naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Eradi en het land van Millo: Hfst.6(a): 'De Zwarte Ridder van het Donkere Woud'

door eradi

Het woud was als in een kille nacht. De mist kroop laag tegen de grond langzaam verder. Een uil, blind vooruitstarend, zonder teken van leven. Parelwitte spinnenwebben tussen het struikgewas. Een koude adem in de nek van Eradi. Eradi keek om... niets.
Slechts leegte, dode bomen, zwarte bladeren. De dode takken als langwerpige vingers die het gezelschap elk moment kon vastgrijpen en in de vergetelheid doen verdwijnen. Maar er gebeurde niets. Helemaal niets.
Betran was op zijn hoede... maar ook Eradi keek vluchtig om zich heen. Wat was er toch met dit woud? Eradi kon het niet omschrijven.

Aan de duisternis leek geen einde te komen. Integendeel, hoe verder het duo het woud inging, hoe dichter het bladerdek werd. De grote eik was reeds uit het zicht verdwenen, de weg werd op hun gevoel afgelegd.
Snif... snif. Een afschuwelijke geur kwam hen tegemoet. Betran hield halt. Eradi sloop naar hem toe. "Wat scheelt er?"
Betran maande hem aan tot stilte. Hij tuurde doorheen het donker. In deze duisternis konden zelfs de struiken moeilijk onderscheiden worden. Betran gaf niet op. Er was iets dat hen in de gaten hield.
Een tak knapte verderop. Nu hoorde Eradi het ook. We zijn niet alleen.

feedback van andere lezers

• SabineLuypaert
  de snifsnif' geeft het een lieflijke sfeer ineens, benieuwd hoe het verder gaat (smile)
  eradi: Hehe :) Ik ook :)
• muis
  Amai:) ben benieuwd
  Heel spannend
  groetjes
  eradi: Hehe :) Het komt wel in orde :p Altijd met helden in een verhaal h? :)
• Henny
  Beklemmend deeltje dit. Ik ga snel door.
  eradi: Welkom terug :) Ja ben al een paar deeltjes verder geraakt :)