Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 014. Rita
Ik pak bijna zwierig de laatste bocht. Lekker schuin meehellend, mijn ene been vrij. Dan kan ik het kantoorgebouw zien. Verdomme nog aan toe … wat een cinema! Over de ganse lengte van de gevel zie ik een enorme ster vol pinkende lichtjes. Het is nog bijna nacht. Ik neem aan dat dat ding vierentwintig op vierentwintig uur staat te koketteren. Pollutie noem ik dat. Zo opdringerig! En, bereken ik snel, - we zijn vandaag 5 december - dat moet nog 19 dagen zo blijven.
Het lijkt alsof er al licht is op de zesde verdieping waar 'Connie' huist. Maar duidelijk kan ik dat niet zien. Het Kerstmisgeflikker zit in de weg. Zo vroeg op de ochtend kan dat enkel Rita zijn. Rita is onze IT-vrouw. Schitterend werk levert ze. De volledige projectopvolging is geautomatiseerd. Ieder van ons heeft daar baat bij. Het werk van Isabelle bestaat nog louter uit wat een computer niet kan: het onmogelijke doen, het onvoorziene opvangen, Murphy bezweren en van losse invallen, vondsten en ideeën een concreet voorstel ontwerpen.
Rita is de jongere zus van Isabelle. Ze hebben dezelfde fijne trekken: hoog voorhoofd, zichtbare jukbeenderen, precieuze neusvleugels. In profiel hou je ze nauwelijks uit elkaar. Ook de nauwgezetheid en het doorzettingsvermogen zit hun in de genen. Nijvere bijtjes die twee. Intelligent mét een gezonde portie realiteitszin. Bovendien is Rita onvoorstelbaar stipt en efficiënt. Geen detail ontgaat haar. Een bitneukster zou je haar kunnen noemen. Al zou niemand dat woord ooit in haar bijzijn durven gebruiken. Rita. Fantastische collega. Zolang je haar niet hoeft aan te kijken. Zolang ze haar lippen stijf op elkaar gedrukt houdt, wat ze trouwens vaak doet. Van de glimlach die Isabelle altijd en overal rond de lippen zweemt bij Rita geen spoor. Een afkeurend knikje van de mondhoeken naar beneden en ogen die in elke appel de made zien. Want o wee haar inborst! Die is al even stroef ingepakt als haar boezem, gesteld dat ze er één heeft. Want Rita draagt bh's van gewapend beton. Je kunt je dus afvragen of ze wel borsten heeft. Of ze haar zonen zelf heeft gezoogd. Of haar melk even zuur smaakte als haar opmerkingen. Ik stel me voor dat haar hart één groot wijwatervat is, waarin ze zelf een perfecte schoolslag uitvoert. Soms bespuwt ze ons met dat wijwater. Het ruikt naar azijn. Pissig.
De lievelingswoorden van Rita zijn: 'fatsoen' en 'keurig'. Keurig naar haar maatstaven. Het keurig van keurslijfjes. Rita zou de hele wereld willen bekeren. Tot iedereen netjes in het gareel loopt. En ze zou een ongeluk doen om wat in haar ogen niet door de beugel kan, aan de kaak te stellen. Zo heeft Rita nota bene ontdekt dat haar schoonbroer, de man van Isabelle dus, er een minnares op nahield. Zo heeft Rita het nodig gevonden de familie én de collega's hiervan op de hoogte te brengen. Om de eer van haar zus te redden. Zo komt het dat Isabelle nu niet alleen een conflict met haar man heeft, maar ook van jan en alleman commentaar te horen krijgt. Thuis even goed als op kantoor. Ik weet dat Isabelle ervan baalt. Ik vermoed zelfs dat de aanslag op haar privé-leven haar veel meer parten speelt dan het ommetje van haar man. Ik rij de parking op. Het donkerblauwe kraaknette wagentje van Rita staat er niet. Ze rijdt met een 'smart'. Net een auto voor haar… een Mercedes voor dametjes. Met een pronkende ster op de snuit. Ik hou niet van sterren op gevels of auto's. Ze ontluisteren mijn beeld van échte sterren.
feedback van andere lezers- commissarisV
Vlot gelezen.Enkele kleine(re) opmerkingen: je vertelt in je enthousiasme 2x hetzelfde over de borsten van Rita: "de boezem, gesteld dat ze er één heeft en "Je kunt je dus afvragen of ze wel borsten heeft", een beetje te veel van het goede?
Dat gewapend beton VIND IK ZEEEEER goed gevonden.
In het laatste gedeelte zou ik de zin :" thuis even goed als op kantoor" als bijzin gebruiken van de voorgaande zin door het plaatsen van een , ... voor de rest: doe zo voort!
Vansion: tx - bekijk het - Jean_Loeckx
Ik ben niet echt een prozalezer, maar er zit een gedrevenheid in je tekst die ik zeer graag heb.
Je schrijft met je ziel, met de intensiteit van goede schrijvers, vind ik.
Je tekst gloeit. De inkt dampt. Zeldzaam denk ik.
Rita en Isabelle, tja, iIk ga eens kijken wat ervoor komt.
PS
Ik had het niet zo goed verwacht.
Maar je krijgt vooralsnog geen "uitstekend" van me, omdat het als geheel niet áf is, omdat het ergens uitgeknipt lijkt.
g
Vansion: Je hebt gelijk hoor. Eerst moet je het geheel zien.Als je het liever wat poëtischer hebt moet je misschien eens een stukje van het manuscript 'Clandestien lezen. Ik vermoed dat dat meer naar jouw tand is, maar ik ben nu een andere weg aan 't gaan. - Marlis
Laat dat van die borsten er maar instaan, het stoort niet echt en ik vind het trouwens leuk gevonden van dat "gewapend beton". Dat van dat zogen vond ik nogal scherp overkomen, maar dat is misschien persoonlijk...
Groetjes
Marlis
Vansion: ja. het IS scherp. de ik-persoon is kinderloos. en ... ja ... anders. dat moet hier en daar wel duidelijk worden ...Soms is het voor mij keihard die 'anderen' te spelen. - geertje
Verrassend verhaal. boeiend van begin tot het einde.
er zitten veel verschillende dingen in het verhaal, ondanks dat, een compact geheel. knap ! - maridava
Heel rake typering van Rita. Ik kan ze me zo voor de ogen halen. - harmandi
Ik heb net hoofdstuk 12 tot en met deze gelezen. Het verhaal blijft boeien, ik ben zeer benieuwd waar het heen leidt. Wel vond ik de beschouwingen in hoofdstuk 12 wat minder aantrekkelijk om te lezen. Beetje rauw.
Het lezen in de ik-vorm bevalt me bijzonder goed. Ook al ben ik een heel ander persoon dan deze vrouw, toch geeft het me een gevoel van verbondenheid. Alsof ik in het hart en de ziel van een ander mag kijken. Sterk.
Vansion: Het is toch moeilijk hoor ... die ik-vorm. Akelig intiem. Het is de eerste keer dat ik dit doe. Het is zo raar. Exact hetzelfde in de derde persoon werkt makkelijker... - feniks
Je werkt je typetjes wel heel goed uit. Misschien te gedetailleerd voor de rol die ze in het verdere verhaal misschien maar te spelen hebben. Dat blijkt verder dan wel... - Das
Moet mijn houding aanpassen! Na de feedback van Jean Loeckx en je antwoord erop te hebben gelezen (nr 39). Beroepsmisvorming, daaraan maakte ik me schuldig. Tegen een computer moet je de taal spreken die hij verstaat. Alle bijkomstigheden, ten dienste van de snelheid, eruit filteren. Eenduidig en strak. Ik heb last met het tempo dat je oplegt. Als in een zone dertig. Wat je schrijft, is zeker de moeite waard om dat te doen. Kunst, om bij stil te staan, niet wetende waar eerst gekeken. Overdonderend.
Vansion: Toch zou ik liever hebben dat het vlotjes en makkelijk leest. Dat zou pas kunst zijn. Maar dat is me (nog) niet gegeven. Eerlijk gezegd kan ik het me ook niet permitteren van schrijven een dagtaak te maken. Al begint het er soms op te lijken...Daarvoor moet je rijk zijn of kluizenaar...
Nederlands is veel te moeilijk voor compy's. Maar leren programmeren is een ideale schrijfoefening. Volgens mij veel beter dan schrijfcursussen. Bij programmeren word je geconfronteerd met je eigen logische en structurele gebreken. De pretentie wordt weggewassen... zonder genade.... :D - kronos
'Van de glimlach die Isabelle altijd...'staat een werkwoord te kort
Of....Of....Zo heeft Rita....Zo heeft Rita...Zo komt het... : opsommingen met een doel dat wel, maar toch te vermijden!
Vansion: is al gecorrigeerd op mijn peeceetje
Ja die zootjes breng ik naar de zoo - is me een zootje. ik let erop. Merci
|
