|
< terug
Sint onmens
De zon schijnt.
Het past niet.
Veel liever had ik regen. Regen wat met bakken uit de hemel komt en wind die de regen tot op je huid laat doordringen, zodat de kou de rest van de dag nog bij je blijft.
Maar helaas... De zon schijnt.
Alsof de dag mooi is.
De dag is helemaal niet mooi.
Ik haat deze dag en ik zal hem ook altijd blijven haten ook.
Ik volg de stoet in een tempo wat zelfs een slak nog niet haalt als hij moe is.
Mijn blik staat op oneindig en van binnen schreeuwt het in me.
We naderen de plek. De plek des onheils.
Ondanks de zon voel ik een rilling en ik huiver.
Ik wil hier niet zijn.
Ik wil me omdraaien. Wegrennen om vervolgens op zoek te gaan naar een tent waar de muziek harder staat dan het toegestaande decibel.
Ik wil de bas door mijn hele lichaam voelen.
De stoet stopt en vanzelfsprekend stop ik ook.
Ik sluit mijn ogen. Wil het beeld waarvan ik weet dat het op mijn netvlies gegrift gaat worden niet zien.
Nog niet!
Ik ben er gewoon nog niet klaar voor.
Vlak naast me begint iemand te snuffen. Een ander volgt.
Het is net als domino. Eén steen valt en de rest volgt wel...
Een man schraapt zijn keel en ik open eindelijk mijn ogen.
Zie voor het eerst wat ik niet wilde zien.
Een blank eiken kist.
Ik huiver weer en wrijf met mijn handen mijn armen warm.
Het is een zinloze actie.
Om me niet nog meer te ergeren aan het luide gesnuf om me heen probeer ik me te concentreren op de woorden van de spreker.
Geen enkel slecht woord laat hij over zijn lippen komen.
Hij spreekt alsof het om een heilige gaat in de kist en het gesnuf om me heen wat me eerder gestoord had wordt overmeester door de ergernis die ik nu voel voor de spreker.
Simpelweg omdat hij de overledende afspiegeld als een onmens wat geen enkele fout in zijn leven gemaakt heeft.
Ik wil echte verhalen horen!
Verhalen over ruzies. Eigenwijsheden. Blunders!
Laat die spreker een compilatie zien van de grootste blunders die de overledene gemaakt heeft in zijn leven.
Maar nee... Het blijft bij uit.
Enkel maar woorden over de goede dingen.
Goede acties van de overledene die aangevuld worden door nog meer goede acties van een andere spreker.
In stilte sleutel ik met de tijd... Terug naar de echte 'ik' achter het lichaam in de kist.
De persoon die ik gekend heb.
feedback van andere lezers- muis
§1 Ik haat deze dag en ik zal hem ook altijd blijven haten ook.=> laatste ook mag weg
§3 Hij spreekt alsof het om een heilige gaat in de kist en het gesnuf om me heen wat me eerder gestoord had wordt overmeester door de ergernis die ik nu voel voor de spreker.=> hier zou ik kappen: "Hij spreekt alsof het om een heilige....kist. Het gesnuf om me heen, dat me eerder gestoord had, wordt overmeesterD....
§3 Simpelweg omdat hij de overledende afspiegeld =>afspiegelt.
Prima neergepend. Het feit dat het je ergert dat de overledene als een perfect iemand bejuweld wordt, komt hier goed tot zijn recht.
'Over de doden niets dan goed' wordt gezegd. Maar soms vind ik het wel overdreven. En ja...waarom eens geen blunder vermelden die de overledene gemaakt heeft?
Graag gelezen!
groetjes
yrsa: Thnxxx muis ;)
groetjes xxx - SabineLuypaert
vind het een knappe inhoud, maar vind het wel spijtig dat je regels niet doorlopen (bloos)
yrsa: Thnxxx voor je fb en beoordeling sabine ;)
Groetjess xx - Gaya
Sluit me aan bij Sabine...
Wel heel mooi geschreven hoor!
Gr.
yrsa: thnxxx Gaya voor je beoordeling en Fb.
groetjes xxx - kapiteinsebbos
ik lees liever gedichten!
ik ben er :-)
yrsa: ;) thnxxx voor het lezen
groetjes
|
