writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Septemberman

door ps

Septembermans trage passen kunnen zijn wandelstok nauwelijks bijhouden.
Het venijn, waarmee hij de stok de grond inprikt weerspiegelt zijn brein.
Ik woon hier nog maar pas en als het weer het toelaat maak ik een wandeling in het park.
Septemberman is me stilaan gezelschap gaan houden.
De ene dag komt hij met zonnige passen, de andere met sombere.
Vandaag is hij wisselvallig, moeizaam gaat hij naast mij op een bankje zitten.
Het duurt even voordat hij op adem is en kan spreken.
Zijn stem klinkt wonderlijk krachtig voor zo'n oude man.
Vanuit mijn ooghoeken bekijk ik hem.
Hij is helemaal grijs, niet alleen zijn haren, ook zijn pak, sokken en schoenen.
Mooi grijs lekker zacht, ik zou me tegen hem willen vlijen.
Plots ontmoeten zijn ogen de mijne. Er brandt een vuur in dat zijn grijsheid een gouden gloed geeft.
Dwaze vrouw mopper ik in mezelf, voor zulke malligheden ben je te oud.
Maar toch die ogen, grijze onderzoekers, zijn als magneten.
Na een benauwde stilte wendt ik me onzeker af.
Septemberman neemt opnieuw het woord.
Daarstraks met krachtige stem, nu alsof hij iets ondeugends fluistert.
Hij komt hier al vele jaren één lange maand.
Vroeger, zo vertelt hij, was het hier sfeervoller, de mensen kwamen voor de gezelligheid met hele gezinnen.
Nu komen ze zogenaamd voor hun rust, maar ze zijn gehaast en hebben het druk met commentaar.
De joggers mopperen op hem als hij de weg verspert.
De jongeren klagen als hij zijn grijze pak weer aan heeft.
De ouderen als hij te fel is.
Nooit zijn ze meer gewoon tevreden.
Septemberman dacht hier rustig zijn oude dag te kunnen doorbrengen, maar elk jaar kost het hem meer moeite om te komen.
Vroeger had hij graag meer dagen gehad, nu telt hij de dagen af.
We wandelen samen verder. Weer blaast en hijgt Septemberman.
Hij stopt en zegt: ik ben blij U ontmoet te hebben.
Oktobervrouw wilt U mij opvolgen?

En zo komt het dat ik van nu af aan één maand per jaar door het park wandel.
Soms zonnig meestal grillig. En nee, het park is niet meer wat het was.
Mijn mooiste moment is als Septemberman mij de hand schudt en mij een goede maand toewenst.
Tot volgend jaar Septemberman.

 

feedback van andere lezers

  • aquaangel
    dit is heel bijzonder mooi
    ps: bedankt.
  • ivo
    een heel mooi verhaal, die septemberman die sprak me zeer erg aan, misschien ken ik hem wel en heb ik hem wel eens ontmoet, in een ander leven of was het die met zijn hoed ...

    mooi hoor ..
    ps: merci
  • ERWEE
    Welkom.
    Prachtige binnenkomer, ps.


    Zou hier komma's zetten:

    Mooi grijs, lekker zacht,
    &
    Soms zonnig, meestal grillig.

    TIP - Verhalen over oudere mensen:
    Het leven zoals het geworden is - ERWEE

    Groetjes.
    ps: Bedankt voor de tips!
  • muis
    Heel mooi neergepend:)
    groetjes
    ps: bedankt.
  • Ghislaine
    Hij mag voor mij een extra jaar vakantie nemen. Welkom in ons schrijvershuis.
    ps: bedankt voor het warm ontvangst.
  • erinneke
    welkom op wh, prachtige tekst, graag gelezen
    ps: bedankt.
  • cehadebe
    Dat belooft heel wat voor de toekomst, prachtig!
    ps: merci
  • fenk
    Leuk. Ik heb hier al slechtere dingen gelezen. Om echt te boeien zou Septemberman dreigender of mysterieuzer voor de dag moeten komen.

    Hoed je ook voor overdrijving: "Het venijn, waarmee hij de stok de grond inprikt weerspiegelt zijn brein."--> werkt op de lachspieren. Ik trap zelf ook regelmatig in deze val hoor (de komma moet trouwens verplaatst worden na "in prikt")

    En och ja, een klein dt-foutje: "wend(t) ik"
    ps: Bedankt voor de fb!
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .