij mijn weten enige regel van lavaboplassers: "nooit ofte nimmer in andermans lavabo."
Mijn verbazing veranderde in ergernis en ik zei (mijn cursus "Vredesonderzoek" ten spijt) iets in de strekking van "Hela manneke, da's wel mijne lavabo!" Waarop de vreemde indringer me verstoord aankeek en repliceerde: "Mmmmmemreaammjajajaja." De jongeman was een stuk groter en struiser dan ikzelf, dus zat er niets anders op dan te wachten tot hij had gedaan waarvoor hij gekomen was. Daarna duwde ik hem met zachte, doch kordate hand naar buiten. Om daarna onmiddellijk mijn deur op slot te doen.
De volgende ochtend kreeg ik een verklaring voor het vreemde voorval: één van de gasten van mijn buurman, die te dronken was om naar huis te gaan, was op zijn kamer blijven slapen. Midden in de nacht was hij wakker geworden met een vol gevoel in de onderbuik en was hij - op zoek naar een toilet - de gang opgestommeld. Toen hij mijn open deur zag, was hij naar binnen gegaan en had hij (ongetwijfeld gehoor gevend aan een oeroud instinct) zijn plasje in mijn lavabo geparkeerd. Achteraf kon ik er wel mee lachen, maar niet voordat mijn buurman de getroffen plek grondig had ontsmet!
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
heerlijke annekdote hahaha
Dosto: dank je wel! de moraal van het verhaal: vermijd alle lavabo's met gelige vlekken! - DensPowells
Ik geloof dat De Standaard vereist dat het verhaal ongepublicdeerd is ;-)
Dosto: meen je het? nu ja, dan is het maar zo... - cehadebe
Je hebbt vast nog meer van dit soort verhalen, ik wacht..
Dosto: bwa, zo avontuurlijk is mijn leven - helaas - niet, hoor... dank je wel! - vivez
hey ik herken hier veel in, ben juist afgestudeerd en mijn 'kotintuitie' bleek achteraf soms ook onderontwikkeld.
Ik vind het verhaal echt goed geschreven en heb goed gelachen!
Maar die info van de Standaard dat is wel waar, ik was nl ook van plan iets op te sturen (maar je hebt me doen twijfelen, als alle inzendingen zo goed zijn...) Succes ermee :-))
Dosto: sommige kotbazen zijn echt wel haaien... toch maar proberen zou ik zeggen (al gooi ik hiermee mijn eigen ruiten in...) - sneakers1982
prima tekst, niks op aan te merken :-)
Dosto: dank je wel! - Neeltje
Uitstekend studentenverhaal, wacht op het volgende. euh moet het meervoud van kot niet me dubbel t, of is dat over de grens anders? Groetjes Neeltje
Dosto: nee, "koten" is bij ons echt wel het meervoud van "kot" - maar dat zal wel met die grens te maken hebben - dank je wel voor de reactie! - yrsa
Hilarisch om te lezen. Wacht ook op het volgende verhaal
Dosto: ik zal mijn best doen! dank je wel! - Vansion
koddig en vlotjes gepend
Dosto: dank je wel! - muis
Studentenverhalen, ik ben er gek op:) Spijtig dat het nu vakantie is:)
groetjes
Dosto: nu ja "spijtig" is een groot woord, natuurlijk... vakantie heeft ook zo zijn voordelen... - RolandBergeys
De komma weg na kordate in de voorlaatste paragraaf. Heel leuk voorts!
Dosto: Dank je wel voor de tip - de gewraakte komma is verdwenen...
Dominique
|
