writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Eradi en het land van Millo: Hfst.6(c): 'De Zwarte Ridder van het Donkere Woud'

door eradi

" Rustig, jongen, het is voorbij " suste Betran, terwijl hij hem in zijn armen nam. Uiteindelijk keerde de rust bij Eradi terug. Nu pas zag hij de simpelheid van het zwarte harnas. Geen overbodige franjes, zoals hij in verhalen in het klooster had gehoord. Geen oogverblindende emblemen. Geen nobele ridder.
"Leeft hij nog?" Eradi keek de ridder aan. Betran knikte. Hij bond hem vast met twee vodden van Eradi. En nu... wachten.
De gebeurtenissen speelden zich af in Eradi's hoofd. Hij kon het niet vatten dat Betran hem zo vlug had bijgebeend. Dat vergrootte het mysterie van de zo al eigenaardige man.
De ridder kermde even van pijn. Hij werd wakker. Eradi nam de dolk in de hand. Eén foute beweging en hij was er geweest. Betran had het vizier van de helm opengezet. Knalrode ogen staarden nu naar de hemel. Toen draaide hij zijn hoofd en keek recht in de ogen van Betran. Hij gaf een blijk van erkenning, erkenning voor de man die hem neerhaalde.

"Zo, loop jij ook nog op deze wereld rond, ouwe Betran? " Betran stemde in. Eradi werd alweer omvergeblazen. Ze kennen elkaar.
De Zwarte Ridder probeerde rechtop te zitten. Zijn spieren waren nog stijf van de klap die hij had gekregen. Zijn helm werd afgezet.
De ridder was een paar jaar jonger dan Betran, maar de grijze haren kon ook hij niet verbergen. Het gezicht van de man was boller, ronder dan Betran's gezicht. Zijn knalrode ogen puilden uit zijn oogkassen. Zijn gebit was verzorgd. Gladgeschoren was hij niet, zeker twee dagen geleden, waardoor er nu al een stoppelbaard te zien was. Een grijze stoppelbaard.
Nu pas viel de jonge knaap op bij de ridder. Hij bekeek hem zeer grondig, alsof hij Eradi keurde. Toen stak hij zijn hand uit.
"Gilliam is de naam. Betran en ik zijn samen opgegroeid. Broers kan je wel zeggen." Eradi liet het over zich gaan, de nieuwsgierigheid over wat er komen zal, was groter dan het verhaal van Betran. Ik ben slechts een pion in een schaakspel.

 

feedback van andere lezers

  • muis
    Een knap stukje. Ben benieuwd wie die ridder werkelijk is.
    groetjes
    eradi: Hehe :) Dat kom je te weten in het volgende deeltje :)
  • SabineLuypaert
    de nieuwsgierigheid hier ook weer kriebelende zenne, tomme toch he hjhaha
    eradi: :D It's an honor to tease and please you :)
  • Henny
    Zo zo, ze kennen elkaar. Tip: Het is mooier om lage cijfers voluit te schrijven. Er is nog een deel en daar ga ik snel naar toe.
    eradi: Ik had het zelf niet opgemerkt. Ik kreeg die feedback helemaal in het begin en toen ben ik er op gaan letten. Maar er was toch eentje tussengeslopen. Bedankt!
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .