Volg ons op facebook
|
< terug
Writer's block
Ik hoorde een scenariste zeggen dat ze writer's block te lijf ging door zich woedend op de grond te gooien, herhaald te huilen, janken, schreeuwen en vloeken. En na al dat verbaal en lijfelijke gekanker nam ze weer plaats op de draaistoel, hield ze haar potlood vastberaden vast en schreef met verlichte geest voort. Helaas : drie blauwe plekken wegens een te harde vloer en een hysterische zoon die de aanblik van die krijsende moeder niet begreep, hadden mijn eerste poging om de muze aan te roepen in de kiem gesmoord.
Ik was tijdelijk gesneuveld op het veld van de auteurseer door een acuut gebrek aan woorden, letterkronkels die me tekortschoten om de onverteerde indrukken op dat kleine computerschermpje te krijgen. Mijn vingers weigerden dienst om me te verlossen van de getormenteerde gedachten die mijn hoofd en zinnen beroerden. Ik werd deskundige in de expressie der herhaalde zuchten.
De aanleiding was een verhaal dat me verteld werd op een zonnig lenteterras. Een jonge vrouw, ik schatte ze vijfentwintig, kwam naast me zitten met een lichtslapende peuter op de arm. We raakten aan de 'wat is het mooi weer' - praat, en voor we er beiden erg in hadden, waren onze levens en ervaringen gedeeld leed, onze kinderen het onderwerp van herkenbaar gegrinnik en kwam mijn zusterlijk beschermingsinstinct de kop opsteken.
Haar verhaal was simpel en kon dienen als voer voor een cultfilm, dat met de juiste acteurs een kassavolle tranentrekker zou worden. Het oerdegelijke Vlaamse meisje was verliefd op een buitenlander. Ze had de liefde thuis opgebiecht, en stil gehoopt dat de Ware behoorde tot de aanvaardbare marge van vreemdelingen in haar ouders wereldje. Ze kwam thuis van een kale reis: een niet al te zuinige noorderbuur kon nog net, een republikeinse gefortuneerde Amerikaan stond goed, en de savoir- faire uit het Franse zuiden gaf flair aan menig koffietafelgesprek. Het ganse gamma middel- en donkerbruine moambe-consorten werd door de familie echter niet gesmaakt, en uitwijkelingen van oorlogsgeweld waren evenmin een optie. Doorbijten moesten ze, die Arabieren, dat hadden alle Vlamingen in '40 ook gedaan.
En met de komst van Hassan in haar jonge leven, vonkte het zonder dat er ook maar een bom of granaat aan te pas kwam.
Ze vertelde dat haar moeder, anderhalve meter hoog en van beperkt intellectueel en intelligente niveau, verkozen was om te zetelen op het schavotje van politieke notabelen in een klein boerendorp dat zich grootstedelijke allures aanmat. Dat diezelfde 150 centimeter zich populistisch profileerde als sociaal en geëngageerd, hierbij geruggensteund door haar volgzame vader en opportunisten die heil zagen in matte slagzinnen. Die in pamfletten verkondigde het voortouw te trekken voor de gemeentelijke belangen, zou opkomen voor de armen en minder gegoeden, en aandacht zou schenken aan de Kleine Man, zolang deze maar kogels in haar stemmenkanon zou stoppen en haar politieke draaiboek op de juiste pagina bracht. De dochter, toen twintig, smeekte haar moeder om die woorden kracht bij te zetten, en Hassan te verwelkomen in hun familiecirkel.
Het baatte niet, ook niet toen de moedersmurf zich nationaal manifesteerde als woordvoerster voor een partij die de religieuze waarden als naastenliefde en broederzorg met trompetgeschal de media instuurde.
Ze probeerde het drie jaar later nogmaals met alle dochterlijke overtuigingskracht die ze in zich had: ze zou grootmoeder worden, betekende dat dan niets? De deur bleef dicht en de vreugde om de geboorte werd niet gedeeld.
Hassan zag er haar niet minder graag om.
Ik aanhoorde het verhaal, en zag doorheen de opgedroogde en nijdig weggedreven tranen nog steeds de wonden die de kleinburgerlijkheid hadden aangebracht. Stilletjes vervloekte ik de grootse redenaars die niet gehinderd werden door enige vorm van menselijkheid.
We hielden contact en ik leerde Hassan kennen, die ondertussen legaal in het land verbleef, en naast zijn bloeiende dokterspraktijk ook doceerde aan studenten die hun heil in open vredeslanden zochten.
Bij het optekenen van hun verhaal had ik maandenlang last van writer's block en slaagde er niet in om dergelijk sociaal onrecht met de gepaste woorden te beschrijven.
Tot ik de anderhalve meter tegenkwam in een schandaalblaadje, waar het verhaal ging dat ze om haar racistische ideeën door menige kiezer werd afgemaakt, en het bloedonderzoek had uitgewezen dat haar jongste zoon - een nakomertje - het product was van innig partijpolitiek onaanvaardbaar geknuffel.
Ik legde me zachtjes op de grond, riep de heilige Drievuldigheid eventjes aan, en zette me weer op de donkerblauwe bureaustoel. En de woorden, die stroomden even later het scherm ongegeneerd tegemoet.
feedback van andere lezers- dichtduvel
Blijkbaar heb je die block ondertussen overwonnen, grtz, Jef
annvanbyl: J?, als dat maar goedkomt h? ! - aquaangel
een block......ja dat herken ik wel
mooi geschreven
annvanbyl: bedankt ! - ERWEE
Knap geschreven. Technisch bijzonder goed neergezet.
annvanbyl: Dank je wel voor de fijne commentaar - Draakje
En het werd een pareltje, werkelijk waar. Zeer mooi.
annvanbyl: En nu bloos ik.... - Ghislaine
Knap, en heel herkenbaar neergezet, al ben ik hoger en forser dan anderhalve meter.
annvanbyl: :-) - muis
Een knap verhaal dat heel goed opgebouwd en onderbouwd is.
groetjes
annvanbyl: Bedankt Mady ! - DensPowells
voor mij was dit verhaal niet echt erg goed, daarom ook geen goed. Ik vond de ouwbollige woorden en bij de haren getrokken zinnen een beetje te vermoeiend. Je m'excuse. Ik ben er zeker van dat de inhoud wel te smaken valt.
annvanbyl: Geen excuses nodig, hoor, de ene stijl is de andere niet, en als het je niet ligt, dan leest dat inderdaad niet vlot. Een volgende keer misschien dan weer wel ! - Punster
Sterke tekst. Gelukkig moet niet iedereen zich in een korset wurmen van 'moderne' woorden.
Veel kleine kantjes waar volgens mij mag in gesnoeid worden.
Een greep uit het aanbod:
moambe - consorten --> moambe-consorten
geruggensteund --> is dat de huidige voorkeursspelling? jakkes.
intelligente niveau --> intelligent niveau in dit geval (zonder het ervoor)
Dat diezelfde 150 centimeter zich populistisch profileerde --> Ik zou deze zin zonder 'dat' schrijven, nu ik het verderlees zou je tekst vlotter, mooier zijn zonder al die keren dat je 'dat' gebruikt.
arme en minder gegoeden --> is dit een samentrekking voor 'arme gegoeden'?
En de woorden, die stroomden even later het scherm ongegeneerd tegemoet. --> Waarom schrijf je niet 'Even later stroomden woorden ongegeneerd (en ) over het scherm.' ?
annvanbyl: Bedankt !!
Je tips zijn zeer welkom, ik heb het een en ander aangepast.
(arme gegoeden, tenzij sarcastisch bedoeld, was een lapsus)
Het laatste zinnetje " en de woorden " is ge?nspireerd op het bekende varken met de lange snuit....en toen kwam er een ....en het verhaaltje... - louisaatje
prachtig geschreven, met veel gevoel voor humor én rechtvaardigheid. Schrijf- en spellingtechnisch schort het hier en daar, maar daar heb je uitgevers voor ;-)
annvanbyl: Tj?, en nu nog die uitgever vinden h? !!! :-) - cehadebe
Zorg dat die woordenstroom blijft stromen a.u.b. groetjes
annvanbyl: Bedankt, en ja dat doe ik...nu ik het middel tegen dat writer's block gevonden heb ! - Vansion
graag komen lezen
ik kom zeker terug
PS deze zinsnede klopt niet helemaal
"van beperkt intellectueel en intelligente niveau"
|
